En het is weer gezzelig op het forum, het zou me niet verbazen als de boel binnenkort instort...
Slechte of goede vraag, altijd overal gezeik dat het niet goed is.
Dat wou ik even kwijt.
Getrouwd en kinderen, hoe verder?
-
- Berichten: 4228
- Lid geworden op: 30 jun 2013, 16:35
- Gender: Trans MtF
- Locatie: Hoorn
-
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 24 dec 2013, 15:08
- Gender: Vrouw
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Ja is wel jammer
-
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 24 dec 2013, 15:08
- Gender: Vrouw
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Maar dat is toch geen reden om er niet over te praten? Het is juist goed dat soort dingen te benoemen!Irene schreef:och Janneke, ga toch fietsen met je gevoelige snaar, elke transsnaar is hier gevoelig, dat snap jij toch wel?
-
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 21 dec 2013, 12:21
- Gender: Transgender
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
ja die mythe ken ik, 'ter lering en vermaak'
-
- Beheerder
- Berichten: 6823
- Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:00
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: zij/haar
- Locatie: Etten-Leur
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
[mod mode on]
Dit forum is bedoeld om informatie te delen en te krijgen. Meningen horen daar in beginsel bij. Er is dus niets mis met netjes geformuleerde vragen.
Forumleden die dat niet respecteren moeten rekenen op maatregelen.
[mod mode off]
Dit forum is bedoeld om informatie te delen en te krijgen. Meningen horen daar in beginsel bij. Er is dus niets mis met netjes geformuleerde vragen.
Forumleden die dat niet respecteren moeten rekenen op maatregelen.
[mod mode off]
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
-
- Berichten: 5099
- Lid geworden op: 25 mar 2012, 13:24
- Gender: Vrouw
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Hai Janneke
Je vraag is zeker relevant en soms een moeilijke aangelegenheid voor degenen die ermee te maken hebben.
Wat mij persoonlijk weerhield om je mijn ervaringen te vertellen was je eerste en voorlopig enige ingeving; "egoïsme"..
Niet handig natuurlijk, mijn eerste ingeving luidde; "Schuldgevoel, wat heb ik mijn ex en kinderen aangedaan, en hoeveel tekort?"
Ik ben mijn hele familie kwijtgeraakt door mijn coming-out in outfit, Behálve mijn kinderen. Zij zouden ook de enigen zijn geweest waarvoor ik mijn transitie stopgezet zou hebben als het voor hen niet te behappen cq te belastend zou zijn geweest. 12 jaar geleden ben ik omgegaan en vanaf dag 1 hebben ze er nooit afwijzend tegenover gestaan, gaan er in alle omstandigheden relaxt mee om en hebben me telkens weer geholpen als mijn traject dreigde vast te lopen om redenen die zij voor mij konden oplossen.
O ja, in het openbaar spreken ze mij aan bij mijn naam maar in huislijke sferen mogen ze gewoon 'papa' tegen me zeggen. Dat was en blijf ik natuurlijk voor en van hen vanuit hun positie gezien. Gelukkig maar...
Vaderdag en Moederdag hebben ik en mijn kinderen eigenlijk ieder voor zich stilzwijgend maar overeengestemd begraven. Zouden we Moederdag vieren dan voelen zij iets tegennatuurlijks en andersom - als we Vaderdag zouden vieren - dan loop ik tegen mezelf aan te hikken met mijn gevoelens. We houden van elkaar, élke dag, that's enough...
Liefs Daniéla
Je vraag is zeker relevant en soms een moeilijke aangelegenheid voor degenen die ermee te maken hebben.
Wat mij persoonlijk weerhield om je mijn ervaringen te vertellen was je eerste en voorlopig enige ingeving; "egoïsme"..
Niet handig natuurlijk, mijn eerste ingeving luidde; "Schuldgevoel, wat heb ik mijn ex en kinderen aangedaan, en hoeveel tekort?"
Ik ben mijn hele familie kwijtgeraakt door mijn coming-out in outfit, Behálve mijn kinderen. Zij zouden ook de enigen zijn geweest waarvoor ik mijn transitie stopgezet zou hebben als het voor hen niet te behappen cq te belastend zou zijn geweest. 12 jaar geleden ben ik omgegaan en vanaf dag 1 hebben ze er nooit afwijzend tegenover gestaan, gaan er in alle omstandigheden relaxt mee om en hebben me telkens weer geholpen als mijn traject dreigde vast te lopen om redenen die zij voor mij konden oplossen.
