Weerbaarheid

[Anon20210626]

Geen situatie is gelijk en dus zal een eenduidige oplossing ook niet bestaan

Zelf ben ik een keer lastig gevallen door enkele niet helemaal nuchtere personen die er , achteraf , op uit waren om vrouwen lastig te vallen.
Ik kwam bij de psycholoog vandaan , in dit geval het SEC in Haarlem en was en femme, gewoon gekleed in een langere rok en een jasje dus niet uitdagend. Het was schemerdonker, rond 20.45 en ik was op weg naar huis.

Het begon mondeling , doorlopen en negeren was niet afdoende en hinderlijk volgen was de tweede fase.
Uit het gedrag bleek dat ze niet door hadden dat ik geen bio was en iedere bio die op dat moment op die plaats gelopen had was in dit geval slachtoffer geworden .

Op een gegeven moment kwamen ze hinderlijk dichtbij en dreigde ik ingesloten te worden . Ik was niet ver van mijn auto maar ik durfde daar niet heen . Ik had geen zin om aan te geven dat ik daar nog naar toe wilde en de auto inkomen leek me ook erg lastig . Op dat moment heb ik me onverwacht omgedraaid en heb ik de benen genomen.
In eerste instantie ben ik ik nog kort gevolgd maar toen ik het station in vluchtte, raakte ik ze kwijt . Ongeveer een half uur later ben ik via een andere route naar mijn auto gegaan en met het hart in de keel ingestapt.

Ik heb nog getwijfeld of ik aangifte zou doen maar dat heb ik nagelaten . Misschien laf maar ik geloof niet dat ik er iets mee gewonnen zou hebben.

In eerste instantie negeren en als dat niet lukt 'Run like Hell' en zo snel mogelijk in een omgeving met veel mensen proberen te komen , zijn dingen die voor mij een voorkeur hebben boven assertief gedrag. In dit geval heeft het in ieder geval gewerkt .

[Freetouch]

Even topic iets refreshen:

Vraag me af hoe jullie de buitenwereld intrekken, welke gedachten of gedragingen zitten daarachter en waarom?

Zelf merk ik dat ik eigenlijk best gewoon mezelf 'ben' ,maar ook niet op wil vallen en in mijn hoofd alert ben,aan het speuren ben wie er naar me kijkt en wat voor reactie ik krijg, koudwatervrees zeg maar, onzeker mutsje

Gedachten die erachter zitten,laat me met rust, niet gelezen willen worden, kom niet dichtbij

Ik mis een beetje het gevoel van eruit knallen, dit ben ik en zie maar wat je ermee doet, zo zit ik nie in elkaar, ben meer van de voorzichtigheid , aftasten en zo verder,en eigenlijk lijkt me dat best wijs, want pretty safe, maar toch, het knaagt ergens

en ullie?

Fay

Ik voel me natuurlijk heel onzeker, niet over hoe mensen over me denken, maar over mijzelf...
Maar als ik eenmaal uit mijn auto stap dan is dat vrij snel over... als mensen mij aanspreken antwoord ik gewoon... ik ben best goed gebekt, dus ben ook niet bang voor een confrontatie.
Maar dat nakijken en aanspreken gebeurt niet meer... ben te gewoon... Alleen bekenden spreken mij el eens aan en zeggen dan hey, hoe is het nu? dus ik mijd de plekken waar veel bekenden komen, helaas ken ik overal wel mensen.... gelukkig spreken ze vaak aan met mijn achternaam....

Als je onzeker bent straal je dat ook uit... en het is alsof mensen dat ruiken....

[Freetouch]

Geen situatie is gelijk en dus zal een eenduidige oplossing ook niet bestaan

Zelf ben ik een keer lastig gevallen door enkele niet helemaal nuchtere personen die er , achteraf , op uit waren om vrouwen lastig te vallen.
Ik kwam bij de psycholoog vandaan , in dit geval het SEC in Haarlem en was en femme, gewoon gekleed in een langere rok en een jasje dus niet uitdagend. Het was schemerdonker, rond 20.45 en ik was op weg naar huis.

Het begon mondeling , doorlopen en negeren was niet afdoende en hinderlijk volgen was de tweede fase.
Uit het gedrag bleek dat ze niet door hadden dat ik geen bio was en iedere bio die op dat moment op die plaats gelopen had was in dit geval slachtoffer geworden .

Op een gegeven moment kwamen ze hinderlijk dichtbij en dreigde ik ingesloten te worden . Ik was niet ver van mijn auto maar ik durfde daar niet heen . Ik had geen zin om aan te geven dat ik daar nog naar toe wilde en de auto inkomen leek me ook erg lastig . Op dat moment heb ik me onverwacht omgedraaid en heb ik de benen genomen.
In eerste instantie ben ik ik nog kort gevolgd maar toen ik het station in vluchtte, raakte ik ze kwijt . Ongeveer een half uur later ben ik via een andere route naar mijn auto gegaan en met het hart in de keel ingestapt.

