Pas ik nou in een hokje of niet?

[Barbarella]

Brenda ik vind je hersenspinsels leuk maar ik heb helaas niet de puf om er op in te gaan.

Barbarella

[Anon20180730]

'k ook niet; beetje moe van alle verhalen, woordassociaties, do of don'ts ook..

[Jeste]

Dag allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Dat was fijn om te lezen.

Misschien kun je eens naar het transcafe in Leiden gaan, daar komen best wat genderqueer mensen. Het is er iig een stuk minder binair dan in Amsterdam.

Dat ga ik zeker doen, alleen zal dat niet in februari zijn, want ik heb net op diezelfde dag (of eigenlijk nacht) al iets te doen in Utrecht.
Het is toch altijd op de eerste zaterdag van de maand, dus deze keer op 1 februari?
De volgende keer zal ik dan zeker wel gaan.

[Anon20180730]

Misschien kun je eens naar het transcafe in Leiden gaan, daar komen best wat genderqueer mensen. Het is er iig een stuk minder binair dan in Amsterdam.
Je hoeft natuurlijk niet in een hokje te passen: je kan zelf je eigen invulling geven aan wat man, vrouw of queer zijn voor jou betekent.
Ik denk dat het in een transitie heel belangrijk, maar ook heel lastig is om echt bij jezelf te blijven. Het is heel verleidelijk om dan stereotype vrouwelijke of mannelijke dingen te doen of aan te leren omdat je het idee hebt dat het nu eenmaal zo hoort in deze maatschappij. Denk er dan vooral goed bij na of je dit doet om in een groepje te horen of omdat je het echt zelf wilt en leuk vindt.

Vond 't ook +1

[Alexandra]

Hee Jeste,

Ik merk zelf, dat hoe langer je er over na gaat denken, hoe absurder alles dreigt te worden. Niet in negatieve zin, maar als je nu echt gaat kijken naar wat typisch vrouwelijk is, en wat typisch mannelijk, dan is dat gevaarlijk drijfzand...

Ik deed eigenlijk het omgekeerde: Ik vroeg me een keer af; wat ben ik niet? Ik ben geen man, dus dan ben ik vrouw. Na een lange weg ontdekte ik mezelf steeds meer, hoe diep ik het had verdrongen. Maar ik moet toegeven dat ik toen ik begon met mijn transitie, ik mezelf identificeerde als androgyne. Voor mij bleek dat een veilige haven, op deze wijze, dat ik de stap naar het erkennen van het vrouw zijn niet wilde accepteren, of ik was er nog niet aan toe. Ik zeg niet dat dit voor elke androgyne zo werkt, maar in mijn geval was dat wel zo. Ik ging zelf van androgyne, naar transgenderist en nu full-blown trans, of liever; vrouw.

[Jeste]

Dat is een mooi verhaal, zoals je dat schrijft, Sasha. Voor mij herkenbaar, maar niet in die volgorde. Toen ik merkte dat het niet meer ging lukken om als man door het leven te gaan had ik heel veel twijfels. "Moet ik dan een vrouw gaan worden?" en "Moet ik m'n haar laten groeien en me anders gaan kleden?", waren vragen die in me om gingen. Op het transgenders.nl-forum had ik daar toen veel over geschreven.
Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik een androgyn persoon ben. Dat gaat dan eigenlijk zelfs nog meer richting sekseloos. De HRT heeft daar ook niets aan veranderd. Het heeft dat gevoel eigenlijk nog sterker gemaakt en daar voel ik me goed bij.

[Alexandra]

Hee Jeste,

Prima, dat is ook het doel. Niet iedereen is gelijk (gelukkig maar, toch?) en ik hoop dat je je niet laat beïnvloeden. Op je eigen gevoel afgaan is het belangrijkste. Toen ik als androgyne identificeerde werd ik uitgemaakt voor twijfelaar, maar dat is natuurlijk niet zo voor de meeste andro's, ik stoorde me aan die veroordeling en verzette me er tegen. Het genderspectrum is groot, en er is veel variatie. Maar ik weet wel hoe groot de druk kan zijn om te conformeren aan het Trinaire: man, vrouw, of transseksueel. En dat er soms weinig aansluiting valt te vinden, wat je verdrietig en eenzaam kan laten voelen.

