je eerste keer

[Melissa123]

Ik was 8 jaar oud en het was in de zomervakantie. We waren buiten aan het spelen, een buurtvriendinnetje en ik. Op een gegeven moment vonden we dat het wel leuk zou zijn als we elkaars kleren aan zouden doen. Een soort verkleedpartijtje. Zij had een jurkje aan en ik een speeloveralletje. En toen we hand in hand, huppelend naar haar moeder liepen om te laten zien hoe leuk we er uitzagen, kreeg ik een gevoel van "hè hè, eindelijk".
De teleurstelling was even wel gigantisch. Toen we de oprit opliepen kwam haar moeder witheet naar buiten gestoven en heeft ons op een 1963 manier duidelijk gemaakt dat zoiets niet hoorde. En dat heeft nogal een heftige indruk achter gelaten.
Maar het is allemaal goed gekomen, zij het misschien een beetje aan de late kant.

eigenlijk een heel onschuldig begin dat wel heel leuk is als gevoel. Maar weer erg van die reactie ... juist omdat het zo mega onschuldig was. Ik durf te wedden dat zelfs kinderen die niet ons gevoel hebben. Dit wel zouden doen om te spelen

[Alexandra11]

Ik weet de exacte lijftijd niet meer, maar rond een jaar op 10 trok ik het ondergoed van mijn zus aan, dit waren broekjes met roosjes erop. Lief vond ik. Maar bij schoolzwemmen werd ik uitgelachen dat er roosjes op mijn broekje zat.

Ik wilde altijd bij de meisjes zijn tijdens zwemmen en klas, en vond jongens stom, druk en gemeen.

Tja.

[Melissa123]

ja dat bij dat meisjes willen zijn herken ik wel ook

[Melissa123]

maar echt erg ook zo een typishe reactie

[Marije]

Hoe oud ik was weet ik niet meer, maar ik heb inderdaad de jurken, badpakken en turnpakjes van mijn zusje aan gehad. Nooit betrapt.

Ik heb twee zoons en die hebben ook allebei als expiriment jurken aan gehad en mijn jongste zoon heeft een hele tijd een nachtjapon aangehad in plaats van een pyama. Ze mochten van mij alles proberen.

Beide zijn prima tevreden met hun toegewezen geboortegeslacht. Laten expirimenteren wil niet per-se zeggen dat ze in transitie gaan.

[Laura2021]

De eerste keer dat ik een vrouwelijk kledingstuk aantrok was pas toen ik 20 was en wel stiekem terwijl niemand thuis was.
Mijn hartslag sloeg 180 en voelde het kloppen in mijn keel. Ik trilde helemaal, de adrenaline gierde door mijn lichaam en de kick. Het was gewoon een eenvoudige rok. Het voelde initieel heel goed, zo blij en trots dat ik de rok na lang wikken en wegen toch aandurfde en de stof en lengte voelde zalig alsof het klopte, maar de dysforie sloeg in als een bom toen ik mezelf in de spiegel zag, de harige benen, het gezicht en al het andere mannelijke. Een enorme viezigheid, boosheid, verdriet en afkeur met woorden die ik hier niet zal noemen.
Het heeft jaaaren geduurd voordat ik een 2e keer heel voorzichtig probeerde.
Gelukkig sinds de coming out voelt de meeste vrouwelijk kleding iedere dag een zegen.
Voor mij blijven jurken en hakken nog wel een dingetje, soms gaat het heel goed maar soms ook helemaal niet.

[Melissa123]

Hoe oud ik was weet ik niet meer, maar ik heb inderdaad de jurken, badpakken en turnpakjes van mijn zusje aan gehad. Nooit betrapt.

Ik heb twee zoons en die hebben ook allebei als expiriment jurken aan gehad en mijn jongste zoon heeft een hele tijd een nachtjapon aangehad in plaats van een pyama. Ze mochten van mij alles proberen.

Beide zijn prima tevreden met hun toegewezen geboortegeslacht. Laten expirimenteren wil niet per-se zeggen dat ze in transitie gaan.

Ik denk moest ik een zus hebben. Dat ik haar vrij snel zou vertellen over mijn vrouwlijk gevoel. Dit is makkelijker als bij je ouders heb ik het gevoel. Wel echt super dat u u kinderen de vrijheid gaf om deze dingen te proberen . En nee klopt ! soms zijn ze als jongen ook gewoon nieuwsgierig

[Melissa123]

De eerste keer dat ik een vrouwelijk kledingstuk aantrok was pas toen ik 20 was en wel stiekem terwijl niemand thuis was.
Mijn hartslag sloeg 180 en voelde het kloppen in mijn keel. Ik trilde helemaal, de adrenaline gierde door mijn lichaam en de kick. Het was gewoon een eenvoudige rok. Het voelde initieel heel goed, zo blij en trots dat ik de rok na lang wikken en wegen toch aandurfde en de stof en lengte voelde zalig alsof het klopte, maar de dysforie sloeg in als een bom toen ik mezelf in de spiegel zag, de harige benen, het gezicht en al het andere mannelijke. Een enorme viezigheid, boosheid, verdriet en afkeur met woorden die ik hier niet zal noemen.
Het heeft jaaaren geduurd voordat ik een 2e keer heel voorzichtig probeerde.
Gelukkig sinds de coming out voelt de meeste vrouwelijk kleding iedere dag een zegen.
Voor mij blijven jurken en hakken nog wel een dingetje, soms gaat het heel goed maar soms ook helemaal niet.

Wat zonde en jammer dat de eerste keer echt zo slecht voelde maar gelukkig bent u nu gelukkig

[DominiqueB]

Begon met ondergoed, had geen zus en mijn moeder droeg altijd broeken. Daarom is het ook lang onder de radar gebleven.

[Melissa123]

zo begon het bij mij ook en is vaak wel makkelijk. Maar ook wel de angst dat het uitkomt