Wat maakt iemand nou een man of een vrouw?

[EdwinJulian]

Maar je kunt je bv ook afvragen "Wat maakt iemand romantisch?" Je kunt wel romantische dingen gaan uitvoeren, maar dat maakt je nog geen romantisch persoon... Je innerlijk is een wonderlijk iets.

Ja, dat is ook weer waar inderdaad. Ondertussen ben ik voor mezelf zover dat ik van mijn lichaam houd als ik een binder aan heb en ik echt jaloers ben op biologische mannen die gewoon random hun shirt uit kunnen trekken en de kleding aankunnen waar ik alleen maar van kan dromen. Als mensen mij echter 'zuster' noemen of mijn meisjesnaam gebruiken voel ik me niet beledigd. Vind het alleen wel echt super fijn als ze 'broeder' of 'meneer' zeggen. Dan groei ik ter plekke een meter en sta te stralen als een wake-up light
Ik werk echter wel weer in de zorg, wat ik als man zijnde ook had gedaan waarschijnlijk. Daar ligt mijn hart, dat is wat ik doe, wat ik wil en waar ik goed in ben.
Ik ben mezelf gaan waarderen laatste jaren, ben sterker geworden en op veel fronten gegroeid tot wie ik nu ben. Met alle mannelijk en vrouwelijk kanten erbij.

Ik ga maar gewoon van mezelf houden en kijken wat er allemaal op mijn pad komt denk ik. En proberen vooral geen stickers en etiketten te plakken... (that's gonna be hard...)

[Freetouch]

Maar je kunt je bv ook afvragen "Wat maakt iemand romantisch?" Je kunt wel romantische dingen gaan uitvoeren, maar dat maakt je nog geen romantisch persoon... Je innerlijk is een wonderlijk iets.

Ja, dat is ook weer waar inderdaad. Ondertussen ben ik voor mezelf zover dat ik van mijn lichaam houd als ik een binder aan heb en ik echt jaloers ben op biologische mannen die gewoon random hun shirt uit kunnen trekken en de kleding aankunnen waar ik alleen maar van kan dromen. Als mensen mij echter 'zuster' noemen of mijn meisjesnaam gebruiken voel ik me niet beledigd. Vind het alleen wel echt super fijn als ze 'broeder' of 'meneer' zeggen. Dan groei ik ter plekke een meter en sta te stralen als een wake-up light
Ik werk echter wel weer in de zorg, wat ik als man zijnde ook had gedaan waarschijnlijk. Daar ligt mijn hart, dat is wat ik doe, wat ik wil en waar ik goed in ben.
Ik ben mezelf gaan waarderen laatste jaren, ben sterker geworden en op veel fronten gegroeid tot wie ik nu ben. Met alle mannelijk en vrouwelijk kanten erbij.

Ik ga maar gewoon van mezelf houden en kijken wat er allemaal op mijn pad komt denk ik. En proberen vooral geen stickers en etiketten te plakken... (that's gonna be hard...)

Die stikkers plakken anderen wel op ons...

[Veronica]

Niks van aantrekken, mensen plakken graag stickers op belaalde groepen mensen terwijl zo'n "sticker" niks zegt over hoe je werkelijk bent.

[Freetouch]

Nee maar doet wel zeer...
Ooit monsters Inc gezien??? het voelt net zoals zo een monster een menselijk kledingstuk op zicht hebben gekregen.. met alle gevolgen van dien...

[Simão]

Ik heb toch ook de ervaring dat mensen ook heel goed kunnen zijn in het zichzelf labelen. Die veel tijd hebben besteed aan het opzoeken en uitzoeken van die labels.

[Anon20180501]

Hai Simão,

Ik denk dat ik inderdaad door mijn gedrag en kledingkeuze mezelf duidelijk wil labelen als vrouw zodat de 'buitenwereld'
mij ook zonder meer aanziet voor een vrouw.
Of dat lukt is iets anders maar vooralsnog is het me nooit gevragen en heeft niemand ooit iets laten weten of merken.

Liefs Daniéla

[Simão]

Ik denk dat hoe je in die kleren bent, belangrijker is. Je lijkt me een vrouw die haar vrij genoeg voelt. Dan weer je al een boel af en wat er wel is, doet je niet zoveel.

Je dispositie is alles.

Maar het is wel zo dat we graag jongetjes en meisjes hebben. Een babietje in neutrale kleding kan haast niet. Meisjes moeten lang haar, jongetjes kort. Een jongen van 7 met lange haren of een meisje met korte vinden we raar. Daar krijgen de ouders vragen over. Dat is toch absurd?
Maar het geeft wel aan hoe diep het verlangen zit om in te delen bij dit of dat en dat ze daarin stereotype gedrag en uiterlijk verwachten...ook bij anderen.

