Twijfel over de volgende stap

[Sabrina40]

Ja Raisa, dat citaat staat zeker op de website van het VUmc en op transgender indormatiedagen riep Jos dat ook luid en duidelijk. Maar ik ken alleen maar twee mensen, die als man geboren zijn, maar naar eigen zeggen zich "er tussenin" voelen. Een wilde een HRT behandeling, maar is daarvoor toch naar een eigen endocrinoloog uitgeweken. De ander wilde toch een SRS en moest bij het VUmc te biecht. Die SRS heeft zo'n jaar of drie geleden inderdaad plaats gevonden, maar ze heeft geen goed woord over voor de tegenwerking, die ze daarbij van het genderteam van dat VUmc heeft ondervonden.

Het is jammer dat dit soort mensen de weg naar een forum als dit niet vinden of zich er niet toe aangetrokken voelen. In een onderzoek naar de "Seksuele Gezondheid in Nederland 2011" (zie Tijdschrift voor Seksuologie 2012, 36-2, blz 129-135) staat, dat 1,3 % van de (geboren) mannen en 0,9 % van de (geboren) vrouwen een ambivalente of met hun geslacht incongruente genderidentiteit in combinatie met genderdysfore gevoelens heeft. Maar van de als man geborenen heeft slechts 0,6 % en van de als vrouw geborenen slechts 0,2 % zo'n ambivalente of incongruente genderidentiteit met genderdysfore gevoelens IN COMBINATIE MET een behoefte aan geslachtsaanpassing door hormonen en/of operatie. De groep met GID, die geen medische behandeling nastreeft is volgens mij dus groter dan wij denken. Hopelijk draagt dit draadje er toe bij, dat ook die mensen zich op dit forum wat meer (durven te) manifesteren.

[Raisa]

Zelf zou ik niet blindelings afgaan op wat mensen die rood licht hebben gekregen over de VU zeggen. Misschien zijn er wel heel andere redenen waarom de VU tot zo'n besluit is gekomen, je moet een verhaal altijd van 2 kanten horen.

[Sabrina40]

Beide mensen, waarover ik in mijn vorige post sprak, hebben geen "Rood Licht" van het VUmc gekregen. De een is gewoon zelf naar een eigen endocrinoloog i.p.v. naar het VUmc genderteam gegaan. De ander heeft ook zeker geen : "Rood Licht:" gekregen, want bij haar is daadwerkelijk een SRS uitgevoerd en zij leeft nu ook als een vrouw met ambivalente gevoelens.

Het recht van "Hoor en Wederhoor" wordt op dit forum zeker door het VUmc niet gehanteerd. Ik heb die optie eerder wel eens op dit forum gesuggereerd, maar daarop kreeg ik toch ook een afkeurende reactie, waarom ik door een ander forumlid gedane ontboezingen in twijfel wilde trekken. Natuurlijk krijg je na indringende bewerigen best eens het gevoel, dat je dit thema ook wel eens van de anderekant belicht zou willen vernemen. Maar dit forum is natuurlijk geen rechtszaal, waar de lezers tot een weloverwogen eindvonnis moeten komen. Op een forum als dit moet iedereen vrij zijn om haar gevoelens kwijt te kunnen en lezers mogen er ten alle tijde van uitgaan, dat er mogelijk ook wel eens een andere kant aan een verhaal zou kunnen zitten.

Met de twee personen in mijn eerste alinea heb ik een regelmatig en goed contact en ik heb geen aanwijzingen om hun beweringen in twijfel te trekken. Maar als zij niet zelf de behoefte hebben om hun mening op dit forum te zetten, beperk ik mij tot anonieme informatie doorgifte.

[Fay]

Maak anders ff een apart draadje aan mbt de imo lichtelijke hetze tege het Vu

Vicky

[Dora]

In mijn situatie heeft het VUmc me juist helemaal vrij gelaten in het besluiten of ik nu wel of geen SRS wil. Als tussenoplossing hebben ze mij ook een orchidectomy aangeboden. Dat is een stuk gezonder dan een leven lang androcur slikken.

Ja, dat is het ook! Maar aan de andere kant werken je testikels niet meer na een poosje aan de hormonen te zijn geweest; androcur en progynova.

