Pas ik nou in een hokje of niet?

[Jeste]

Nu ik een paar afleveringen van het televisieprogramma "Hij is een Zij" heb gezien en ik een paar de vrouwengroep van Transvisie heb bezocht ben ik me echt een "vreemde eend" gaan voelen.
De mensen die ik op de televisie zie en in de groep tegenkom zijn behoorlijk, zo niet helemaal, binair. Ze zijn dus heel gewoon vrouw óf man.
Dat is voor mij confronterend, want daardoor merk ik heel erg dat ik duidelijk niet een hokje pas. Vrouw of man? Nou ik ben het eigenlijk allebei niet.

Nou ja, in het dagelijks leven wil ik als vrouw gezien worden, wat ondanks mijn nogal niet typisch vrouwelijke uiterlijk en manier van kleden wel behoorlijk goed lukt (serieus als man overkomen ging altijd een stuk moeilijker). Maar verder heb ik maar weinig met vrouwelijkheid.
Zeker nu het binaire hokjesdenken weer eens heel erg is opgekomen werkt het erg verwarrend voor mij. Soms heb ik het idee dat ik "van een andere planeet" kom als androgyn persoon.

Het is maar goed dat ik het hele proces om het probleem genderdysforie aan te pakken al lang gestart was en dat ik inmiddels alweer een tijd geleden "groen licht" heb gehad. Als ik nog maar aan het begin van het proces stond en ik dat televisieprogramma had gezien dan was dat voor mij een rede om weer "diep in de kast te duiken" en noodgedwongen te proberen om als man door te leven.
Dat was in het verleden ook al gebeurd. Met veel interesse las ik artikelen over genderdysforie en luisterde en keek ik naar programma's hierover op de radio en op de televisie. Maar elke keer merkte ik dan dat het beeld van de mensen waar het over ging heel anders was dan mijn situatie. Toen er in het bedrijf waar ik toen werkte ook nog eens een erg vouwelijke transvrouw kwam te werken was het helemaal een rede om "diep in de kast te duiken".

Dat wilde ik gewoon even schrijven.

[Raisa]

Misschien kun je eens naar het transcafe in Leiden gaan, daar komen best wat genderqueer mensen. Het is er iig een stuk minder binair dan in Amsterdam.
Je hoeft natuurlijk niet in een hokje te passen: je kan zelf je eigen invulling geven aan wat man, vrouw of queer zijn voor jou betekent.
Ik denk dat het in een transitie heel belangrijk, maar ook heel lastig is om echt bij jezelf te blijven. Het is heel verleidelijk om dan stereotype vrouwelijke of mannelijke dingen te doen of aan te leren omdat je het idee hebt dat het nu eenmaal zo hoort in deze maatschappij. Denk er dan vooral goed bij na of je dit doet om in een groepje te horen of omdat je het echt zelf wilt en leuk vindt.

[Claire]

Jeste ik zou je graag wat zinnig advies of mooie wijze woorden vertellen maar helaas ik schiet tekort hierin.
Ik wens je wel heel veel succes en sterkte in je zoektocht naar jezelf.
Wees jezelf en hou van jezelf zoals je bent.

[Barbarella]

ben ik me echt een "vreemde eend" gaan voelen.

Volgens mij zijn we met alle genderdinges mensen bij elkaar een bijt vol vreemde eenden.

Barbarella *Duikt weg en probeert het nog goed te maken door iets over gewone zwanen te te stamelen*

Barbarella

[Anon20180501]

Ik 'eet van 2 walletjes' tussen de lakens Jeste, en ik wil en zal niet kiezen ook al zou het mijn leven in de weg staan.
Dat zal natuurlijk nooit gebeuren maar waarom zou jij je ergens iets van aantrekken..?
Ik snap wel dat het voor jou anders is, aan mij is 'niets te zien' maar mijn eigen innerlijke gevoelens en verlangens
gaan voor mij boven de 'geldende norm' van anderen. Dat gaat m.i. ook voor jou op en dat heeft iedereen maar te
accepteren en respecteren.
En waarom zouden ze niet, je mag er wezen in welke 'verschijningsvorm' dan ook. (excuses voor mijn woordkeuze)

Kop op en wees trots op jezelf.

x Daniéla

[Freetouch]

De vraag is of je wel in een hokje wil passen....

Ieder mens is uniek, jij ook. daarom moet je juist blij zijn dat je niet in een hokje gepropt wordt!
Je voelt je een vreemde eend in de bijt, nou, dat voelen we allemaal, niet alleen transgenders, maar alle mensen....
Ooit hoorde ik het spreukje:

Ooit een normaal mens ontmoet??? en beviel het????

Mensen worden pas gewaardeerd door hun unieke eigenschappen. want wat zou de wereld anders saai zijn...

[Britta]

Jeste,

ik schrijf nu al tien jaar over de geschiedenis van vrouwen en genderproblematiek in de middeleeuwen. Het lukt ons in de wetenschap nog niet eens om te beschrijven wat het nou is dat iemand vrouwelijk om mannelijk maakt. Natuurlijk kan je naar het biologische geslacht verwijzen, maar zoals we hier allemaal weten geldt dat niet altijd. En daarnaast heb je in de hele geschiedenis mensen die er duidelijk tussen in zweven, van nonnen en monniken tot eunuchen. Simpelweg het is per definite te simpel om in termen van 'man' en 'vrouw' te denken en te denken dat dit aspect zou bepalen wie jij bent. Daar komt nog zoveel meer bij kijken, zoals je opvoeding, onderwijs, vrienden en werk. En dan kan het best zijn dat iemand op en top zich vrouw voelt maar wel vaak dingen doet die de rest van de maatschappij 'mannelijk' vindt. Is daarmee die persoon minder vrouw? Ik denk het niet.