[Jacky]

Het genderspectrum is groot, en er is veel variatie. Maar ik weet wel hoe groot de druk kan zijn om te conformeren aan het Trinaire: man, vrouw, of transseksueel. En dat er soms weinig aansluiting valt te vinden, wat je verdrietig en eenzaam kan laten voelen.

Dat heb je perfect verwoord Sasha

[Marci]

Nu ik een paar afleveringen van het televisieprogramma "Hij is een Zij" heb gezien en ik een paar de vrouwengroep van Transvisie heb bezocht ben ik me echt een "vreemde eend" gaan voelen.
De mensen die ik op de televisie zie en in de groep tegenkom zijn behoorlijk, zo niet helemaal, binair. Ze zijn dus heel gewoon vrouw óf man.
Dat is voor mij confronterend, want daardoor merk ik heel erg dat ik duidelijk niet een hokje pas. Vrouw of man? Nou ik ben het eigenlijk allebei niet.

Nou ja, in het dagelijks leven wil ik als vrouw gezien worden, wat ondanks mijn nogal niet typisch vrouwelijke uiterlijk en manier van kleden wel behoorlijk goed lukt (serieus als man overkomen ging altijd een stuk moeilijker). Maar verder heb ik maar weinig met vrouwelijkheid.
Zeker nu het binaire hokjesdenken weer eens heel erg is opgekomen werkt het erg verwarrend voor mij. Soms heb ik het idee dat ik "van een andere planeet" kom als androgyn persoon.

Het is maar goed dat ik het hele proces om het probleem genderdysforie aan te pakken al lang gestart was en dat ik inmiddels alweer een tijd geleden "groen licht" heb gehad. Als ik nog maar aan het begin van het proces stond en ik dat televisieprogramma had gezien dan was dat voor mij een rede om weer "diep in de kast te duiken" en noodgedwongen te proberen om als man door te leven.
Dat was in het verleden ook al gebeurd. Met veel interesse las ik artikelen over genderdysforie en luisterde en keek ik naar programma's hierover op de radio en op de televisie. Maar elke keer merkte ik dan dat het beeld van de mensen waar het over ging heel anders was dan mijn situatie. Toen er in het bedrijf waar ik toen werkte ook nog eens een erg vouwelijke transvrouw kwam te werken was het helemaal een rede om "diep in de kast te duiken".

Dat wilde ik gewoon even schrijven.

Precies hetzelfde geldt voor mij!:) Ik voel mij ook helemaal niet thuis in vrouwengroepjes: zoals je al zei: deze voelen voor mij ook als compleet binair. Als ik al aan de hormonen begin zal mijn plan zo zijn dat ik voor de buitenwereld gewoon hetzelfde blijf. Als er een opmerking komt dan zal ik zeggen dat ik door mijn muziek een hormoontherapie krijg, opdat de bij mij vrijkomende emoties van hrt mij zullen helpen bij het creatieproces bij mij composities en muziekproducties! (wat in mijn geval ook echt zo is!:) En als ik dan een paar jaar verder ben is iedereen er al aan gewend en dan is de overstap eventueel (waar ik nog niet vanuit ga, maartoch) naar 100% MTF beter te behapstukken, zo denk ik. Waarom moet men steeds aan shocktherapie doen terwijl het ook op een andere manier kan, niet? De ware aap zal toch wel een keer uit de mouw komen, en zo niet dan zat ie er ook niet!;)

Een ludieke metafoor zie ik als in de film: Bodysnatchers ! Lol!:) Eerst wordt het nieuwe lichaam helemaal geprepareerd, en "in the end" neemt het nieuwe lichaam inclusief nieuwe "ik":) de oude over;) Wat ik ermee wil zeggen is dat een proces van geleidelijkheid mijn voorkeur heeft:)

[Fay]

Klinkt allemaal heel verstandig , maar ook bedacht en theoretisch, vraag me af of die insteek wel stand kan houden , hormonen gooien nl alles overhoop, op werkelijk elk functioneel, rationeel, emotioneel , en sociaal vlak

Fay