Klopt, Emma. In mijn 'overgangstijd' droeg ik wel damesschoenen, maar geen opvallende exemplaren. Dat voelde al heel anders dan de Bommeltjes waar ik vroeger op liep. Was wel een keer gênant toen ons bij een allochtoon gezin werd verzocht de schoenen bij de voordeur achter te laten. Ik droeg nylonkousjes en die toonden duidelijk gelakte teennagels, hahaha
Later, toen ik helemaal uit de kast kwam, zei een buurvrouw eens tegen me: "Ik wist dat er iets was. De sluiting van je bloesjes klopte niet en je schoentjes verwachtte ik ook niet van een man."
Ik die overgangstijd heb ik wel ontdekt dat ik mijn jeans het liefst met een damessluiting heb (rechts over links), maar dat fabrikanten zich daar weinig van aantrekken. De meeste cis-vrouwen weten overigens ook niet beter dan dat je sommige broeken met je linkerhand sluit, andere met je rechter. Als de rits opvallend kort is weet je in elk geval zeker dat die niet voor mannen is ontworpen
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
stapje voor stapje is het beste , voor dat je groen licht heb gehad, om zo te wennen in andere kleding .
het is nu ook winter tijd , dus je hoef niet meteen in een zomers jurkje naar buiten .
je kan eerst leuke broek te kopen ( skiny jeans ) en dan leuke schoenen eronder en zo een top , en zo langzaam opbouwen .
Sylvana schreef:Heb je het eerst verteld aan je omgeving dat je morgen als het andere geslacht op bezoek zou komen? En hoe zijn jullie over de drempel geklommen om zoiets aan te durven?
Eerst wat je wil zeggen is dat ik nog drie maanden geleden zou ik mezelf niet voorstellen als een meid naar buiten te komen. Thuis was het allemaal prima, maar buiten huis zou ik doodsbang worden. Wat zou de omgeving ervan vinden, want zouden me vrienden van me denken?
Als transseksueel zijnde ben ik erachter gekomen dat je nooit bereid kan zijn op wat er te komen gaat, net zoals met andere dingen in het leven. Natuurlijk heb ik langzaamhand me vrienden verteld over gender dysphorie, maar je snapt ook wel dat het onmogelijke taak is om iedereen te laten weten dat je anders bent, en vanaf morgen als een meisje naar school komt. Dus zoals je ziet - je kan hierop nooit voorbereid zijn. Gewoon doen. Als je eenmaal begint, zal de rest veel makkelijker gaan, en zul je jezelf meer en meer op gemak voelen.
Onthoud: veranderingen vereisen tijd om er aan te wennen, maar het traject om jezelf te worden zal veel korter zijn dan het leven die je lijdt als als het ware een acteur in deze maatschappij
Decide that you want it more than you are afraid of it
Silvia_P schreef:stapje voor stapje is het beste , voor dat je groen licht heb gehad, om zo te wennen in andere kleding .
het is nu ook winter tijd , dus je hoef niet meteen in een zomers jurkje naar buiten .
je kan eerst leuke broek te kopen ( skiny jeans ) en dan leuke schoenen eronder en zo een top , en zo langzaam opbouwen .
Skinny jeans is op zich wel unisex denk ik ja. Maar ik zou dan geen vrouwen topje erbij durven dragen bijvoorbeeld. Voor mijn gevoel is elk stapje (in het stapje voor stapje proces) heel erg spannend. Ook omdat ik misschien te veel nadenk. Ik denk dan bijvoorbeeld dat mensen juist nog meer gaan kijken als je een jongen bent met half jongens kleding en half meisjes kleding, dan als je helemaal in vrouwen kleding zou lopen, omdat het dan waarschijnlijk minder opvalt?
ja klopt wel, voor mezelf vind ik het er dan ook maar 'half' uitzien. Ik vind het niet fijn als mensen juist daardoor naar me gaan kijken. Bedoelde zelf met stapje voor stapje iets anders eigenlijk. Vooraleerst 'anderen informeren over je gevoelens'. Daar kan best iets bijpassen qua kleding wat dat onderstreept. Als vrouw 'naar buiten toe gaan' doe ik het liefst zo goed mogelijk. In het begin gebruikte ik daar ook attributen bij.
er is geen goede, en geen foute manier.. er bestaat alleen jou manier.
Zoek wat zekerheden om je heen, lotgenoten, vriendinnen etc. en koop wat je leuk vind, ook al durf je het nu nog niet aan.
en geloof me, alleen de mensen die jou kennen kunnen wel eens verrast reageren...
Maar als je hun informeert, dan zijn ze juist heel nieuwsgierig naar je nieuwe look, en zul je zien dat er leuke opmerkingen komen die jou zelfvertrouwen versterken, en adviezen waar je wat aan hebt...
Het zal je best wel wat tijd kosten om jou stijl te vinden...
soms wat verkeerde kledingstukken... maar na een jaartje of zo, weet je niet anders meer, en denk je over je huidige kleding, heb ik dat ooit aangedurfd op straat???
Ik denk dat je telkens wel weer even moed verzamelen moet voordat je de deur uit gaat. Zelf ben ik ruim een half jaar geleden begonnen om vroeg in de duistere ochtend mijn eerste stapjes te wagen. Dat werden er steeds meer en steeds verder. Inmiddels ga ik naar buiten wanneer ik wil, gewoon naar het centrum van Rotterdam met de tram, metro of bus, en afgelopen maand met de trein naar het VUmc te Amsterdam. Handig daarbij wel als je ook een anonieme OV-chipkaart hebt. Heb ik speciaal extra aangeschaft om vervelende vragen te voorkomen. Wat ook vertrouwen geeft is het genderpasje dat kunt
aanvragen bij Transvisie. Tot nog toe heb ik geen enkel probleem gehad en ja, het is waar, mensen op straat hebben meestal alleen aandacht voor hun i-Phone of voor de winkelramen. Ik probeer natuurlijk om er zo "gewoon" mogelijk uit te zien en geen aandacht te trekken. Een probleem voor velen van ons is vaak de lengte, maar als je goed kijkt hoe andere lange vrouwen zich kleden kun je afkijken wat hun kunstjes zijn om niet al teveel op te vallen.
Hej.
gewoon uitstralen wat je bent, en niet invullen wat mensen zouden kunnen denken.
je bent wie je bent , en je er niet voor schamen.
hoeft niet , is niet nodig. vort met de geit.
Sucess Henny.
Helemaal mee eens, Hannah. Je bent inderdaad snel geneigd om in te vullen wat een ander van je zou kunnen vinden en denken. Onzin natuurlijk, want als ze al iets vinden is dat niet jouw probleem. Kortom, wees lekker wie je bent en voel je daar happy mee.
