Nieuwe chat! Zie dit topic.

Zelfacceptatie

Pas ik nou in een hokje of niet?
Gebruikersavatar
Jer158
Berichten: 2064
Lid geworden op: 29 mei 2016, 23:11
Gender: Trans FtM

Zelfacceptatie

Bericht door Jer158 »

Wat is nu precies zelfacceptatie? Wanneer heb je jezelf geaccepteerd, inclusief het feit dat je trans bent? Is dat het moment waarop je niet langer kwaad bent en niet langer denkt "waarom moet mij dit overkomen"? Is dat het moment dat je in de spiegel kunt kijken, en tevreden kunt zijn met jezelf en al je imperfecties?

Wat denken jullie hierover?
Hung her from the branches of a mango tree
Gebruikersavatar
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Nate_0 »

Ik denk dat zelfacceptatie niet zo zwart/wit is als wat jij zegt...

Ik bedoel, ik heb me jaren geleden geschikt in het idee dat ik niet transgender was en geleerd om met mezelf zoals ik nu ben om te gaan. Dat betekent niet dat ik tevreden ben met alles (lang niet) maar het is wel een soort van "it is what it is" attitude en alles wat ik kan verbeteren aan de huidige situatie is mooi mee genomen...

Overigens heb ik me nooit kwaad gevoeld omdat ik trans ben, en zeker nooit een "waarom moet mij dit overkomen" gehad (wel met andere dingen, trouwens, en het kan prima zijn dat mijn andere shit zo heftig is dat het transgender zijn voor mij meer een... "och, dat speelt ook nog mee" is). Maar over het algemeen heb ik gewoon het idee dat energie spenderen aan me rot voelen om de dingen die ik niet ben/heb/kan nutteloos is als ik die energie ook kan steken in andere, leukere dingen en in het veranderen van dat waar ik nu niet happy mee ben zonder dat ik mijn lichaam verafschuw. Want dat is nergens voor nodig...

En dat tevreden zijn... Tevreden met mijn leven ben ik niet, maar tevreden met mijzelf als bewust zijnde, wel. Zeker met mijn lichaam, omdat lichamen van verschillende mensen toch altijd anders zijn en niet bijzonder mooi, en juist die imperfecties maken iedereen uniek. Dit is nu eenmaal wat me gegeven is en om mezelf te gaan vergelijken met cismannen werkt niet omdat ik geen cisman ben en nooit zal worden--maar met andere transgenders vergelijken is al heel anders en veel meer realistisch.

En uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat je het "eens" bent met je lichaam--dat je voor je lichaam kunt zorgen (sporten/douchen/eten/etc.) op een manier waar jij je goed bij voelt en geen haat voelt bij het zien van je lichaam in de spiegel.
meerdere zakken met zaagsel
Anon20230219
Berichten: 2557
Lid geworden op: 16 sep 2016, 20:40
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Anon20230219 »

Nou dat is een ruim begrip.
Bij zelfacceptatie dat ik accepteer dat ik nooit gelukkig ben geweest met de rol welke ik heb moeten vervullen vanwege mijn geslacht.
Maar het is daarbij niet zo dat alles wat mijn mannelijke kant ooit gecreeërd heeft verfoeid.
Als ik mijn kartonnen speakers boven zie staan of de zelf ontworpen versterker gehuld in karton ben ik daar nog steeds trots op.
En op veel muziek welke mijn mannelijke vorm heeft gemaakt ben ik zeker ook trots.

Heeft niks met mijn lichaamsvorm te maken welke ik nu zoal ben.
Maar geaccepteerd dat ik ondanks mijn technische hobby graag borsten zou willen, een vrouwelijk geslacht..
Dan zou het plaatje voor mij helemaal kloppen, hoef ik niet steeds te schakelen tussen mannelijk en vrouwelijke vormen naar de buitenwereld toe.
Acceptatie is voor een ieder anders maar bovenstaande beschrijft mijn beeld van acceptatie naar mijzelf toe.

Heb meerdere vormen van acceptatie gekend in mijn leven..
Ongevraagd een nieuw gezicht krijgen en daar dan uiteindelijk mee om kunnen is acceptatie.
Zelfacceptatie strekt vele gronden..
Gebruikersavatar
Jer158
Berichten: 2064
Lid geworden op: 29 mei 2016, 23:11
Gender: Trans FtM

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Jer158 »

Ik zei ook maar wat om de discussie aan te zwengelen. ;) Dit onderwerp naar aanleiding van Love me gender waar meerdere mensen toch wel wat moeite hebben met zelfacceptatie, en van Lisa wordt gezegd dat ze om die reden nog geen SRS krijgt.

