Getrouwd en kinderen, hoe verder?

[Jorine]

Nog bedankt voor je reactie Janneke!
......en ja in de wetenschap van nu zou ik destijds een andere beslissing hebben genomen en wel voor transitie zijn gegaan op jonge leeftijd, maar zo werkt het helaas lang niet altijd in het leven.

[LisaM]

Ik weet het niet Renée maar het is goed te beseffen dat je van een man nooit een vrouw kunt maken, het blijft altijd maar geknutsel.

Een beetje vreemd om dat te horen van iemand die bij gender 'vrouw' heeft staan...

[LisaM]

Ik weet het niet Renée maar het is goed te beseffen dat je van een man nooit een vrouw kunt maken, het blijft altijd maar geknutsel.

.......tja en geldt dat dan niet voor alle leeftijden ??? Waarom deze nadruk op leeftijd. Gaat er mijn inziens juist om dat ieder mens, ongeacht leeftijd, ras etc. recht heeft op zelbeschikking toch? Bovendien gaat het toch vooral ook om wat iemand in zichzelf ervaart en gaat het niet uitsluitend om het uiterlijk, de verpakking? De mensheid bestaat toch ook niet uitsluitend uit knappe mannen en vrouwen?
Wil niet vervelend doen, maar heb wel de behoeftd dit even van mij af te schrijven. Heb in reactie op de vraag van Janneke in dit Topic een deel van mezelf blootgegeven en me daarbij kwetsbaar opgesteld en vindt het dan wel enigzins teleurstellend dat de discussie zich dan zo ontwikkelt.
Sorry moest dit ff kwijt.

Dat is waar Jorine dat het voor alle leeftijden in zekere zin geldt maar het is een feit dat als je heel erg jong aan de remmers gaat en in principe 'het mannelijke deel van je leven' kunt overslaan dat dan de psychische schade en ontwikkeling veel gunstiger is als bij volwassenen. Het heeft dan in eerste aanleg niets te maken met of je een mooie man of vrouw bent maar meer of je een normaal mannen of vrouwenleven kunt leiden. Ofwel, kun je opgaan in het smaldeel van onze samenleving dat jouw wensgeslacht is? Leeftijd maakt dan wel heel erg veel uit omdat het fysieke en mentale resultaat van de transitie veel 'natuurlijker' is als je jong begint.

Ik ben erg blij met je openheid! Ik denk dat het leven van de transseksueel een stuk aangenamer zou kunnen zijn als er niet zo krampachtig gedacht wordt over het stereotype man-vrouw beeld.

Groet,
Janneke

Als iemand daar krampachtig over doet is het Janneke wel...

[Eveliene]

Ik weet het niet Renée maar het is goed te beseffen dat je van een man nooit een vrouw kunt maken, het blijft altijd maar geknutsel.

Van een man kan je nooit een vrouw maken, hmmm wat is een man?
Ik geloof ook niet dat er mannen zijn die tot vrouw gemaakt willen worden maar in vrouwen die door een hele nare grapjas in een verkeerd lichaam zijn geplaatst. Dat word tijdens het gender traject recht gezet en ik weiger dan ook om dat anders te zien. Leeftijd doet er ook helemaal niet toe, ik ken jonge transjes die klaar zijn maar er absoluut niet uitzien en ik ken oudere transvrouwen waar hun buurvrouw jaloers op kan zijn. De gemiddelde transvrouw maakt tenslotte meer werk van zichzelf dan de gemiddelde moeder die je voor de school ziet staan om hun kinderen op te halen. Naast dit alles komt een heel belangrijk ding en dat is geluk. Ik ga niet zeggen dat een srs je gelukkiger gaat maken dan je al bent maar het maakt je levensgevoel wel helemaal compleet.

[Eveliene]

Ach ik ben eergisteren 44 geworden. Was ik er beter aan toe geweest als ik 18 jaar geleden het lef had gehad om uit de kast te komen? Ik betwijfel het.

Dan was je wel de 2 mooiste dingen in je leven misgelopen.

[Emma]

Dan was je wel de 2 mooiste dingen in je leven misgelopen.

Precies. En eigenlijk nog wel meer, ik heb aan mijn 3 stiefkinderen ook heel veel plezier beleefd, al zijn er op het kaatst met twee van de drie wat dingen misgelopen. En alle aanwaai- en inloopkinderen die er geweest zijn of af en toe nog zijn...

