Hokjes?

[Hedwich]

Transseksualiteit heeft m.i. ook bij uitstek te maken met je identiteit, omdat het probleem in feite tussen je oren zit. Bij zeg HIV/AIDS is dat minder het geval.

btw ik schijn idd iemand met transseksualiteit besmet te hebben...

[Judiana]

ik pas niet in hokjes hoewel het wel makkelijker leven zou zijn,

[Hedwich]

daar heb je een punt, Judith. Er zit een positieve kant aan hokjesdenken, de evolutionaire reden waarom we het als mens hanteren. Hokjesdenken ordent ons leven en geeft ons een gevoel van erbij horen, cohesie, bestemming. Als je nergens bijhoort / bij past kan het leven erg zinloos lijken.

[Aster]

daar heb je een punt, Judith. Er zit een positieve kant aan hokjesdenken, de evolutionaire reden waarom we het als mens hanteren. Hokjesdenken ordent ons leven en geeft ons een gevoel van erbij horen, cohesie, bestemming. Als je nergens bijhoort / bij past kan het leven erg zinloos lijken.

Helemaal mee eens!

[Kitty]

Tja ik weet zelf ook wel het verschil tussen HIV en transseksualiteit...

Maar ik heb eigenlijk niet eens meer zin om er op in te gaan.
Want als je in het beginsel al niet begreep wat ik ermee bedoel dan heeft dat erg weinig zin.

[marlies]

Ik begrijp (denk ik) wel wat je bedoelt kitty en daar ben ik 't wel mee eens.

[Hedwich]

Ik denk dat ik je ook wel begrijp, Kitty. Het gaat om "een leven met ...", waarbij "..." niet aan- of afdoet aan de persoon; je blijft dezelfde. Zelf heb ik echter de ervaring erg veranderd te zijn qua hoe ik in het leven sta. Soms heb ik zelfs het idee dat mijn karakter aan het veranderen is, hoewel genoeg mensen me kunnen vertellen dat dat toch een beetje anders zit.

[Anne]

btw ik schijn idd iemand met transseksualiteit besmet te hebben...

Ach, je liet me meer zien dat jij (en dus ik ook) nog kon veranderen. En voor het beste!

[Kitty]

Ik begrijp (denk ik) wel wat je bedoelt kitty en daar ben ik 't wel mee eens.

Nou ja een keertje dan....

Dit is mijn ervaring/mening... ieder denkt er weer anders over

Je hebt als mens een bewustzijn, en dat bewustzijn heeft gevoelens... dan doel ik niet eens op de zintuiglijke...maar het is een zelf-bewustzijn.
Of dat nu uitsluitend in de hersenen ligt, of ook daarbuiten, is een andere discussie.

Bij transseksualiteit, is dat (aangeboren) zelf-bewustzijn qua gender tegengesteld aan het lichaam. Het lichaam blokkeert je bestaan. Daarom
verander je het... zodat je uit de fysieke gevangenis komt en je met je innerlijke aangeboren identiteit anderen bereiken kunt.

Bij veel transseksuelen heb ik tenminste gemerkt, lijkt het alsof er een hoop identiteitsverwarring is. Waar dat aan ligt weet ik niet,
maar het valt me regelmatig op.

Bijvoorbeeld transseksuelen die het lichaam boven de eigen (ziels)identiteit plaatsen. Als mijn lichaam vrouwelijk is (SRS BVG) dan ben ik ook een vrouw. En degenen die dat lichaam niet in die mate hebben aangepast... die moeten volgens hen wel een man zijn. Dat betekent mijn inziens dat ze identiteit met hun eigen lichaam verwarren.
Hoe dat zo gekomen is weet ik niet. Zo denken sommigen ook dat ze vrouw kunnen worden. Wie ben ik om dat tegen te spreken. Ik ben er zelf ook nog vaak door in verwarring geraakt in het verleden en heb vol ongeloof gekeken hoe het nu zo bestaat dat anderen zo kunnen denken. Met alle respect voor hen, alleen ik begrijp het niet.

Zo zijn er ook transseksuelen die prima in hun lichaam zitten en geen tegenstelling ervaren tussen hun innerlijk en hun uiterlijk en transseksualiteit zien als iets wat of gewoon als vaststaande identiteit geaccepteerd/aanvaard wordt OF als iets wat gewoon over is, wanneer de behandeling voorbij is.

