Sasha schreef:
Voor ik begon met hormonen, ontmoette ik een vrouw op straat en die sprak me aan als mevrouw. Ik was nog volledig man, maar ik was er al wel mee bezig. Waarom? blijkbaar omdat ik het uitstraalde. Maar 80% van de andere tijd was het nog steeds consequent "meneer". Sommige mensen kunnen dus door het uiterlijk heen prikken, en zien je voor wie je werkelijk bent. Noem het aura, uitstraling, whatever.
Interessant is dat he? Zo zijn er ook mannen en vrouwen die je zonder meer en zonder enige twijfel als man of vrouw accepteren (ondanks je trans-zijn) daar kijken ze totaal aan voorbij en zien je direct voor wie en wat je echt bent. Fascinerende mensen vind ik dat!
Hebben zij een extra zintuig?
Of het een extra zintuig is weet ik niet, gelukkig bestaan dit soort mensen echt.
Dit soort mensen zien je als mens en niet als een X-persoon in een Y-hokje of was het nu een Y-persoon in een X-hokje (WTF).
Om aan te haken bij het laatste stukje van Sasha aura of uitstraling, die personen voelen het.
ik beweeg me gewoon op straat. Maar kom ik zoals zojuist langs een lagere school dan zien sommige kleine kinderen meteen dat het niet klopt. Ze wijzen en lachen.
Waaraan zien ze het? Ze kijken immers niet door mijn jas heen, niet in mijn broek, ze hebben geen extra zintuig, zien 't niet aan mijn aura, maar ik denk dat het de lengte en lichaamsbouw is. Een jaar hormonen verandert daar niets meer aan.
Een combi van factoren denk ik, je valt gewoon op, punt
Voorheen lette ik veel op hoe ik liep, nu wat minder, zag in de stad een biovrouw enorm banjeren alsof ze houten klompen aan had, viel mij ook meteen op omdat ze uit de toon viel
Ik nam kinderen en hoe ze op mij reageerden altijd als graadmeter voor hoe ik overkwam. Niet of ik passabel als T zou zijn maar of ik op een of andere manier opviel als mens zijnde. Op een slecht dag bv stond mijn gezicht op onweer en dan trek je de aandacht, ook die van kinderen.
Een kind heeft van zichzelf nog geen waardeoordeel over genderidentiteiten en seksuele geaardheid. Kinderen leren het een en ander door door de ogen van hun ouders mee te kijken en te beoordelen door naar ze te luisteren. Op latere leeftijd natuurlijk ook van vriendjes en op school.
Ik zou me er dus weinig van aantrekken, je weet niet waarom ze zo reageerden en als ze het al deden vanwege je T-zijn dan weten ze niet beter. Tenminste, niet als ze nog op de lagere school zitten.
Ik nam kinderen en hoe ze op mij reageerden altijd als graadmeter voor hoe ik overkwam. Niet of ik passabel als T zou zijn maar of ik op een of andere manier opviel als mens zijnde. Op een slecht dag bv stond mijn gezicht op onweer en dan trek je de aandacht, ook die van kinderen.
Een kind heeft van zichzelf nog geen waardeoordeel over genderidentiteiten en seksuele geaardheid. Kinderen leren het een en ander door door de ogen van hun ouders mee te kijken en te beoordelen door naar ze te luisteren. Op latere leeftijd natuurlijk ook van vriendjes en op school.
Ik zou me er dus weinig van aantrekken, je weet niet waarom ze zo reageerden en als ze het al deden vanwege je T-zijn dan weten ze niet beter. Tenminste, niet als ze nog op de lagere school zitten.
x'jes en liefs
Daniéla
Merci, Daniéla,
ik zie het toch wel dat ze mij als T zien. Er zijn wel meer mensen die een gezicht hebben dat op onweer staat, maar daar reageren ze niet op. M.i. zien kids scherp en reageren, i.t.t. veelal volwassenen. Ze zullen inderdaad verder nog niet nadenken over het issue genderindentiteit, maar hun reactie was onmiskenbaar. Waar ze het aan zien al zet ik een pruik op en doe ik dikke prothesen in mijn blouse, maakt wss niet uit.
Ik geloof je als je zegt dat het enkel en alleen aan je T-zijn gelegen heeft, die mogelijkheid sloot ik ook niet uit.
Dat is waarom ik ook vooral op kinderen lette want een volwassene kijkt meestal weg als je ze aankijkt terwijl
een kind nog geen last heeft van schijnheiligheid en je gewoon schaamteloos pontificaal confronteert met hun mening.
Ik ga verder niet vervallen in clichématigheden want jij weet van de hoed en de rand...
Irene schreef:ik beweeg me gewoon op straat. Maar kom ik zoals zojuist langs een lagere school dan zien sommige kleine kinderen meteen dat het niet klopt. Ze wijzen en lachen.
Waaraan zien ze het? Ze kijken immers niet door mijn jas heen, niet in mijn broek, ze hebben geen extra zintuig, zien 't niet aan mijn aura, maar ik denk dat het de lengte en lichaamsbouw is. Een jaar hormonen verandert daar niets meer aan.
In mijn beginperiode werd ik achtervolgt door groepen kinderen. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Het was geen afkeuring maar verbazing en interesse... Moet wel zeggen dat zoiets me altijd bij zal blijven... het is iets heel raars wat best wel een impact maakt. Ik denk dat ik voor hen een soort efteling/sprookjesfiguur was.
Irene schreef:ik beweeg me gewoon op straat. Maar kom ik zoals zojuist langs een lagere school dan zien sommige kleine kinderen meteen dat het niet klopt. Ze wijzen en lachen.
Waaraan zien ze het? Ze kijken immers niet door mijn jas heen, niet in mijn broek, ze hebben geen extra zintuig, zien 't niet aan mijn aura, maar ik denk dat het de lengte en lichaamsbouw is. Een jaar hormonen verandert daar niets meer aan.
In mijn beginperiode werd ik achtervolgt door groepen kinderen. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Het was geen afkeuring maar verbazing en interesse... Moet wel zeggen dat zoiets me altijd bij zal blijven... het is iets heel raars wat best wel een impact maakt. Ik denk dat ik voor hen een soort efteling/sprookjesfiguur was.
Een elfenjurkje had vast niet geholpen om dat beeld bij te stellen
haha humor, zoals en 'vriendin'zei toen ik uit de kast kwam: ik heb nog heel veel elfenjurkjes gaan we samen passen!
Ik weet wel dat ik er alleen maar sterker door ben geworden. Liever een mooi ontwikkeld karakter, dan een mooi uiterlijk. Uiterlijk is vergankelijk, karakter is tijdloos.
The body is a temple. Know yourself, and you shall know the gods. — Ancient Egyptian Proverb
al zet ik een pruik op en doe ik dikke prothesen in mijn blouse, maakt wss niet uit.
