Twijfel over de volgende stap

[Anon20180501]

Hallo Daniéla,

Fijn dat wij toch weer tot elkaar zijn gekomen. Maar als je als buitenstaander, die nooit met dit soort instanties te maken heeft gehad, ineens geconftonteerd wordt met de feiten, die jij dus nota bene zwart op wit hebt, dan komen die totaal onvoorstelbaar over. Maar gezien vanuit de gedachtewerelden van het VUmc en het toenmalige G.A.K. zien beide instanties heel waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht en begrijpt alleen jij als betrokkene totaal niet hoe dit allemaal kan gebeuren. Vandaar dat ik mij destijds gelijk afvroeg, hoe die instanties op de zeer ongewenste samenloop van hun, mogelijk correct volgens ieders eigen boekje uitgevoerde, individuele acties reageren. Als iemand met een gewoon boeren verstand verwacht je namelijk, dat als verstandige mensen met de gevolgen van hun daden geconfronteerd worden, ze ongewenste effecten ook signaleren en zullen bijstellen. Maar zulke organisaties hebben het dikwijls al moeilijk genoeg met de handhaving van hun eigen regels en willen zich al helemaal niet verdiepen in interactieve verschijnselen van hun acties in combinatie met acties van andere instanties.

Is jouw huidige psychologe deel van het VUmc genderteam en hoe is het verder met je uitkering afgelopen ?

Groetjes, Sabrina

Hoi sabrina,

Hoe kom je er op of waar heb je gelezen dat ik als enige niet begreep hoe 'het' kon gebeuren? Ik zit net uit te leggen dat ik alles zwart op wit heb en de waarheid door een derde partij bevestigd is.
Misschien dat er binnen de eigen gelederen van het VUmc ook 'vijanden' werkzaam zijn...

maar ik kan je wel vertellen dat het hele gedoe 11 jaar van mijn leven heeft gekost wat ik belangrijker vind dan die paar duizend die het me heeft gekost door het afpakken van mijn uitkering.

Jouw vertrouwen in (semi-)overheidsinstanties instanties doet aandoenlijk aan maar is in wezen naïef. Ti's je wel vergeven omdat je er zelf nooit mee te maken hebt gehad.

je zegt dus dat de vervelende situatie mogelijk is ontstaan omdat diverse betrokken instanties ieder hun eigen dingetje deden en dat die onderling conflicteerden. Ik kan je gerust stellen, de ellende is ontstaan júist doordat ze hun beleid* op elkaar afgestemd hadden. * Hun sociaal/maatschappelijke en economische doelstellingen.
klinkt mooi maar dat is even buiten de aard van hun werkwijze gerekend, die maakte namelijk geen onderscheid tussen de aard, herkomst, ernst en mate van lichamelijke en psychische kwalen en klachten of een combinatie daarvan. Bovendien was het kortsluiten met de bij de patient betrokken specialisten uitgesloten maar dat was een wederzijds afgesproken dealtje, niet in elkaars potje roeren want dat zou wel eens hun gedeelde belangen en doelstellingen in gevaar kunnen brengen. (hier heb ik dus bewijzen van) Economische belangen prevaleerde boven het welzijn van de mens, ratio boven emo en collectieve belangen boven individuele rechtvaardigheid. Het waren harde tijden.
Nog een staaltje van hun respect voor de integriteit van hun klanten/patienten; achter mijn rug om elkaar totaal niet relevante zeer privacygevoelige informatie over mijn seksleven toespelen, ondanks dat ik die op relevantie gecensureerde informatie zelf reeds had opgestuurd om dit te voorkomen. (bewijzen kan ik dit ook)
Hun (VUmc en UWV) aandringen om me beschikbaar te stellen voor de arbeidsmarkt omdat dat mijn welzijn zou verhogen is psychologisch nattevingerwerk van de koude grond en bovendien is dat individueel bepaald. Daar bovenop zou dat betekenen dat ik de zekerheid van mijn wao-uitkering zou moeten inruilen voor een onzeker bestaan in de bijstand. Tel uit je verlies, inclusief de daaruit volgende uitsluiting voor een GD-behandeling omdat ik alles via een rechtzaak heb laten terugdraaien.

Kort na de invoering van de vernieuwde artseneed en het daarop gesneden en gevoerde beleid is er een grote leegloop geweest van medici met uiteenlopende specialismen die weigerden hun ethische waarden en normen die nauw verbonden zijn aan hun functie en verantwoordelijkheden te verloochenen.
Ook geen enkele vrijgevochten zelfstandige specialist zou hieraan meewerken maar die hoort dan ook niet bij de incrowd.

Ik wens je een gezond en werkzaam leven toe want dit gun ik niemand. Ik hoor af en toe verhalen die wijzen op versoepelde richtlijnen en dat ze nu meer individueel gericht werken en daar ben ik blij om voor degenen die er nu mee te maken hebben, of nog gaan krijgen.
Voor mij is dat te laat en je zal me dan ook nooit meer zien bij het VUmc, nog niet in de buurt.

