Eindelijk toegegeven

[Jessica123]

color=#BF4080]Hoi allemaal,
Na vele jaren van het wegduwen van het meisje, de vrouw in mij kan het niet langer. Ik moet zijn wie ik echt ben.
Na een zware periode met een Burn-Out 3 jaar terug kon ik er niet langer omheen.
Al vanaf mijn 5e wilde ik al de kleding van mijn zus aan, maar mijn ouders negeerde de signalen en praatten er gewoon niet over. En in de 60er jaren was er ook niet echt aandacht voor. Dus in mijn jeugd heb ik als het kon meidenkleding aangetrokken en dat voelde zo natuurlijk.
Maar goed toch maar gewoon blijven voldoen aan de sociaal wenselijke rol van man. Uiteindelijk in 1992 gehuwd en een huwelijk achter de rug van > 20 jaar. Als ik de kans kreeg droeg ik wel eens wat kleding van mijn vrouw, uiteraard als zij niet thuis was, maar later heb ik een eigen garderobe verzameld en kwam mijn vrouw ook achter mijn geheim. Was shocking voor haar, vooral ook omdat ik er nooit over had gesproken. 2 jaar terug gestart met gendertherapeut en de uitkomst was overduidelijk. Maar wat toen ? Mijn vrouw heeft gesteld als ik erin doorga dat ik haar verlies. Het is ook maar de vraag hoe de kinderen gaan reageren. Maar zoals ik hierboven al aangeef wegduwen is geen optie meer. Op dit moment draag ik dagelijks damesshirts, vaak onder mijn kleding en draag ik damesondergoed. Ook slaap ik in nachthempjes (tegen de wil van mijn vrouw in). Maar het gaat niet anders meer. Wat ik nu wil is toch starten met de transitie. de vraag is alleen wat maak ik ermee stuk. Dat laatste wil ik ook niet, maar gelukkig ben ik nu helemaal niet. [/color]

[Jannet V]

Hoi Jessica,

Niemand wil iets verliezen, ik ook niet maar het besef wat ik er voor teruggekregen heb maakt alles weer goed. Heel veel sterkte met de zoektocht en je beslissingen die je moet nemen.

Groetjes Jannet

[Eva]

Dubbelpost. Zie verder het Introductieforum.