@ Nate: Net als jij heb ik heel lang op een ogenschijnlijk redelijke manier kunnen leven met de status-quo. Achteraf zie ik wel dat veel van de sociale angst daar vandaan komt, maar buiten dat ging het niet zo heel slecht, of niet om die reden in elk geval Het is pas sinds ik (1) erken dat ik trans ben en (2) het iets beter gaat met mijn medische problemen, dat ik pas echt merk hoe diep het allemaal zit. Ik voel me wel echt genaaid door biologie en ben daar bij tijd en wijle behoorlijk pissed om.

Nu ben ik op zo'n punt dat ik idd erken (en accepteer?) dat ik geen cisman ben en dat ook nooit zal worden. Ik heb het traject in gang gezet. En toch word ik regelmatig overweldigd door een intens gevoel van wanhoop, waarin ik alleen maar kan janken of juist ontzettend rusteloos ben. Ik ben normaal gesproken erg down to earth en pragmatisch. Je druk maken over iets waar je geen invloed op hebt is niet productief. Dit gaat echter dieper, en ratio is niet toereikend om het te voorkomen. In zekere zin ben ik absoluut niet "oké" met het hele trans zijn. En ik ben nog veel minder "oke" met hoe slecht ik hiermee kan omgaan. Ik veracht mijzelf voor het feit dat ik niet uit bed kan komen en er niets uit mijn handen komt.

@ Lisa: Ik denk idd dat het niet gezond is om je af te keren van alles uit de tijd van voor je transitie. Je bent nog steeds dezelfde persoon, maar dan anders. ;) Ook cis mensen worden ouder en veranderen, dat is voor een trans persoon niet anders. En inderdaad is zelfacceptatie ook niet iets trans-specifieks. Dat is soms wel een geruststellende gedachte. Ieder huisje heeft zijn kruisje, en dat hebben we maar te accepteren.
Hung her from the branches of a mango tree
Gebruikersavatar
Dieuwertje
Berichten: 1102
Lid geworden op: 29 mei 2016, 09:00
Gender: Trans MtF
Locatie: Lelystad

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Dieuwertje »

Het 'Waarom moet mij dit overkomen' heeft zeker gespeeld bij mij. Al denk ik dat op dat moment de acceptatie al aardig op gang begon te komen. Daarvoor was het alleen verdringen en wegstoppen. Op het moment dat je denkt 'waarom ik' ben je voor jezelf al de conclusie aan het trekken dat het een feit is. De volgende stap was 'OK, dan moet ik daar wat mee gaan doen'. Daarmee was de acceptatie weer een stuk dichter bij.
En ach, er blijft altijd wel wat te wensen over. Blijft lastig om aan te geven of dat dan geen zelfacceptatie is of gewoon mooi om wat te wensen over te hebben. Hangt ook van de stemming af denk ik.
Gebruikersavatar
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Irene_de_Vreede »

Ik denk dat zelfacceptatie ook een geleidelijk proces is, dat begint met je er bij neerleggen dat het nu eenmaal zo is en dat eindigt met in de spiegelkijken en denken, ja, ik mag er zijn. (daar zitten nog flink wat stappen tussen, in mijn geval toch)
Irene
Gebruikersavatar
Petra-S
Berichten: 175
Lid geworden op: 12 okt 2016, 11:32
Gender: Vrouw
Locatie: Hoensbroek, Limburg

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Petra-S »

Na jaren van wegstoppen, stiekem gedrag en weer wegstoppen, ben ik zo'n 2 jaar geleden begonnen met een geleidelijke acceptatie.
Nog wel heel voorzichtig, maar het begin was er. Sinds afgelopen vakantie heb ik het besluit genomen om in ieder geval alle mannelijke kleding die ik had weg te doen of op zijn minst niet meer aan te trekken en mij uitsluitend nog te hullen in mijn vrouwenkleding. Zowel thuis, op straat als naar mijn werk. Ik moet daarbij zeggen dat ik mij op dit moment redelijk androgyn kleed dus met jeans, leuke stoere bloesjes enkellaarsjes et cetera. Ook maak ik mij altijd op.

In het begin was ik mij buitenshuis erg bewust van mijn verandering. Constant op mijn hoede voor opmerkingen, commentaren of vreemde blikken. Nu merk ik dat het voor mij gewoon begint te worden, iets dat gewoon bij mij hoort en merk ik ook een langzame vorm van acceptatie (of tolereren) van mijn omgeving.

