Keuze stress/ellende

[ElisabethT]

Gisteren eerste gesprek met endocrinoloog gehad. Was mn over contraindicaties en huidig finasteride gebruik. Was een prettig gesprek met een goed inlevende arts. Thuis is de wereld nog niet vergaan nu. Volgende week wordt nog spannender… Dan moet ik beslissen.

[narayani]

Dus feitelijk komt het er op neer ben ik een egoist en denk ik alleen aan mijn eigen geluk? Of kies ik voor het geluk van anderen.
Ik zit al jaren in deze spagaat. HRT is nog nooit zo dichtbij geweest…

Ik weet niet of je op zoek bent naar geluk of het puur overleven is. Stel dat je het niet doet wat gaat er dan gebeuren?

[ElisabethT]

Ik ben bang dat ik dat niet overleef.

[Irene_de_Vreede]

Ik denk dat het geluk van anderen (je naasten) best wel toeneemt als het wel overleeft.

[narayani]

Ik ben bang dat ik dat niet overleef.

Is het dan wel een keuze of voor een voldongen feit staan.

[ElisabethT]

Het is dan noodzaak. Vanochtend het idee gekregen dat mijn vrouw beter af is als ik er niet meer zou zijn. Shit ik krijg dat niet uit mijn hoofd. Ik heb geen zelfmoordneiging en ben niet depressief (althans daar ga ik vanuit), maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik ga niets stoms doen. Maar het blijft rondgaan in mijn hoofd. Ik houd te veel van mijn kinderen om ze dat aan te doen.

[Frederieke]

Het is dan noodzaak. Vanochtend het idee gekregen dat mijn vrouw beter af is als ik er niet meer zou zijn. Shit ik krijg dat niet uit mijn hoofd. Ik heb geen zelfmoordneiging en ben niet depressief (althans daar ga ik vanuit), maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik ga niets stoms doen. Maar het blijft rondgaan in mijn hoofd. Ik houd te veel van mijn kinderen om ze dat aan te doen.

Oef, dat soort berichten laten me altijd schrikken. Sterkte Elisabeth!

Wat voor mij helpt als ik vergelijkbare gevoelens heb, is me herinneren wat mijn dochter tegen me zei, namelijk: "Ik heb jou nodig, en voor meer dan alleen bijles in wis- en natuurkunde." Lief, toch! En ook mijn echtgenote heeft een aantal keer iets vergelijkbaars tegen me uitgesproken, dat ze mij nodig heeft en dat ik haar gelukkig maak door er voor haar te zijn.

Dus in plaats van je in te beelden dat het voor anderen beter is als je er niet bent, kun je aan je naasten vragen hoe zij dat zien. Niet invullen voor een ander, hoe moeilijk dat soms ook is. Daarmee toon je aan de ene kant respect voor de ander en geef je hen de kans om hun kant van de zaak te benoemen.

Nogmaals sterkte, en als je hulp of steun nodig hebt: een PB is nooit ver weg.


Groetjes, Frederieke.

[narayani]

Het is dan noodzaak. Vanochtend het idee gekregen dat mijn vrouw beter af is als ik er niet meer zou zijn. Shit ik krijg dat niet uit mijn hoofd. Ik heb geen zelfmoordneiging en ben niet depressief (althans daar ga ik vanuit), maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik ga niets stoms doen. Maar het blijft rondgaan in mijn hoofd. Ik houd te veel van mijn kinderen om ze dat aan te doen.

Zolang het bij een gedachte blijft en je het niet tot daden brengt is er niets aan de hand. Zulke gedachten zijn niet vreemd als je kijkt onder wat voor een druk je staat. Je hoofd maakt overuren en zoekt een uitweg in gekke gedachten. Probeer even, hoe moeilijk het ook is, om afleiding te zoeken. Dat malen werkt niet ten goede. En probeer vertrouwen erin te houden want waarom zou het niet goed komen terwijl je al van zover bent gekomen.

[Willemijn]

Herkenbaar elizabeth.

[Evy1946]

Ik herken dit ook, 2x 113 gebeld goede gesprekken gehad en 1x 112, veel mensen verdriet aan gedaan, maar ze konden het begrijpen. Praten en hulp zoeken was voor mij de oplossing. Dus alstublieft ga praten, ga onder de mensen, vermijd eenzaamheid.