Effectief gezien ben je dan na ongeveer een jaar, anderhalf jaar hormoongebruik chemisch gecastreerd want je testikels zijn dan geatrofieerd tot het niveau dat je zo goed als geen testo meer aan kan maken in je testikels, al zou je permanent helemaal stoppen met hormoongebruik.

[Anon20180501]

Sabrina schreef;

Met de twee personen in mijn eerste alinea heb ik een regelmatig en goed contact en ik heb geen aanwijzingen om hun beweringen in twijfel te trekken.

Dat ook dan je blinde vertrouwen ernstig beschaamd kan worden komt niet in je op
Maar het betekent ook; ons kent ons, voor anderen geen handen in het vuur of boven het hoofd.

Liefs, de onbekende (voor jou)

[Sabrina40]

Eenmaal in de diagnostiek bij de VU, waarbij ik jammer genoeg een "oude stempel" psych kreeg toegewezen werd me al snel duidelijk dat ik me zou moeten verstoppen, halve waarheden en leugens zou moeten gaan vertellen om door te komen. Mijn psych was van mening dat "een onbeschrijflijk lijden aan mijn huidige lichaam" essentieel was, iets wat ik nooit zo heb gevoeld. Noem het realiteitszin of relativeringsvermogen, maar ik heb het altijd geaccepteerd voor wat het was, omdat het niet 1,2,3 te veranderen zou zijn. Bovendien waren er geen klachten over de werking van mijn lichaam. Uiteindelijk heb ik dus geweigerd een verhaal op te hangen zoals van mij werd verwacht, en dat werd dan ook mijn "ondergang" bij de VU, met de mededeling dat ik terug mocht komen als het "erger" werd.
Claudia

Beste Daniéla,

Claudia zit nog geen jaar op dit forum, maar schreef wel bovenstaande quote. Trek je deze opmerkingen nu ook serieus in twijfel ? En de tweede persoon, die ik in mijn vorige post aanhaalde, heeft geen enkele reden om negatief over dat VUmc te berichten als dat niet op juiste feiten zou zijn gebaseerd. Voor mensen, die perfect passen in het stramien van het VUmc, is die instelling natuurlijk perfect. Maar medische zorg moet toch "maatwerk" zijn ! En elk jaar ontdekken vele mensen, dat hun genderidentiteit niet overeenkomt met hun lichaamsbouw en zouden daar, op niet te grote afstand vanaf hun woonlocatie, heel graag een soort laagdrempelige "eerste hulp bij genderdysforie" willen kunnen krijgen, om te verkennen welke stappen zij kunnen gaan zetten. En al die mensen hebben daarbij op dit moment toch echt als enige keuze de vele reizen naar Amsterdam of Groningen of Gent. Sinds 1975 heeft op dit gebied het gendercentrum van het VUmc, toch helemaal niets gedaan om het grootste gedeelte van die eerste opvang en diagnose met veel kortere wachtlijsten, laagdrempelige toegang en met door het VUmc gecertificeerde vragenlijsten en procedures, naar locale niveaus te verleggen. Vliegruigfabrikanten als Boeing en Airbus behouden zichzelf toch ook niet het exclusieve recht voor om ALLE piloten, die hun vliegtuigen gecertificeerd mogen besturen, uitsluitend alleen maar zelf te mogen opleiden !

Zeker sinds de komst van professor Peggy Cohen Kettenis wordt terecht heel veel aandacht besteed aan het verruimen van de diagnostische kennis en procedures van het VUmc naar mensen van jongere leeftijd. Maar ik zie daar nog geen enkele ontwikkeling, die de wachtlijsten en laagdrempelige toegang tot een belangrijk deel van de "diagnostische fase" zou kunnen gaan verbeteren.

Groetjes, Sabrina

[Anon20180501]

Claudia zit nog geen jaar op dit forum, maar schreef wel bovenstaande quote. Trek je deze opmerkingen nu ook serieus in twijfel ?