Dus voor mij is het proces van zelf-acceptatie ingang gezet. Wat mij nu nog rest is mijn verschijning aan te passen aan mijn gevoel wat betreft lichaamsvorm en uiterlijk door hormoonbehandeling. Pas dan denk ik dat ik mij volledig heb geaccepteerd of kan accepteren (of dat dan ook nog voor mijn omgeving geldt, is maar de vraag).

Groetjes,
Petra
Volg ook mijn blog: https://petratransgender.wordpress.com/
Ik wil niet anders zijn. Ik wil gewoon mijzelf zijn!

Afbeelding
Citizen Erased
Berichten: 405
Lid geworden op: 07 mar 2016, 14:19
Gender: Man

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Citizen Erased »

"Waarom ik?"
Waarom niet jij? Waarom altijd een ander? Kennelijk ben jij sterk genoeg om dit aan te kunnen. Ook eens iets om bij stil te staan.

Voor mij was/is het meest ultieme qua zelfacceptatie het feit dat ik mezelf toestond om in transitie te gaan, daarmee ook "de droom" loslaten (de droom; bio-man zijn) en voor de meest benaderbare, reële versie van die droom te kiezen. Een grotere vorm van zelfliefde bestaat er achteraf gezien niet.
Gebruikersavatar
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Nate_0 »

Ik ben het met Citizen Erased eens.

Daar komt nog bij... Als je altijd gaat kijken naar wat je niet hebt praat je jezelf een depressie/angstaanval in. Dat werkt niet. Je hebt het proces nu in gang gezet, dus er komt sowieso verandering in, je hebt je naam gekozen enzovoorts. Snel gaat het allemaal niet gaan, maar je komt er wel, en er zijn superveel mogelijkheden tegenwoordig. Ja, fucking kut dat je genderdysforie hebt, maar het is nog altijd beter dan tig aantal andere ziektes of situaties die óók mensen overkomen, en met GD is prima te leven na transitie.

Maar die "waarom ik", ja, daar kan ik zelf niet zoveel mee want dan kun je je ook afvragen waarom kinderen kanker krijgen... Het gebeurt gewoon. That's life. En het mag dan misschien wel zo lijken dat andere mensen het veel gemakkelijker hebben, maar dat is gewoon niet zo. Iedereen heeft zo zijn struggles, vaak onzichtbaar, en dit is de jouwe.
meerdere zakken met zaagsel
Gebruikersavatar
Venusss
Berichten: 577
Lid geworden op: 17 okt 2016, 23:12
Gender: Trans MtF
Locatie: omg. rotterdam

Re: Zelfacceptatie

Bericht door Venusss »

Er is niet 1 zelfacceptatie, zelfacceptatie kan je dubbel opvatten (1) accepteren zoals je lichaam is geboren zoals blind zijn of met flaporen of dik of juist slank bent (2)accepteren van je geest, zoals seksuele geaardheid of verlangen. In de medische wereld wordt ook wel eens gepraat over leren leven met je probleempjes. Ik ben er zelf van overtuigd dat er meerdere fases zijn van zelfacceptatie kunnen voorkomen.

Wat is nu precies zelfacceptatie?
Zelfacceptatie betekent met jezelf op een vriendschappelijke basis door het leven gaan. Wanneer je niet jezelf accepteert dan kan dat resulteren in allerlei lichamelijke en geestelijke problemen zonder duidelijke redenen.

Wanneer heb je jezelf geaccepteerd?
Ik ben als jongen geboren met genderdysforie. Door omstandigheden en onervarenheid had ik mezelf als puber geaccepteerd als mannelijk geslacht. Op dat moment was dat mijn zelfacceptatie keuze. Jaren later bleek achteraf dat niet de juiste oplossing. Het is net alsof je een stukje fruit eet wat niet lekker smaakt. Als volwassene kreeg ik depressies en stond ik voor een nieuwe zelfacceptatie uitdaging.

Mijn ervaring van zelfacceptatie is dat het gras altijd groener lijkt aan de overkant. Wees kritisch, reëel en weet wanneer het genoeg is. Als voorbeeld zie je bij cosmetische ingrepen vaak dat mensen doordraaien, zoals de lippen van Caitlyn Jenner. Maak niet te snel beslissingen en gebruik je eigen hersenen.
Liefs Iris
Als je niet gelukkig bent met jezelf kun je een ander ook niet gelukkig maken