Men vond mij zo'n bijzondere vader maar ik heb stiekem al die jaren naar hartelust kunnen moederen. En dat is alleen maar intenser kunnen worden.
Technisch gezien ben en blijf ik vader maar daar houdt het dan ook wel bij op. Maar ik ken wel mijn plaats (Facebook overigens niet, die voert me doodleuk op als moeder van mijn kinderen tot grote ergernis van mijn ex), dus als de kinderen volgend jaar nog een keer vaderdag willen vieren ben ik er voor ze. Die beslissing laat ik aan hen.

[Petratrans]

dit is ronduit een leeftijdsdiscriminerende opmerking,,,,,,,,,,,,,,,, alsof jij er zeker zo goed uit ziet?? Nou dat wil ik dan wel eens zien.. , alsof de ene helft van je leven boven de 40 jaar er niet toe doet, alsof je gezondheid beter af is als je maar niets doet, alsof je gedwongen bent tot deeltijd.. Bay.. wat een zogenaamde 'tolerantie'.. en dat op dit forum :
@Irene,
Mijn stelling name is niet bedoeld als een aanval, maar ik denk daar toch wel eens over na.
Niet zo zeer voor mij zelf maar wel voor mensen die dit ondergaan.
Als je op leeftijd bent, je hebt een baan, partner en kinderen dan is dat toch een bewuste keuze geweest?

En wat tolerantie betreft, besef wel dat het niet alleen voor je zelf maar ook voor naasten consequenties heeft.
Denk alleen al eens aan de zorgkosten en kun je je werk behouden?
Voor mij zelf ik ben niet getrouwd, geen kinderen e.d., betaal alles zelf.
En of ik er goed uit zie?

[Anon20180730]

Mijn stelling name is niet bedoeld als een aanval, maar ik denk daar toch wel eens over na.
Niet zo zeer voor mij zelf maar wel voor mensen die dit ondergaan.
Als je op leeftijd bent, je hebt een baan, partner en kinderen dan is dat toch een bewuste keuze geweest?

En wat tolerantie betreft, besef wel dat het niet alleen voor je zelf maar ook voor naasten consequenties heeft.
Denk alleen al eens aan de zorgkosten en kun je je werk behouden?
Voor mij zelf ik ben niet getrouwd, geen kinderen e.d., betaal alles zelf.
En of ik er goed uit zie?

tja, wat moet ik hier allemaal nu op zeggen? Allereerst accepteer ik dat je het niet als een aanval hebt bedoeld, maar denk niet dat jouw stelling of vragen onbekend zijn. Ik blijf ze an sich beledigend vinden; het zijn namelijk dezelfde soort vragen en opmerkingen die transfoben soms voor mijn voeten werpen.
Een transitie lijkt me voor niemand 'easy' en zeker niet in de positie van een huwelijk, kinderen en een baan.
Maar.. niets blijft hetzelfde in het leven, alles verandert. Ik laat het daarom graag bij een citaat van Anselm Grün: "je bent niet vastgelegd door het radarwerk van je levenspatronen die zich soms met hun scherpe nagels in je boren. Je hebt je eigen leven. Ga je gang, word jezelf. En heb de moed om datgene wat oorspronkelijk is, in jouw leven te realiseren". Overigens ben ik getrouwd, heb kinderen en betaal alles zelf. Ik ben gelukkig als vrouw en dat is belangrijk..
http://nl.wikipedia.org/wiki/Anselm_Gr%C3%BCn" target="_blank

[Eva]

[mod mode on]
Graag op iets meer respectvolle toon discussiëren!
[mod mode off]

[Jessica123]

Hoi,

Als ik het zo lees herken ik mijzelf erin.
Ik zit ook voor de afweging, gewoon verder gaan en doen alsof je neus bloed of toch kiezen voor eerlijkheid naar jezelf en naar je partner. Wat heb je eraan om als een soort huichelaar door te gaan met een relatie die toch alleen maar pijn doet. Je partner moet tenslotte op jouw kunnen bouwen en datlaatste gaat zeker niet meer lukken als je besluiteloos blijft.
Het is dus of samen eerlijk en open kiezen voor loslaten of als een soort halve vrouw tussen de regels door gaan leven.

Het is en blijft moeilijk, ook voor vrienden en overige familie.
Maar van de andere kant wat je bent verloochenen is op den duur niet houdbaar. Tenslotte verloochen je door niet jezelf te kunnen zijn ook de ander