Coming-out, zo bang..

[diederique]

Als je ervoor komt te staan blijken allerlei drempels en blokkades een stuk lager en geringer dan je in je ergste dromen verwacht.

[Ykotja]

Al enkele dagen heb ik het gevoel dat ik elk moment kan barsten en alles eruit gooien..

Gister had mn vriendin mn haren in (hele korte) vlechtjes gedaan, was echt zo leuk..
En tijdens oudjaar noemden beide ouders me 1x (per ongeluk?) meis, maar ze reageerden helemaal niet of het raar was net alsof het normaal was.. Best wel grappig want dat geeft best wel een goed gevoel, andere kant denk ik dan: zullen ze het door hebben?

Anyway ik denk dus dat binnekort de bom gaat barsten en dat ik het neit meer voor mezelf kan houden.. Laatste dagen zoveel bevestigingen gehad, ook met mn vriendin gesproken over mezelf.. En toen had ze het erover dat ik best wel vrouwelijke trekjes had.. Maar vond ze niet erg en ze reageerde eigenlijk helemaal niet zo afkeurend, zelfs niet toen ik zei dat ze eigenlijk gewoon een beetje bi is..

Waren dus best wel leuke maar ook spannende en vermoeiende dagen.. Hoop dat ik het snel durf te zeggen want de spanning maakt me zo ontzettend moe, dat ik tot een uur of één 's middags in bed lig..

[Aliss]

Al enkele dagen heb ik het gevoel dat ik elk moment kan barsten en alles eruit gooien..

Gister had mn vriendin mn haren in (hele korte) vlechtjes gedaan, was echt zo leuk..
En tijdens oudjaar noemden beide ouders me 1x (per ongeluk?) meis, maar ze reageerden helemaal niet of het raar was net alsof het normaal was.. Best wel grappig want dat geeft best wel een goed gevoel, andere kant denk ik dan: zullen ze het door hebben?

Anyway ik denk dus dat binnekort de bom gaat barsten en dat ik het neit meer voor mezelf kan houden.. Laatste dagen zoveel bevestigingen gehad, ook met mn vriendin gesproken over mezelf.. En toen had ze het erover dat ik best wel vrouwelijke trekjes had.. Maar vond ze niet erg en ze reageerde eigenlijk helemaal niet zo afkeurend, zelfs niet toen ik zei dat ze eigenlijk gewoon een beetje bi is..

Waren dus best wel leuke maar ook spannende en vermoeiende dagen.. Hoop dat ik het snel durf te zeggen want de spanning maakt me zo ontzettend moe, dat ik tot een uur of één 's middags in bed lig..

Ik kan je wedden dat die voorval met je ouders je meis noemen een zeer goed gevoel geeft. Het is belangrijk dat je nu kleine stapjes gaat nemen, en langzaamhand de tempo opbouwt. Je merkt vanzelf wanneer je klaar bent voor de volgende "level". Don't push it, because it can turn out ugly. (Forceer het niet, want het kan lelijk uitpakken en je zet jezelf voor de schut)

Success
Aliss

[Aliss]

PS. Het zal (iets) makkelijker gaan met de tijd. Ene keer wat makkelijker dan de andere. Zodra je je eerste stapjes hebt gezet, kijk je achterom en denk je: heb ik daar nou zo druk over gemaakt? Als ik een zware confrontatie, of gesprek moet aangaan, dan zeg ik tegen mezelf: de eerste seconden, of minuten zullen de ergste zijn, maar zodra ik er overheen ben, is het niet meer zo eng.

Aliss

[Anon20180730]

och.. je doet gewoon een paar keer je coming out, dan went het voor jezelf ook een beetje

[Anon20210626]

toch iedere keer als ik het iemand vertel , vind ik het spannend .....
soms is het doelbewust en gepland maar ik heb het ook wel eens 'eruitgegooid 'aan iemand.......
gematigde en positieve reacties tot nu toe.

[Tanja]

Meid, meid , meid.

Ik had destijds een beetje dezelfde leeftijd. Ik was er klaar voor, ging het vertellen en zou alles in gang zetten maar ik stond voor hetzelfde dilemma. Nu, 25 jaar later ben ik nog weinig verder dan toen. Dagelijks speelt het door mijn hoofd, ik ben een vrouw, ik ben een vrouw, maar tot op heden tja. Ik heb er in ieder geval zo'n vreselijke spijt van dat ik toen niet voor mezelf heb gekozen en alles geprobeerd heb om maar een mannenbestaan op te bouwen. Ik wou dat ik de klok terug kon zetten. Uiteraard moet je doen wat je zelf het beste acht, maar een kwart leven verder weet ik wel beter. Leef zoals jij wilt leven en alles sal reg kom.

[Emma]

Gewoon doen, dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan maar eigenlijk is het ook wel makkelijker gedaan dan gezegd. Ik heb een hoop ellende er bij gekregen maar het weegt allemaal niet op tegen het bevrijdende gevoel dat ik nu gewoon ben wie ik hoor te zijn.

[Aliss]

Gewoon doen, dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan maar eigenlijk is het ook wel makkelijker gedaan dan gezegd. Ik heb een hoop ellende er bij gekregen maar het weegt allemaal niet op tegen het bevrijdende gevoel dat ik nu gewoon ben wie ik hoor te zijn.

geen andere woorden voor.

[Veronica]

Al enkele dagen heb ik het gevoel dat ik elk moment kan barsten en alles eruit gooien..

Gister had mn vriendin mn haren in (hele korte) vlechtjes gedaan, was echt zo leuk..
En tijdens oudjaar noemden beide ouders me 1x (per ongeluk?) meis, maar ze reageerden helemaal niet of het raar was net alsof het normaal was.. Best wel grappig want dat geeft best wel een goed gevoel, andere kant denk ik dan: zullen ze het door hebben?

Anyway ik denk dus dat binnekort de bom gaat barsten en dat ik het neit meer voor mezelf kan houden.. Laatste dagen zoveel bevestigingen gehad, ook met mn vriendin gesproken over mezelf.. En toen had ze het erover dat ik best wel vrouwelijke trekjes had.. Maar vond ze niet erg en ze reageerde eigenlijk helemaal niet zo afkeurend, zelfs niet toen ik zei dat ze eigenlijk gewoon een beetje bi is..

Waren dus best wel leuke maar ook spannende en vermoeiende dagen.. Hoop dat ik het snel durf te zeggen want de spanning maakt me zo ontzettend moe, dat ik tot een uur of één 's middags in bed lig..

Ik zou zeggen, praat met hun beide (of één voor één, begin met de makkelijkste vaak is dat de moeder) en gooi het eruit.

Ik sprak met een transvrouw in de trein deze week, zij is nu 48 jaar en vorig jaar begon ze met hormonen, ze vertelde het aan haar hele familie en op haar neef en zoon na accepteerde iedereen het (ook haar vrouw, dochters en ga zo maar door).

Zij wou het 22 jaar terug vertellen aan haar ouders, maar het werd net als met mensen die roken, die zeggen vaak "morgen stop ik met roken" en net als mijn moeder zeggen ze het na 18 jaar nog steeds.

De kans ik groot dat je jezelf belooft om het te zeggen maar iedere keer afwijkt, maar nu hoopt het zich op, nu is het moment en ik zou zeggen schrap je moed bij elkaar en praat met hun erover.

Schrijf een briefje voor jezelf met de dingen waar je erover zou willen praten ect, komt vaak van pas.