Hai Sabrina,

Uhmm... Ik zal de laatste zijn die twijfels heeft over de negatieve verhalen omtrent het VUmc, en al zeker niet aan die van Claudia. Dat júist jíj (die mijn verhalen in twijfel trok) mij hierop aanspreekt is absurd. Dat is het 180 graden verdraaien van mijn ervaringen, gedachten en mening over het VUmc.
Ik ben geen groentje, ik mag helaas reeds 11 jaar ervaren hoe het protocol van het VUmc selectief te werk gaat. Pas de laatste tijd zijn ze overgegaan op het versoepelde beleid. Hiertoe zijn ze overigens als een boer met kiespijn overgegaan onder druk van - in eerste instantie - Human Right Watch.

Vanwege jouw eerdere twijfels over mijn verhalen heb ik gechargeerd gereageerd op jouw denkwijze dat als je maar iemand een keer persoonlijk hebt ontmoet dat je dan in sommige gevallen geen aanleiding ziet om te twijfelen aan zijn/haar verhalen. Zo werkt het inderdaad over het algemeen (wel garantie tot de deur dus) maar dat het in ons kleine wereldje soms voorkomt dat een enkeling zijn/haar twijfels uit over de vaak gevoelig liggende verhalen van anderen is een gotspe. Waar jij in mijn geval dus ook een handje van hebt.

Mits jouw permissie wil ik ook nog even terugkomen op je in een ander toipc gegeven advies dat als je er aan denkt operaties te ondergaan je dit heel goed moet overwegen omdat je dqn wel in een gezond lichaam gaat laten snijden. Nu heb ik heel goed en overal over nagedacht maar kwam uiteindelijk tot de conclusie dat ik van geluk mag spreken dat mijn lichaam kerngezond is anders had mijn transitie wel eens daardoor versjteerd kunnen worden. Hoe kijk je tegen deze gedachtengang aan?

Liefs Daniéla

[Sabrina40]

Beste Daniéla,

In TV programma’s als Kassa en Radar worden door mensen de meest schrijnende verhalen naar voren gebracht. De programmamakers horen dat allemaal aan en proberen vervolgens steevast om ook een reactie van de tegenpartij in beeld te kunnen brengen. Dikwijls komt zo’n tegenpartij dan helemaal niet opdagen of verstrekt alleen een korte schriftelijke reactie. Ik heb nooit enige reactie van de klagende partij gezien of gehoord, als zouden de programmamakers, door het vragen naar een mogelijk verweer van de tegenpartij, het verhaal van die klagende partij in twijfel trekken.

In een van mijn eerdere berichten heb ik opgemerkt, dat het ook in een forum als dit verhelderend zou kunnen zijn, als ook een bekritiseerde tegenpartij hun kant van het verhaal zou belichten. Helaas is die opmerking van mij door jou vertaald als zou ik jouw ervaringen in twijfel willen trekken. Dit laatste was zeker niet mijn bedoeling. Ik twijfel niet aan jouw zienswijze over een probleem, maar ik zou het een verrijking van een forum als dit vinden als meer zaken vanuit verschillende zienswijzen zouden kunnen worden belicht. Ik vind het heel jammer, dat jij mijn opmerking in deze richting als kwetsend hebt opgevat en hoop dat je met deze uitleg genoegen kunt nemen.

Aan het einde van jouw bericht vraag je nog naar mijn gedachtegang. Ik heb een lang en bewogen leven achter de rug, wat heel mooi is beschreven in het portret door Noortje Sonderen in http://www.tijd-voor-t.nl/category/portretten/" target="_blank . Voor mijn puberteit was ik al volledig in het reine met hoe ik mij voelde, hoe mijn lichaam er uit zag en dat ik helaas verder als man door het leven zou moeten gaan. Na een mid-life crisis heb ik acht jaar uitgetrokken alvorens ik mijzelf het Groene Licht heb gegeven om als vrouw een volledig nieuw privéleven op te starten. Toen wees alles er op, dat ik 5 jaar later met een mooie regeling mijn baan, in een internationale pure mannenwereld, zou kunnen verlaten en besloot ik om die periode dan maar hybride, met 2 “pitstops” per werkdag door te brengen. Die 5 jaren werden helaas 8 jaren, waarna ik eindelijk mijn voornaam en pasfoto helemaal officieel definitief kon veranderen en verder een fantastisch mooi leven heb gekregen.