Ik ben op de behandeling vooruit gegaan... maar de behandeling is geen echte genezing. Transseksualiteit kan niet echt genezen worden. Of ik nu post op ben... dan nog, en dat is mijn persoonlijk mening... heb ik het lichaam van een post op TS vrouw... en zal ik als zodanig mijzelf door het leven moeten manoeuvreren. En niet als de vrouw dus die ik van binnen ben. Ik vind transseksualiteit een aandoening.

Omdat er een tegenstelling bestaat tussen mijn ziel en mijn lichaam, ben ik transseksueel. Daarom heb ik het lijf van een transseksueel. En BEN ik voor anderen misschien een transseksueel. Maar ik BEN het niet. Ik ervaar mezelf als geheel vrouw. En dat is ook niet vaag ofzo. Zo van hoe voelt dat nou. Ik weet juist heel erg goed hoe dat voelt juist OMDAT ik een jongenslichaam heb gekregen bij geboorte.

Het heeft me heel veel tijd gekost het voor mezelf allemaal duidelijk te krijgen. Maar ik heb geen innerlijke verwarring meer oid en ben me bewust van mijn situatie. Maar transseksualiteit als identiteit accepteren... betekent voor mij erg weinig... juist vanwege de enorme verschillen en verwarring die er lijkt te bestaan onder transseksuelen. Ik vind het nogal een nietszeggende term... omdat het niet automatisch wijst naar de man of vrouw die je van binnen bent... maar wijst naar je schil...of huidskleur of ras of noem maar op.

En dat vind ik dus hokjes denken. Ik doe er vrolijk aan mee, en iedereen mag van mij vinden wat ze willen. Maar ik hou er zelf mijn eigen gevoelens en gedachten op na.
Er is niets in mij dat "transseksueel" wil zijn. Ik wil gewoon de vrouw zijn die ik ben, maar ik accepteer en leef met de lichamelijke beperkingen op dat vlak, met wisselend succes, maar ik red me aardig.

Dat is wat ik bedoelde.

[Aster]

En daarom zie ik transseksualiteit als een aandoening. Als mijn lichaam gewoon vrouwelijk was geweest, had ik hier nu niet gezeten.
.

Is het ook en een aandoening waarvan je je erg bewust bent (en wisselend blijft?)

Maar als je lichaam gewoon vrouwelijk was geweest dan was je je nergens van bewust geweest vwb een TS aandoening oid.

Misschien was je dan nu gelukkig getrouwd en moeder, misschien ook niet, misschien had je andere problemen of aandoeningen die je in beslag zouden nemen enzenz.
Misschien had je dan nu wel hiv en hiv besmette kinderen en zat je jezelf nu van alles te verwijten bv.

'Als' heeft helemaal geen zin en niet alleen voor transen...'als Koos Albers die bewuste avond niet de auto was gestapt dan zat ie nu niet in een rolstoel en zag zijn leven er nu heel anders uit' om maar es wat te noemen.

'Als Lucille Werner recht van lijf en leden was geboren dan...'?

'Als X die ik persoonlijk ken, niet die dringende, 35+ eierstokrammelende moederwens had gehad dan had ze nu niet dat diepgestoorde kutkind (met hele nare persoonlijkheids en karakterstoornissen) gehad waar totaal geen land mee valt te bezeilen en haar hele leven bepaald en al haar energie opslurpt'.
EN dat zegt ze zelf dus ook.
Maar ALS ze géén kind had gekregen hoe zou ze zich dan hebben gevoeld op oudere leeftijd? Spijt? Ja, vast en zeker. Had ze geweten wat ze voor een kind had kunnen voorkomen, was ze dan opgelucht en blij geweest met haar 'non-moederschap'? Ja, vast en zeker.
Alleen hebben dergelijke hypothesen helemaal geen zin.

Wat ze en we wel gemeen hebben is een rouwperiode door gaan en daarna de draad weer oppakken en vorm aan hun/ons 'vernieuwde' 'veranderde' leven geven.

Waarbij het een kunst is om niet wrokkig achterom en angstig vooruit te kijken en voor zover mogelijk te roeien met de riemen die je hebt.

Ws ga je me haten om wat ik ga schrijven maar ik zou niet anders dan TS willen of kunnen zijn.
Ik weet niet wat het is om me een bio vrouw te voelen, ik weet niet wat het is om me een bio-man 'complet' te voelen maar ik weet wel dat ik op een punt gekomen ben dat ik van mezelf, incl. alle gebreken en mankementen als TS ben gaan houden.