Liefs Daniéla

[hX2eDVx3]

Maar eigenlijk ben ik er wel benieuwd naar wie er in is geslaagd om met niet anders dan haar (of zijn) echte verhaal door heeft kunnen komen bij de VU, en hoevelen er een draai aan zullen gegeven om ze te vertellen wat ze graag willen horen. Al was het maar uit angst om afgewezen te worden.

Ik ben tot nu toe 100% eerlijk geweest, ook twijfels heb ik eerlijk verteld. Raisa zit hier naast me en zegt ook dat ze altijd eerlijk is geweest.

Ik vind dat ze bij het genderteam hun werk goed doen, ik ben het alleen niet eens met het hele traject van wachtlijst, diag, RLE, SRS. Ik ben veel meer voor een informed consent-model, waar je zelf de keuze maakt.

[Fay]

Ik denk dat er weinig mensen zijn die 100 % eerlijk zijn, al is het maar omdat er tijdens de screening nogal intieme vragen kunnen worden gestelt waar je niet altijd naar alle eerlijkheid op wil antwoorden , simpelweg omdat het ze geen reet aangaat

Vicky

[Engel]

Vraag me af hoe ze je dan kunnen helpen als je op intieme vragen geen antwoord gaat geven. De vragenlijst stond er ook bol van.

[Fay]

Ik vind dat bepaalde vragen los staan van mijn gd en ik vind dat ik niet alles van mezelf hoef bloot te geven, vragen als, hoe vaak masturbeer je, 0 keer, 3 keer in de maand, 6 keer in de week, vragen over je seksuele activiteiten,het gaat ze imo geen moer aan en ik betwijfel of die antwoorden doorslaggevend zouden kunnen zijn in het krijgen van rood/ oranje/groen licht

Het protocol is niet heilig, er is geen enkele waterdichte vragenlijst die 100 % bepaald of je ook 100 % trans bent

Het is een optelsom van vragen en testen die hen naar alle waarschijnlijkheid een richting geven van wat je eventueel bent, en als gevolg daar van starten met behandeling of niet

In de kern wil men maar 1 ding weten, ben je trans of niet, al is daar afgelopen jaren transgender bijgekomen en bekijkt men het iets opener, en als je zelf al niet min of meer weet hoe het zit lijkt het me niet verstandig het vu te bellen

Vicky

[Engel]

Hoi Vickey,
De vragen zoals jij die gesteld heb gekregen zijn mij niet zo gevraagd. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn psychiater is aangeschreven door het genderteam van de VU en zij heeft een verslag heeft toegestuurd van 4 kantjes. ( waar ik zelf een kopie van heb) daar stonden ook veel intieme details in. Dit verslag had de psychologe bij het gesprek in het dossier. Wellicht dat er daarom minder vragen over gesteld werden omdat ze het al wisten. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik nooit zo intiem over sex en aanverwante zaken kon praten maar sinds december doe ik niet anders. Hoop gewoon dat ze een zo volledig mogelijk beeld van mij krijgen om een goed mogelijk beslissing te kunnen maken. Denk dat hoe meer je eerlijk verteld hoe duidelijker het beeld uiteindelijk gaat worden. Natuurlijk kan het zijn dat het uiteindelijk niet positief voor jezelf uitpakt, maar dan zou ik de vraag aan mezelf stellen: Is dit terecht?

Engel

[Gabriël]

Ja, die vragen over je seksuele leven vond ik ook erg vervelend, die heb ik bij mijn screening ook gehad. En omdat ik aseksueel ben, zei ik ook dat ik niet aan masturbatie doe. En ik had ook gevraagd waarom ze die vraag zo belangrijk vonden, en het antwoord was toen dat veel transseksuelen zichzelf tijdens masturbatie zien als in het wensgeslacht. En toen zei ik ook: vraag dan van hoe ik mezelf 's nachts in mijn dromen zie ofzo. Want dat lijkt me hetzelfde, maar die vraag zie je dan weer niet terug in de vragenlijst...
En het lijkt me ook niet dat het feit of je tijdens masturberen jezelf ziet in je wensgeslacht ook doorslaggevend zal zijn voor welke kleur licht je krijgt inderdaad.


Ik ben bij mijn diagnostiek wel van plan om eerlijk te zijn. Ookal is mijn geval (toch meer androgyn dan een stereotype (trans)jongen) een afwijkend geval. Maar er zijn dingen die ik misschien niet zal zeggen omdat ze voor mijn gevoel niets te maken hebben met mijn gender. Het feit dat ik na transitie van plan ben om zo nu en dan een rok te dragen als ik er zin in heb bijvoorbeeld. Voor mij heeft een rok niks te maken met vrouw-zijn. Een rok is gewoon mooi, punt. En die wil ik als man dragen, en daar niet mee passabel zijn als vrouw.
En dan vind ik het feit dat ik mij doodongelukkig voel in mijn huidige lichaam en echt die transitie in wil te belangrijk om eventueel mijn groene licht op het spel te zetten door te vertellen dat ik rokken mooi vind. Maar dat hangt er ook vanaf hoe open die psycholoog zal zijn die ik ga krijgen. Als die meer open-minded is en niet gelijk in hokjes denkt van "jij wil rok dragen, dus bent niet zeker van je genderidentiteit", misschien dat ik het dan wel zal zeggen.
Maar ik ga mij bijvoorbeeld niet voordoen als een echt stereotype transjongen en mij mannelijker voordoen dan dat ik ben bijvoorbeeld. Ik wil geen rol spelen, maar mezelf blijven.


