Keuze stress/ellende

[ElisabethT]

Ok inmiddels in het genderhealthcare traject de concrete vraag of ik met HRT wil starten. Het traject tot nu toe met mijn vrouw samen doorlopen. Haar standpunt blijft dat ze niet met een vrouw in een huwelijk wil zitten. En ook dat ik geen echte vrouw zal zijn, wat er ook veranderd (eig een contradictie). Als ik zeg dat ik HRT wil dan wil ze scheiden. En anders ziet ziet ze nog wel mogelijkheden om samen te blijven.
Probleem is dat ik altijd heb gedacht dat volledige transitie is wat ik wil. Dat komt ook omdat ik erg binair ben opgegroeid denk ik. Maar soms twijfel ik. Wat is goed om te doen, waar wordt ik gelukkig mee. Zo gaat het niet en ben ik niet gelukkig. Eigenlijk zou ik met HRT willen starten en nog niet scheiden. Misschien word ik zielsgelukkig van HRT en valt alles op zijn plek, maar misschien ook niet, wat dan als we dan al gescheiden zijn…
Ze heeft ook al gezegd dat als ik in transitie ga me nooit meer wil zien en de kinderen mogen mij dan ook niet meer zien… Heel pijnlijk en verdrietig. Voor de rechter kan ze dat vast niet gedaan krijgen. Maar toch ik word hier heel verdrietig.
Dus feitelijk komt het er op neer ben ik een egoist en denk ik alleen aan mijn eigen geluk? Of kies ik voor het geluk van anderen.
Ik zit al jaren in deze spagaat. HRT is nog nooit zo dichtbij geweest…

[Marije]

Je bent zeker niet egoistisch en ik had hetzelfde gedaan als ik voor de keus stond. HRT. Punt.

Het is niet mogelijk om de kinderen van je af te pakken, dat mag gewoon niet. Je hebt net zoveel rechten als zij heeft.

[Hal]

Ik zou zeker ook aan je kinderen denken. Je vrouw maakt een keuze, maar je kinderen hebben die niet. Die hebben alleen jou en je vrouw als voorbeeld. Je vrouw heeft haar signaal gegeven: als jij niet doet wat ik wil, dan pak ik jou je kinderen af. Als jij je niet gedraagt zoals ik wil, zal ik proberen je alles af te pakken wat je lief hebt.

Stel je voor dat een van jouw kinderen zich in jouw huidige situatie zou bevinden. Wat zou je dan tegen je kind zeggen?

Zou je dan ook zeggen 'nee joh, jouw geluk doet er niet toe? Stop jezelf maar weg?' Of zou je dan zeggen dat ook jouw kind geluk verdient? En dat je als ouder het voorbeeld mag / moet geven om te leven volgens wie je echt bent? Dat kinderen baat hebben bij ouders die eerlijk zijn over hun innerlijk en ouders die, ook al is het takke-moeilijk, open en kwetsbaar zichzelf zijn?

En ook: dat mensen die dreigen met het afpakken van kinderen, geen mensen zijn die dat uit liefde doen? Dat jouw kind (en jij dus ook, pop) beter verdient dan in een kooi te moeten zitten en te moeten liegen omdat dat voor een ander makkelijker is?

Ik gun je vrijheid en ik gun jou jezelf en ik gun je kinderen twéé ouders doe oprecht zichzelf zijn. En ik gun je vrouw het inzicht dat dreigementen en chantage geen dingen zijn die je op je gezinsleden loslaat, ook niet als iemand niet in jouw perfecte plaatje past.

Succes!

[Josh]

Als ik het goed begrijp, lijkt het erop dat jouw vrouw niet volledig accepteert wie je bent als je de transitie ingaat. Als ze nu zegt dat ze bij je wil blijven, maar alleen als je je eigen geluk opoffert voor haar, zou het kunnen betekenen dat ze eigenlijk al van plan is om te scheiden. Misschien wacht ze gewoon op het juiste moment, wanneer het haar beter uitkomt en ze haar zaken op orde heeft. Haar directe reactie dat ze wil scheiden als je wel in transitie gaat, lijkt te wijzen op schaamte of zorgen over wat anderen denken.

Het is belangrijk te realiseren dat je niet opeens een ander persoon wordt als je in transitie gaat. Als ze beweert bij je te willen blijven, maar je moet een deel van jezelf verbergen, lijkt dat niet op onvoorwaardelijke liefde voor wie je echt bent. Het feit dat ze dreigt de kinderen weg te nemen en alle contact te verbreken, wijst op diepere problemen in jullie relatie.