Mijn gedachtegang is dat er, conform dat Yogyakarta Principle 3 uit 2006, niets zo persoonlijk is als je eigen gender identiteit gevoel (GID) en dat iedereen volstrekt zelf moet kunnen beslissen hoe hij of zij daarmee en met het eigen lichaam wil omgaan. Iedere vorm van betutteling of externe beïnvloeding vind ik daarbij volstrekt verwerpelijk. Ons wetsartikel BW 1:28 over de geslachtswijziging wordt heel waarschijnlijk op 1-1-2014 ook in die zin aangepast. Maar dan is het wachten nog op meer klantgericht “maatwerk” door bijv. het VUmc en een verschuiving van de diagnostische fase naar een meer locale en laagdrempelige aanpak. Na die gigantische doorbraak met de komst van het in 1975 gegenereerde wetsartikel BW 1:28, is m.i. lange tijd sterk de suggestie gewekt, dat mensen met een GID “natuurlijk” uitsluitend verder een HRT + SRS ambiëren. Ik wil zeker niet ontkennen, dat een of beide behandelingen voor de zelfacceptatie van veel mensen absoluut noodzakelijk zijn. En als je absoluut niet om een penis hebt gevraagd en dat ding jou enorm in de weg zit, dan moet die natuurlijk, net als bijv. een hazenlip of een bochel, in het kader van de basisverzekering kunnen worden verwijderd. Maar we moeten af van die “eenheidsworst”.

Ik wilde in mijn proces geen enkele beïnvloeding van buitenaf en dus wil ik ook niemand iets opdringen. Maar ik heb ervaren, dat ik langs mijn eigenzinnige weg toch een fantastisch mooi leven heb gekregen. En dan wil je toch ook anderen in kennis stellen van het feit, dat het voor diegenen die dit past blijkbaar ook zo tot een bevredigend resultaat kan leiden.

In het programma “Debat op 2” van 17 november 2012 vertelde een vrouw, dat zij nog jarenlang na haar SRS ernstige complicaties van die ingreep heeft ondervonden. Elders las ik, dat in een niet onderbouwde 70% van de SRS behandelingen er complicaties optreden. Ik hoop, dat mensen die HRT en/of SRS overwegen voldoende worden geïnformeerd over de mogelijke bijwerkingen en risico’s van die behandelingen.

Groetjes, Sabrina

[Anon20180501]

hoi Sabrina,

Ik heb nooit enige reactie van de klagende partij gezien of gehoord, als zouden de programmamakers, door het vragen naar een mogelijk verweer van de tegenpartij, het verhaal van die klagende partij in twijfel trekken.

Een programmamaker vind ik niet te vergelijken met een van ons. Maar was het niet zo dat er voor en/of na 1 van die shows die over TG ging een hoop geklaagd werd door de deelnemers dat bepaalde onderwerpen gemeden zouden worden en andere onderwerpen waarschijnlijk al bij voorbaat niet aan de orde zouden komen wegens tijdgebrek.

Helaas is die opmerking van mij door jou vertaald als zou ik jouw ervaringen in twijfel willen trekken. Dit laatste was zeker niet mijn bedoeling. Ik twijfel niet aan jouw zienswijze over een probleem

Ik neem aan dat je er dus van uitgaat dat de beklaagde mijn verhaal tijdens dat wederhoren zou bevestigen...

In het programma “Debat op 2” van 17 november 2012 vertelde een vrouw, dat zij nog jarenlang na haar SRS ernstige complicaties van die ingreep heeft ondervonden. Elders las ik, dat in een niet onderbouwde 70% van de SRS behandelingen er complicaties optreden. Ik hoop, dat mensen die HRT en/of SRS overwegen voldoende worden geïnformeerd over de mogelijke bijwerkingen en risico’s van die behandelingen.

Uitraard, helemaal mee eens, maar erbij zeggen dat je dat moet overwegen omdat je in een gezond lichaam snijdt is een compleet overbodige opmerking. Of zijn complicaties minder erg als je lichamelijk al niet helemaal gezond was.

Liefs Daniéla