In stereotype vrouwenkleren gaan voldoet dus aan een verwachting en dat voorkomt een hoop vragen en mensen nemen bijna als vanzelf aan dat je dan "dus" een vrouw bent. Alleen maar handig.

Wek is het zo dat de lange haren, die ook wel stereotype zijn, weer juist weg kunnen geven dat iemand trans is. Niet iedereen kan weg komen met lang haar als "natuurlijk".
Een manlijke/jongensachtige bio vrouw zou nl eerder een kort kapsel kiezen.
Wat ze dan wel vaak weer meteen het label "lesbienne" geeft. Over stereotypering gesproken.

[Anon20180501]

Hai Simão,

Ik draag niet altijd rokken en jurken om bevestiging te zoeken bij mezelf, broeken kunnen ook de vrouw maken. Nee, ik vind ze het fijnst om te dragen.
Pas geleden mijn haar kort laten knippen, was max. ca. 50 cm, nu nog maar 12 ongeveer. Geen hond die me anders is gaan zien of benaderen.
Ik ben ook helemaal niet onzeker of bang om door de mand te vallen, daar zou je juist onzeker van worden.

Ik wil niet in het hokje trans gestopt worden maar in het hokje met vrouwen, zo bezien denk ik heel erg in hokjes maar is dat per definitie verkeerd of fout, doe ik daar anderen tekort mee of is dat beledigend voor anderen? Ben ik beledigd als ze me in mijn geliefde stoppen, nee helemaal niet, Yeahhh...

ik vind het altijd een enge discussie, die over hokjes. Ik denk dat we sommige hokjes maar gewoon moeten leren accepteren en elke hokje moeten onderverdelen in meerdere hokjes of zo om generaliseren te voorkomen... helemaal wegdenken kan je ze niet dus altijd is het risico daar dat je iemand tekort doet of beledigd terwijl dat helemaal niet zo bedoeld is.

Vandaag heb ik een roze hempje en een blauw rokje aan... best of both worlds.

Liefs Daniéla

[Jessy]

Mijn mening is toch dat het voor het grootste deel een combinatie is van het lichaam en het gevoel. De rest is direct of indirect gevolg van maatschappelijke standaarden. Ik durf zelfs te wedden dat dat voor sommigen een reden is om voor transitie te gaan, omdat ze zich bij bepaalde zaken die (volgens maatschappelijke standaard) bij het andere geslacht horen comfortabeler voelen, maar niet buiten 1 van de 2 normaalbeelden van de geslachten te leven.
Maakt vrouwelijke kleding iemand een vrouw? Nee. Een man kan dat ook dragen, al zal die dat niet snel doen want dat is abnormaal.
Maakt lichaamsbeharing iemand een man? Nee. Een vrouw heeft dat ook (al is het beperkter), maar scheert/epileert/waxt het weg omdat dat normaal is.

Overigens verandert dat normaalbeeld door de tijd. Denk bijvoorbeeld aan de middeleeuwen, waar het de (rijke klasse) mannen waren die met gewaden en make-up op liepen.

[Anon20180501]

Hai Jessy,

Wat je innerlijk bent is voor niemand anders dan jezelf een weetje, zolang je maar aangekleed bent blijft het ook een vraag voor anderen.
Zou ik aseksueel zijn geweest dan zou ik het nog zo net niet weten of ik ook een medische behandeling zou willen ondergaan, daar kleven
nu eenmaal risico's aan.
Ik ben vrouw genoeg om ook zonder corresponderend lichaam door te kunnen gaan als vrouw. Als dat medisch gezien er niet in gezeten zou
hebben zou ik dat waarschijnlijk ook gedaan hebben maar ik zou het wel verschrikkelijk gevonden hebben als dat zo zou zijn geweest.
Ik heb makkelijk praten misschien, dat geef ik toe, maar wat anderen denken doet me - als ik ze persoonlijk er niet mee raak - helegaar niets.

Ik weet nog dat een bekende (Trans~)vrouw op TV zei dat ze onder druk van de opinie van de mensen in haar omgeving de srs heeft laten doen
en dat ze dat anders wellicht niet had laten doen.
Dus je opmerking dat maatschappelijke standaarden voor sommige een reden zou kunnen zijn om in transitie te gaan (een srs in dit geval) is
niet eens zo ver gezocht.

Liefs Daniéla


.