Hoe moeilijk het ook is om te horen, het lijkt erop dat jouw huwelijk al voorbij is en het misschien het beste is om voor je eigen geluk te kiezen. Het zou anders zijn als ze had aangegeven dat het te snel voor haar gaat en ze meer tijd nodig heeft om eraan te wennen, of als ze professionele begeleiding wilde zoeken om jullie relatie te ondersteunen.

[Irene_de_Vreede]

Kiezen voor je eigen geluk hoeft niet te betekenen dat je niet ook voor het geluk van anderen kunt kiezen. Die twee zijn geen tegenpolen van elkaar al lijkt dat misschien nu zo.

[Irene_C]

Het is een onmogelijke keuze waar je voor staat. Ikzelf ben vorig jaar gescheiden omdat mijn ex niet met mijn trans zijn kon leven. Dit heeft mij de ruimte gegeven om in transitie te gaan, anders had ik voor mijn gezin gekozen met al het lijden en wegcijferen daarbij. Ik begrijp dus heel goed hoe jij je voelt.
Weet dat je kinderen altijd van je zullen blijven houden.
Het feit dat je vrouw dreigt met het wegnemen van de kinderen wijst mijn inziens op een gebrek aan respect naar jouw toe. Respect is een voorwaarde voor een goed huwelijk, dus wees eerlijk naar jezelf als je bekijkt of je relatie nog een kans maakt. Dat kunnen alleen jij en je vrouw invullen.

[wolvster]

Wat een ontzettend nare situatie.
Ik denk dat de mensen voor mij al goed advies hebben gegeven.
Ik zou willen toevoegen: Zou je samen willen/kunnen zijn met iemand die dreigt de kinderen van je af te nemen?
Want ookal zou je ervoor kiezen om in de relatie te blijven, die woorden zijn gezegd. Het dreigement is al geuit.
Dat is heel kwalijk en zou voor mij reden zijn om de relatie ongeacht alles sowieso te heroverwegen.

[Marije]

Chantage in een relatie is ook iets waar ik me wel eens schuldig aan heb gemaakt in een paniekaanval. Mijn partner ook.

In het verleden wist ik dat als mijn relatie zou klappen ik als vrouw verder zou kunnen. Een scheiding zou dus een "way out" zijn. Ik heb me meerdere keren schuldig gemaakt aan deze route d.m.v. chantage.

Toen ik eenmaal in transitie was kregen we de situatie dat onze relatie niet meer in evenwicht was. Ik mocht van mijn partner in transitie en de "macht" lag volledig bij 1 persoon. Gedurende de transitie is dit meerdere keren tegen me gebruikt, waarschijnlijk ook omdat ik 't vroeger zelf deed en ik heb hiermee echt in de spiegel gekeken.

Zelfs gisteren ging het nog mis, waarop ik heb gezegd dat ik 't zat ben en dat als chantage gebruikt blijft worden ik liever gisteren als vandaag wil stoppen.

Als je samen doorgaat ben je er nog lang niet... het gaat heel veel stress en spanning opleveren voor je relatie en je gezin. Eenmaal in transitie heb je "levenslang" met gedachtes hoe iedereen over je denkt en of alles wel goed gaat.

Ook als het "goed" gaat is het moeilijk, maar zeker de moeite waard.

[Dawn]

Meestal zijn mijn reacties oplossingsgericht, daarvan heb je er al een heleboel gekregen. Wat ik mij nog afvraag is waarom stelt ze zich zo op? Waar is ze bang voor? wat kan je wel bij haar zoals make up kleding naam? Is het iets om haar hulp te vragen/ meer te betrekken?
Beseft ze dat je basis dezelfde persoon blijft alleen gelukkiger?

[ElisabethT]

Ze zegt niet lesbisch te zijn. En ook aantrekkelijkheid en seksualiteit een belangrijke rol spelen. En als ik in transitie ga dan vervalt dat voor haar… wat ik ook wel begrijp.

Afgelopen weekend wat langer en dieper met elkaar gesproken. Aanvankelijk was haar standpunt zoals in mijn eerste bericht.
Omdat in mijn traject bij genderhealthcare werd gevraagd of ik HRT wil en het nog steeds alleen maar een potentiele wens was. De vraag wat ik echt wil. Ik heb haar gezegd dat ik dat echt wil. En we zijn nog niet gescheiden! We hebben zelfs een redelijk liefdevol weekend gehad.
Morgen weer gesprek met genderhealthcare en dan zal ik mijn definitieve wens doorgeven. Kijken hoe het daarna zal zijn…