Ja, natuurlijk laat een programma als hij is een zij een redelijk eenduidig beeld zien. Dat moet ook wel om het voor het normale publiek begrijpelijk te houden. Kan je het voorstellen als een van de deelnemers een man wil worden en dan uitgebreid op tv verteld dat hij vroeger graag met poppen speelde, jurkjes droeg e.d.? Ik denk dat als er te veel conflicterende informatie zou worden gegeven op tv door een transgender over zijn genderidentiteit dat hij/zij helaas het begrip van de meeste mensen zou verliezen. En ook als je wil ingaan op de dualiteit die er vaak is, dan zou je ook de vraag moeten durven stellen aan een MtF wat hem nou typelijk mannelijk maakt. En ik denk dat je deze vraag niet aan de meeste MtF wil stellen

Zo zie je maar. Wij zijn ook hier allemaal een mengelmoesje. We voelen ons thuis bij een van de twee geslachten (in ons geval vaak tegenovergesteld aan het geboortegeslacht). Maar uiteindelijk doen mensen allerlei dingen die zowel typisch vrouwelijk als mannelijk zijn. En waar jij staat is aan jezelf en aan hoe jij jouw leven invulling wilt en durft te geven

Groetjes,

Brenda

[Anon20180501]

Brenda schreef;
En ook als je wil ingaan op de dualiteit die er vaak is, dan zou je ook de vraag moeten durven stellen aan een MtF wat hem nou typelijk mannelijk maakt.

Dezelfde vraag werd mij op een andere manier gesteld door mijn genderpsychologe, Brenda.
Ze vroeg mij hoe ik me nu - als vrouw - anders voelde ten opzichte van vroeger - toen ik nog als
een zgn. man door het leven ging...?
Mijn antwoord daarop was dat ik dat niet wist omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb.
Daarmee was de kous af en gingen we terug naar de orde van de dag.

x Daniéla

[Britta]

Daniela, mooie vraag en altijd het overpeinzen waard. Ik zelf ben er constant mee bezig omdat ik constant levens van andere mensen aan het beschrijven ben in die termen en dat dus terugkomt in mijn zelfreflectie.
Ik denk inderdaad dat het lastig is om te zeggen hoe je lichamelijk verandering je geestelijk heeft veranderd (i.e. de wat voel je vraag van jouw psycholoog). Maar ik kan zo maar een paar dingen noemen uit mijn leven waar de maatschappij een bepaald beeld bij heeft.

Mannelijk: speelde met lego, bouwde hutten, klom in bomen.
Vrouwelijk: lievelingsspeelgoed was een pop, danste op jonge leeftijd e.d.

Bepalen die activiteiten of ik mij man of vrouw voel? Nee, mijn beeld van vrouw zijn is heel persoonlijk en dat is iets dat ik me voel, ondanks dat het lichamelijk niet zo is en ik in het openbaar als man leef.
Punt is meer dat de maatschappij je wel beoordeelt op dit soort dingen. (Zie ook bijvoorbeeld het gevecht dat we allemaal voeren om passable naar buiten te gaan).

Toen ik eens op een basisschool rond liep hoorde je andere leraren constant roepen: hij is een jongen, dus dat is normaal of zij is een meisje dus natuurlijk gaat ze x doen! Zo zie je maar dat we vanaf jongs af aan met de verwachtingen van een maatschappij te maken hebben die heel erg in twee hokjes denkt, terwijl de werkelijkheid gelukkig veelzijdig en spannender is.

Brenda

[Anon20180501]

Wat je in je vorige reactie al zei Brenda;

Toen ik eens op een basisschool rond liep hoorde je andere leraren constant roepen: hij is een jongen, dus dat is normaal of zij is een meisje dus natuurlijk gaat ze x doen! Zo zie je maar dat we vanaf jongs af aan met de verwachtingen van een maatschappij te maken hebben die heel erg in twee hokjes denkt, terwijl de werkelijkheid gelukkig veelzijdig en spannender is.

En dit in je laatste..

Simpelweg het is per definite te simpel om in termen van 'man' en 'vrouw' te denken en te denken dat dit aspect zou bepalen wie jij bent. Daar komt nog zoveel meer bij kijken, zoals je opvoeding, onderwijs, vrienden en werk.

Zo zie ik het exact hetzelfde en heb ik niet zo lang geleden met bijna dezelfde woorden hier neergepend.
Ik zelf werd bijvoorbeeld altijd als meisje gezien en behandeld behalve door een bekende profvoetbalclub
en het leger. In mijn tijd (1980) waren er ook al vrouwelijke militairen - meestal officieren en zeker geen
'manwijfen' - maar die stonden ook 'hun mannetje'. Robuust en direkt als het moest, zowel in woord als daad.
Ik identificeerde me echter wel meer met de vrouwen omdat die toch een aantal typische eigenschappen
bezaten die ook ik bezat: inlevingsvermogen, het lange termijn denken .. en mijn lange blonde lokken.
Nu weet ik wel dat de eerste 2 niet echt typisch vrouwelijk zijn maar gemiddeld komt het verschil daar wel
op neer. Je kan dus van beide binaire geslachten iets in je hebben en ze te voorschijn toveren wanneer dat
gewenst of gepast is.

x Daniéla