Ik heb nog getwijfeld of ik aangifte zou doen maar dat heb ik nagelaten . Misschien laf maar ik geloof niet dat ik er iets mee gewonnen zou hebben.

In eerste instantie negeren en als dat niet lukt 'Run like Hell' en zo snel mogelijk in een omgeving met veel mensen proberen te komen , zijn dingen die voor mij een voorkeur hebben boven assertief gedrag. In dit geval heeft het in ieder geval gewerkt .

Ik weet wat het met je kan doen... maar zodra er echt wat gebeurt dan ben je getekend voor het leven... Je komt nooit meer op die plek en als je iemand ziet die ook maar enigszins op iemand uit zulke groep lijkt, gaat het suizen in je hoofd, en breekt je het angstzweet uit.
Maar laat zoiets niet je verdere leven beïnvloeden... want dan maak je jezelf gek.... Ik heb jarenlang mijn genderdysforie voor me kunnen houden en toch een leven op kunnen opbouwen, dat lukt ook met zulke traumatische gebeurtenissen...

X

[Eva]

Even topic iets refreshen:

Vraag me af hoe jullie de buitenwereld intrekken, welke gedachten of gedragingen zitten daarachter en waarom?

Zelf merk ik dat ik eigenlijk best gewoon mezelf 'ben' ,maar ook niet op wil vallen en in mijn hoofd alert ben,aan het speuren ben wie er naar me kijkt en wat voor reactie ik krijg, koudwatervrees zeg maar, onzeker mutsje

Gedachten die erachter zitten,laat me met rust, niet gelezen willen worden, kom niet dichtbij

Bij mij is het een mengeling van gevoelens. Ik heb geen zin om erg op te vallen en zie er in een winkelcentrum of zo onopvallend uit, denk ik. Ongetwijfeld ontstaat er soms een vorm van herkenning doordat bijvoorbeeld mijn stem nog niet optimaal is. En juist dat moment doet me dan weer niets. Okee, ik ben zo. Nou en?

Ik mis een beetje het gevoel van eruit knallen, dit ben ik en zie maar wat je ermee doet, zo zit ik nie in elkaar, ben meer van de voorzichtigheid , aftasten en zo verder,en eigenlijk lijkt me dat best wijs, want pretty safe, maar toch, het knaagt ergens

Oh, ik heb bewondering en respect voor hen die op stiletto's en met opvallende kleding de wereld intrekken. Het is niet mijn stijl, maar dat komt misschien ook door de leeftijd, hahaha

[Arike]

Mijn gedachten als ik de "buitenwereld" zijn toch vooral: ik ben wie ik ben en je doet het er maar mee...

Dan spelen T-gedachten ook niet meer door mijn hoofd... Ik moet wel zeggen dat dat bewustzijn wel weer terugkomt als ik nageroepen wordt met teksten als "hee lekker ding met dat paarse rokje" en dat soort onzin...

[Freetouch]

als ik nageroepen wordt met teksten als "hee lekker ding met dat paarse rokje"...

Het klinkt zo seksistisch... maar ze hebben wel gelijk...

[Anon20210626]

Ik weet wat het met je kan doen... maar zodra er echt wat gebeurt dan ben je getekend voor het leven... Je komt nooit meer op die plek en als je iemand ziet die ook maar enigszins op iemand uit zulke groep lijkt, gaat het suizen in je hoofd, en breekt je het angstzweet uit.
Maar laat zoiets niet je verdere leven beïnvloeden... want dan maak je jezelf gek.... Ik heb jarenlang mijn genderdysforie voor me kunnen houden en toch een leven op kunnen opbouwen, dat lukt ook met zulke traumatische gebeurtenissen...

X

Ik heb me er ook niet door laten weerhouden ga ook gewoon mijn gang , maar wel zelfbewuster van mijn omgeving .

[Veronica]

als ik nageroepen wordt met teksten als "hee lekker ding met dat paarse rokje"...

Het klinkt zo seksistisch... maar ze hebben wel gelijk...

Mij vroegen ze tijdje terug om mijn telefoon nummer, het was donker en ik liep vrolijk (en snel) door.

[Alexia]

Krav maga heeft mij geholpen mijzelf weer veilig te voelen, het is wel vrij zwaar en bruut maar erg effectief. Mijn instructeur was erg cool en ze begreep goed waarom ik op les kwam.

[Eva]

Bruut worden of doen of leren doen ligt niet echt op mijn pad, heb ik het gevoel.