T-Nederland

>> Er is geen definitieve definitie voor typisch mannelijk of vrouwelijk gedrag
>> je hoeft je niet 100% mannelijk/vrouwelijk te gedragen om over te komen als dat geslacht

Als je de woorden door elkaar hutsel, krijg je hoofdpijn ben ik bang.
Is een transgender iemand die iets wil worden wat niet gedefineerd is
of
is een transgender een niet gedefinieerd iemand is die iets wil worden

Je zou voor minder geen moeite doen

Ik denk dat transgender iets is en een transgender persoon niet iemand is die iets wil worden, dit terzijde.

Ik denk ook niet dat het zo zeer in gedrag zit.
Er bestaat wel degelijk gedrag wat sterk aan hormonen wordt gekoppeld en in die zin ook aan het manlijke of vrouwlijke hormoon.

Maar op het moment dat je een hekel hebt aan lichamelijke kenmerken die bij het een of ander horen, en/of de wens hebt om lichamelijke kenmerken van het ander te hebben, dan is er wel wat aan de hand. Dit heeft dan weer meer te maken met sexe definitie.

Er kwam naar voren dat het wellicht minder een probleem zou zijn als genderrollen niet bepaald waren. Dat is alleen het geval voor mtf omdat vrouwelijk gedrag bij mannen als raar wordt gezien. Vrouwen die zich manlijk gedragen worden als stoer gezien, hooguit als lesbisch (ben ik mijn hele leven voor aangezien), maar niet als iets dat geen bestaansrecht heeft of gepest met worden of wat dan ook.

Men vind een "verwijfde" man over het algemeen niet zo erg, maar zal die dan ook aanzien als homo. Op het moment dat je je als vrouw gaat kleden en opmaken, is het al meer een probleem, tenzij je dit dan weer overtrekt (dragqueen). Echt under the radar lukt niet erg. Of je moet je vrouwelijk gedragen, en op de koop toenemen dat je voor homo wordt aangezien, of je moet meteen over the top gaan, of je moet accuut passable zijn en niet opvallen, waarvan we weten dat het bij een aantal slecht mogelijk, zo niet onmogelijk is, vooral bij volwassenen.

Maar belangrijker, genderrollen hebben niks met je lichaam te maken. De onvrede met je de kenmerken van het andere geslacht waar je het maar mee moet doen, als je dat hebt, neemt niet af door hoe de omgeving met je omgaat.

Verder is het grootste probleem natuurlijk meer op het intieme relatie gebied. Dan stuit je pas echt op je lichamelijke kenmerken die je dwars zitten en onbegrip.
Nergens is het mannetje-vrouwtje ding zo erg zichtbaar als in bed. Homosexuele stellen zitten met hetzelfde. Dingen zijn plots niet meer zo logisch van "penis in vagina".
Niet dat je echt een man bent als je "erin steekt" en een vrouw bent als je "ontvangt", maar vaak gaat en en ander wel samen wat rol betreft. Maar een rol in bed maakt iemand nog niet een man of een vrouw. Er zit dus ook nog een stuk lichamelijk iets aan vast en je hersenen schijnen toch ook echt aantoonaar anders te werken.

Het blijft een leuke materie.

Nieuwe dag nieuwe definitie

Man en vrouw, gelijke rechten, maar niet gelijk. In een ander stukje van deze thread "de verschillen zijn niet
zo groot", maar er zijn verschillen.

Als ik een (in mijn beleving) essentieel verschil kan noemen, is dat het "moederkip" effect.

Stel je ziet een vrouw, kind op de arm, ook veel tassen, dat gaat moeilijk, maar ook het kind heeft het niet fijn.
ze zet een tasje op de grond.

Een (hoffelijke) man zou denk ik aanbieden om het tasje te dragen, een vrouw zou het kind nemen, tegen zich
aanhouden en het kalmeren, want die is de zwakste en heeft ook wat hulp nodig.

In Brazilie als een vrouw veel kinderen heeft en manlief wil wel eens verdwijnen en de vrouw kan het niet aan,
dan is het niet vreemd dat de buurvrouw (niet de buurman ...) een paar kinderen adopteert.

Waarom ?

Gewoon; Het is nodig. Je kan toch niet zomaar anderen zonder hulp laten staan ? Tenzij je eerder denkt aan je
eigen plan, je eigen carrière, je eigen doelen.

