Partner

[diederique]

Jolanda, een flinke stap en vooral lastige opdrachten. Uit ervaring weet ik dat die vragen, in een verschuivende lijn, steeds opnieuw kunnen helpen een route te bepalen met elkaar. Ik hoop dat jij, maar vooral ook je partner de uitdaging kunt oppakken.
Succes.

[Janna]

Weet je, Engel, jouw verhaal, je dagboek, geeft me atlijd weer hoop. En je reactie nu trouwens ook. Dus, dank je!

Net de eerste reactie op mijn zoektocht tot nu toe. Die was niet erg positief. Ik heb dus wel wat hoop nodig op het moment.

[Lise]

Hoi Jolanda, leuk om je update te lezen. Fijn dat het gesprek prettig aanvoelde.

Allereerst moeten we samen uitspreken of we ervoor willen gaan. Samen. Dat is best een stap, want ze houdt een eventuele scheiding tot nu toe steeds achter de hand als (nood-)uitgang. Dat opgeven is voor haar natuurlijk best eng. Dat begrijp ik ook wel.

Ik vroeg me eigenlijk af waarom zij (of jij) dit zou moeten uitspreken? Ik neem aan dat je therapeut dit aangaf, maar het lijkt me de zaken heel erg op scherp zetten: zo van: je moet nu beslissen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat daar het idee achter is.

[Janna]

Dank je, Diederique, ook voor de steun die ik eerder van je heb gehad. Ik hoop dat het los zal gaan lopen. Elk stapje is weer een strijd. Elke keer komen (dezelfde) verwijten langs. Die zijn deels ook terecht. Ik heb van alles stiekem gedaan. Vooral dat valt haar heel zwaar. Maar enig begrip zou wel welkom zijn. Pas bij Alwin gaf ze voor het eerst aan dat ze snapt dat het voor mij ook geen feestje is.

@Lise: ik denk dat dit erachter zit: we gaan er samen alleen uitkomen als we er samen voor willen gaan. Als ide basis er al niet is dan lukt het nooit, want ook samen zal het al heel zwaar worden. Eigenlijk legt het een basis om op verder te bouwen, mits de wil er is. Zo niet, dan is het gesprek al meteen anders. Dat betekent niet dat ze alles moet pikken, maar wel dat we samen verder willen en dus rekening met elkaar moeten houden. Ik met haar, maar zij ook met mij.

We gaan het meemaken.

[Anon20180501]

In ieder geval veel succes Jolanda.

Dat jullie nog met elkaar in gesprek zijn en open staan om elkaars problemen en de
voors en tegens daarvan bespreekbaar te houden (zij ook hopelijk) is het halve gewin.

x'jes en liefs
Daniéla

[Engel]

Weet je, Engel, jouw verhaal, je dagboek, geeft me atlijd weer hoop. En je reactie nu trouwens ook. Dus, dank je!

Net de eerste reactie op mijn zoektocht tot nu toe. Die was niet erg positief. Ik heb dus wel wat hoop nodig op het moment.

Hoi Jolanda, fijn dat mijn verhaal iemand hoop kan geven. Dank je. Echt nooit de hoop opgeven, ik had ook bijna de hoop opgegeven totdat na 11 maanden voorzichtig de acceptatie kwam van mijn vrouw zoveel tijd had ze kennelijk nodig.