In het boek "Man of Vrouw, min of meer" is ook een portret van Louis Gooren, hoogleraar transseksualiteit en hoofd genderteam van het VU. Hij zegt daarin dat er altijd mensen geweest zijn die een gedeeltelijke geslachtelijke aanpassing willen en ook dus niet helemaal eerlijk zijn geweest:
"Een tussengroep van mensen die niet de hele transformatie willen, is er altijd geweest. Vrouwen die bijvoorbeeld alleen hun menstruatie of alleen hun borsten kwijt willen, of die met behulp van hormonen alleen een beetje stemverzwaring willen. Omgekeerd: mannen die alleen borsten willen hebben, of alleen van hun lichaamsbeharing af willen. Deze groep heeft zich tot nu toe in het transseksuele keurslijf geperst, omdat zij op die manier in aanmerking konden komen voor een medische behandeling. Tijdens het transformatieproces is er geen enkele dwang om verder te gaan. Deze mensen hebben ons soms voor de gek gehouden, door met een transseksueel verhaal binnen te komen en dan halverwege de behandeling af te haken. Achteraf hierop terugkijkend vind ik dat een slimme strategie."
(overigens staat er verder in dat tegenwoordig ook meer transgenderisten zeggen dat ze niet voldoen aan het keurslijf en een behandeling op maat willen, en dat tegenwoordig "in het team een zekere welwillendheid gegroeid is" om die ook te helpen.

[Laura]

Ja, die vragen over je seksuele leven vond ik ook erg vervelend, die heb ik bij mijn screening ook gehad. En omdat ik aseksueel ben, zei ik ook dat ik niet aan masturbatie doe. En ik had ook gevraagd waarom ze die vraag zo belangrijk vonden, en het antwoord was toen dat veel transseksuelen zichzelf tijdens masturbatie zien als in het wensgeslacht. En toen zei ik ook: vraag dan van hoe ik mezelf 's nachts in mijn dromen zie ofzo. Want dat lijkt me hetzelfde, maar die vraag zie je dan weer niet terug in de vragenlijst...
En het lijkt me ook niet dat het feit of je tijdens masturberen jezelf ziet in je wensgeslacht ook doorslaggevend zal zijn voor welke kleur licht je krijgt inderdaad.

Er is wel degelijk een verschil tussen een mtf of ftm trans die zichzelf ziet als iemand van het andere geslacht omdat men zich zo voelt en tussen fetisjistische transgenderisten die seksueel opgewonden geraken wanneer men zich als het andere geslacht ziet? De eerste groep heeft een transitie nodig, de tweede psychotherapie. Wanneer seksuele opwinding de belangrijkste reden is voor je genderdysforie dan heb je dus andere hulp nodig. Daarom zijn deze vragen bijzonder relevant.

[Fay]

@ Engel, ik zou niet teveel op het vu vertrouwen ,en hun oordeel afwachten, het volledig bij hen neerleggen ,ze hebben natuurlijk wel de ervaring en kennis van zaken maar ik denk dat je pas naar het vu moet stappen als je er voor jezelf uit bent hoe het zit en denkt dat je het vu je daarmee kan helpen, of een andere weg bewandelen dan het vu om je doel te behalen

ik begrijp die houding overigens wel, je weet niet goed wat je kan verwachten en waar je instapt en gd gaat nu eenmaal gepaard met veel twijfels , onduidleijkheden , obstakels en onzekerheden,maar gaande het proces daar wordt eea wel duidelijker voor je, heb jij ook eea te zeggen en te willen

Vicky

[jacqueline]

Er is wel degelijk een verschil tussen een mtf of ftm trans die zichzelf ziet als iemand van het andere geslacht omdat men zich zo voelt en tussen fetisjistische transgenderisten die seksueel opgewonden geraken wanneer men zich als het andere geslacht ziet? De eerste groep heeft een transitie nodig, de tweede psychotherapie. Wanneer seksuele opwinding de belangrijkste reden is voor je genderdysforie dan heb je dus andere hulp nodig. Daarom zijn deze vragen bijzonder relevant.

Dit heet geen transgenderisme maar transvestivisme. Hier word door de vu wel degelijk naar gekeken, en het is inderdaad een juiste beslissing om transvestivisten geen groen licht te geven. Ze zouden tijdens de HRT al afvallen omdat de androcur de seksdrive weghaalt wat nou juist de reden was voor deze groep. Dan blijft er geen reden meer over om vrouw te zijn.....