De rest is cosmetica

Ik heb pas sinds een week door dat ik een vrouw ben.
Ik heb dat altijd heel snel weggeduwd, en het dus nooit toegelaten, over gedacht, me gespeeld. En toch weet ik nu dat het er altijd geweest is.

Als ik nu aan mezelf als man denk, kun je me zo omduwen.
Als ik aan mezelf als vrouw denk sta ik heel stevig, voel ik me heel.

Stond onlangs in de rij om in het vliegtuig te stappen. Ik stond daar als man. Zo sta ik namelijk ook in mijn paspoort. Om toestanden te voorkomem had ik alles wat mij vrouwelijk maakt in een koffer gestopt.
Ineens hoor ik de dame achter mij zachtjes tegen haat vriend zeggen 'het is dat ik een kaal hoofd zie, amders zou ik gedacht hebnen dat het een vrouw is'.
Een kaal hoofd maakt je dus een man. Wat het dan was dat ik voor de rest een vrouw was weet ik niet. Had ik natuurlijk moeten vragen.

Dieuwertje schreef:Stond onlangs in de rij om in het vliegtuig te stappen. Ik stond daar als man. Zo sta ik namelijk ook in mijn paspoort. Om toestanden te voorkomem had ik alles wat mij vrouwelijk maakt in een koffer gestopt.
Ineens hoor ik de dame achter mij zachtjes tegen haat vriend zeggen 'het is dat ik een kaal hoofd zie, amders zou ik gedacht hebnen dat het een vrouw is'.
Een kaal hoofd maakt je dus een man. Wat het dan was dat ik voor de rest een vrouw was weet ik niet. Had ik natuurlijk moeten vragen.

Kaalheid en testosteron hebben direct verband met elkaar, dus de verwarring is begrijpelijk. De transitiefase is gewoon erg lastig, daar had ik het gisteren met mijn collega's ook nog over.

Tja... kaalheid mag dan het vaakst geassocieerd worden met testosteron maar alopecia kan ook kaalheid veroorzaken en chemotherapie ook (ook al zullen die wellicht een ander patroon vullen). En die laatste twee zijn weer niet gerelateerd aan gender (hoewel kaalheid bij vrouwen natuurlijk vaak wel als bron van schaamte wordt gezien en wordt verstopt/verhuld/verzwegen).

Toen ik aan het lezen sloeg over hormonen, drop in huis haalde en zo. Viel me iets op. Ik wilde fenegriek kopen, omdat ik las dat het goed was voor grotere borsten. Maar toen las ik ook dat het allemaal typische mannendingen voor je deed. Zo las ik ook dat testosteron en oestrogeen dezelfde dingen doen op het gebied van je goed voelen, de een bij de mannen de ander bij de vrouwen. Ik hoorde ooit een keer de term gelukshormoon, en dat linkte ik weer aan wat ik ooit hoorde dat je van veel sporten gelukkig werd (en dat veel sporten bij mannen testoseronverhogend is).
Ik weet er veels te weinig van, maar heb toch een theorietje:
De geslachtshormonen fungeren dus misschien ook als gelukshormonen. Maar bij mij (bij alle TG?) duwen ze op de verkeerde knop. Mijn testoseron zorgt niet voor geluk, maar voor een hoop onrust waar ik niks mee kan. Het is een energie waar ik me niet fijn bij voel.
Vraag dus of mensen die al HRT hebben gedaan hier iets van herkennen?

volgens mij is je geslacht mede bepalend voor je gelukshormoon
van wat ik weer is dat cis vrouwen een lage dosis testosteron hebben en transvrouwen kunnen testosteron toegediend krijgen

Ik heb wel van het forum geleerd dat hormoonverhogende etenswaren alleen helpen bij het verhogen van de hormoonspiegel als je al de receptoren hebt die daar op reageren en de mogelijkheid tot het aan maken van testo/oestrogeen... maw het werkt bij het aanmaken van oestrogeen als je een cisvrouw bent. Heel veel kan het dus fysiek niet doen, maar psychisch kan het je natuurlijk wel een boost geven. Daarnaast geloof ik dat bij te hoge testosteronwaarden de testo wordt omgezet naar oestrogeen maar ik weet niet of dat bij bio mannen ook zo werk...