O ja, in het openbaar spreken ze mij aan bij mijn naam maar in huislijke sferen mogen ze gewoon 'papa' tegen me zeggen. Dat was en blijf ik natuurlijk voor en van hen vanuit hun positie gezien. Gelukkig maar...
Vaderdag en Moederdag hebben ik en mijn kinderen eigenlijk ieder voor zich stilzwijgend maar overeengestemd begraven. Zouden we Moederdag vieren dan voelen zij iets tegennatuurlijks en andersom - als we Vaderdag zouden vieren - dan loop ik tegen mezelf aan te hikken met mijn gevoelens. We houden van elkaar, élke dag, that's enough...
Liefs Daniéla
-
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 21 dec 2013, 12:21
- Gender: Transgender
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
nou ja, Eva, maar niet omdat je alleen maar nieuwsgierig bent om het nieuwsgierig zijn Jammer dan.. mijn ervaring krijgt ze niet zonder mij vertrouwen te hebben gewonnen (bovendien is die ervaring nog gaande)
-
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 24 dec 2013, 15:08
- Gender: Vrouw
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Ik ben oprecht geinteresseerd maar het is helaas aan jou niet besteed en dat vind ik jammer.Irene schreef:nou ja, Eva, maar niet omdat je alleen maar nieuwsgierig bent om het nieuwsgierig zijn.. jammer dan mijn menig krijgt ze niet
-
- Berichten: 612
- Lid geworden op: 10 jul 2013, 15:01
- Gender: Trans MtF
- Locatie: Almere
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Sorry dat het weer zo moet gaan Janneke.
Wat mezelf betreft kan ik zeggen dat het langdurig onderdrukken van het gevoel een vrouw te zijn uiteindelijk slecht kan aflopen. Zelf kreeg ik zware depressie's die zorgden voor uitval van armen en mijn hele lichaam vol spierknopen kwam te zitten door de oplopende stress. Niet eerlijk naar vrouw en kinderen, misschien niet helemaal maar aan een man/vader die aan een stuk touw hangt hebben ze ook niks en toch komt ook dat voor. Eenmaal er voor uit gekomen dat de man anders is en vrouwelijke gevoelens heeft is het eerste wat beidde kunnen doen even een paar uren of dagje pauze nemen om er over na te denken en dan rustig te gaan praten over het hoe, wat en waarom. Ideaal zou zijn om bij elkaar te blijven en het hele proces aan te zien en na een jaar nog eens te kijken hoe beidde erin staan maar voor de vrouw is dat best een zware tijd. Gelukkig zijn er hier op het forum voorbeelden van mensen waar het goed gaat in de relatie. Het belangrijkste is praten en relativeren en nog meer praten, als dat goed blijft gaan dan heb je een ijzersterke relatie.
Wat mezelf betreft kan ik zeggen dat het langdurig onderdrukken van het gevoel een vrouw te zijn uiteindelijk slecht kan aflopen. Zelf kreeg ik zware depressie's die zorgden voor uitval van armen en mijn hele lichaam vol spierknopen kwam te zitten door de oplopende stress. Niet eerlijk naar vrouw en kinderen, misschien niet helemaal maar aan een man/vader die aan een stuk touw hangt hebben ze ook niks en toch komt ook dat voor. Eenmaal er voor uit gekomen dat de man anders is en vrouwelijke gevoelens heeft is het eerste wat beidde kunnen doen even een paar uren of dagje pauze nemen om er over na te denken en dan rustig te gaan praten over het hoe, wat en waarom. Ideaal zou zijn om bij elkaar te blijven en het hele proces aan te zien en na een jaar nog eens te kijken hoe beidde erin staan maar voor de vrouw is dat best een zware tijd. Gelukkig zijn er hier op het forum voorbeelden van mensen waar het goed gaat in de relatie. Het belangrijkste is praten en relativeren en nog meer praten, als dat goed blijft gaan dan heb je een ijzersterke relatie.
-
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 24 dec 2013, 15:08
- Gender: Vrouw
Re: Getrouwd en kinderen, hoe verder?
Dank je wel Eveliene! Je moet wel heel veel van elkaar houden om de storm van een transitie te trotseren denk ik. Ik ga nog nadenken over waarom er tumult is ontstaan over mijn vraag. Ook ga ik nog nadenken waarom ik deze vraag gesteld heb en daar nog wat meer over vertellen.