alida schreef:Hee Lotte, wat fijn! 't Is wel even omschakelen hè, als dingen veel beter uitpakken dan je had verwacht?
Hoi Alida, bedankt! Ja je hebt zulke doemscenario's in je hoofd waar je je helemaal op voorbereidt dat wanneer het veel beter is je zoiets hebt van 'klopt dit wel'.. Ik ben er nog niet zeker van voor mijn gevoel. Voor het geval dat toch maar een slag om de arm houden. Mocht het zo blijven dan is dat natuurlijk heel fijn!
Net terug van mijn ouders van een 'lentelunch', onderworpen aan een verhoor.. Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
Lotte85 schreef:Net terug van mijn ouders van een 'lentelunch', onderworpen aan een verhoor.. Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
Hey Lotte,
Wat lastig die gesprekken maar onthoud: jij bent geen freak, jij bent geen Lotte en gewoon jezelf Ik heb het inmiddels drie vrienden verteld, waarvan 1 face to face, wel ff spannend maar hij keek er niet echt van op. Wat ik hiermee wou zeggen is dat die vriend ook heel erg praktisch in is gesteld en tegen mij het volgende zei: Als er dingen niet goed gaan moet je op jezelf terug kunnen vallen, en als je zonder transitie jezelf niet kan zijn, dan maakt dat het heel erg lastig. Dus zorg ervoor dat je jezelf kan zijn
Als er dingen niet goed gaan moet je op jezelf terug kunnen vallen, en als je zonder transitie jezelf niet kan zijn, dan maakt dat het heel erg lastig. Dus zorg ervoor dat je jezelf kan zijn
Dit is nou exact waarom een transitie essentieel is.
En dat uit de mond van iemand die zelf niet trans is.
Geweldig
Lotte85 schreef:Net terug van mijn ouders van een 'lentelunch', onderworpen aan een verhoor.. Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
Hey Lotte,
Wat lastig die gesprekken maar onthoud: jij bent geen freak, jij bent geen Lotte en gewoon jezelf Ik heb het inmiddels drie vrienden verteld, waarvan 1 face to face, wel ff spannend maar hij keek er niet echt van op. Wat ik hiermee wou zeggen is dat die vriend ook heel erg praktisch in is gesteld en tegen mij het volgende zei: Als er dingen niet goed gaan moet je op jezelf terug kunnen vallen, en als je zonder transitie jezelf niet kan zijn, dan maakt dat het heel erg lastig. Dus zorg ervoor dat je jezelf kan zijn
Thanx!
Wat goed dat je het al drie mensen verteld hebt Meow, goed bezig!
Lotte85 schreef:Net terug van mijn ouders van een 'lentelunch', onderworpen aan een verhoor.. Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
Ouch, precies waar je bang voor was.
Maar inderdaad, uiteindelijk gaat het om jouw gevoel. Genderidentiteit is te ongrijpbaar en te ingewikkeld om te bepalen met een "objectieve" lijst van criteria of zoiets. Misschien hebben je ouders wat tijd nodig om dit te accepteren?
Het is echt enorm lastig uit te leggen, want het gaat vooral om een gevoel. Maar wat wel kan helpen is de biologische achtergrond uitleggen, hoe het ontstaat. Dan weten mensen nog steeds niet hoe het precies voelt, maar dan is het makkelijker te accepteren. Althans dat was bij mijn moeder zeker het geval, en bij jouw vader zal het ook vast helpen om het wat concreter te maken. Een uitleg als deze bijv: http://youtu.be/3olrUtPUhAc?t=3m37s" target="_blank
Lotte85 schreef:Net terug van mijn ouders van een 'lentelunch', onderworpen aan een verhoor.. Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
Ouch, precies waar je bang voor was.
Maar inderdaad, uiteindelijk gaat het om jouw gevoel. Genderidentiteit is te ongrijpbaar en te ingewikkeld om te bepalen met een "objectieve" lijst van criteria of zoiets. Misschien hebben je ouders wat tijd nodig om dit te accepteren?
Ja helaas wel, had helemaal van te voren wel zoiets verwacht maar komt als tweede instantie een beetje rauw op je dak
Ik denk ook dat ze meer tijd nodig hebben. Het is allemaal nog vers voor hen. Ik kreeg wel nog een lief berichtje van mijn moeder dat het allemaal wel goed komt. Voor mijn vader zal het vast nog een hele tijd duren. Nog helemaal vergeten te zeggen dat hij wel nog even wilde benadrukken dat ik een 'soort van ziek ben' en 'sociaal gehandicapt met mijn aandoening' En dan te bedenken dat hij arts is.. Daarnaast gaf hij aan dat hij denkt dat hij de kar moet trekken. Heb hem duidelijk gemaakt dat dit mijn keuze is en mijn weg om te volgen, en dat zij aan de zijlijn hooguit mee kijken. Drong volgens mij niet tot hem door. Argh!
Jake schreef:Het is echt enorm lastig uit te leggen, want het gaat vooral om een gevoel. Maar wat wel kan helpen is de biologische achtergrond uitleggen, hoe het ontstaat. Dan weten mensen nog steeds niet hoe het precies voelt, maar dan is het makkelijker te accepteren. Althans dat was bij mijn moeder zeker het geval, en bij jouw vader zal het ook vast helpen om het wat concreter te maken. Een uitleg als deze bijv: http://youtu.be/3olrUtPUhAc?t=3m37s" target="_blank
Alle doemscenario's zijn wel voorbij gekomen, ben er helemaal down van. Voelde me ook even echt een freak bij hen 
Mijn vader is wat autistisch en voor hem moest het echt 'concreet zijn', maar als ik dingen benoemde kwam er weer een lijst van dingen die daar volgens hem tegenover staan. Op zich niet slecht om over na te denken maar ben daar het afgelopen halfjaar zelf al genoeg mee bezig geweest, daarnaast heb dit gesprek al meerdere malen met verschillende mensen gevoerd. Uiteindelijk wel duidelijk kunnen maken dat het puntje bij paaltje op mijn gevoel aankomt en dat dat moeilijk uit te leggen is. Ik weet niet of ze er rust bij hebben, waarschijnlijk niet, maar heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan dit soort gesprekken! Zucht.... Moeilijk..
En dan te bedenken dat hij arts is.. Daarnaast gaf hij aan dat hij denkt dat hij de kar moet trekken. Heb hem duidelijk gemaakt dat dit mijn keuze is en mijn weg om te volgen, en dat zij aan de zijlijn hooguit mee kijken. Drong volgens mij niet tot hem door. Argh!