Ja dan ben je 50 en je komt uit de kast. Heel heftig voor alle betrokkenen, je partner, je kinderen en natuurlijk zelf.Janneke schreef:Stel je bent al in de 50, je bent getrouwd en je hebt kinderen maar je besluit dat het allemaal anders moet...je gaat als vrouw leven. Is dat dan niet een heel erg egoistische beslissing tov van je partner en kinderen? Hoe ga je daar mee om?
En ja je voelt je schuldig en egoistisch en worstelt met deze gevoelens en nog steeds.
Tegelijkertijd weet je ook dat je diegene wie je van binnen werkelijk bent en voelt, niet kan blijven ontkennen en verbergen.
Je beseft op een gegeven momdnt dat je op de vlucht voor jezelf bent, met een masker op loopt, zelf destructief bezig bent en uiteindelijk kan je niet meer verder en loop je vast.
Is bij mij nu kleine 2 jr geleden en sindsdien in een rollercoaster en zo ook mn partner, pas na suicidepoging adequate hulp voor ons beiden.
Nee ik beschouw niet als egoist, maar heb wel schuldgevoelens.
Mijn insteek is behoud van mn relatie met vrouw en kinderen en daar past een verdergaand traject/transitie niet in.
Zullen samen een acceptabel en leefbaar compromis moeten vinden. Dat vindt ik een logische stap bij een coming out op latere leeftijd met een relatie, kinderen, verantwoordelikkheden.
Zij hebben immers nooit een keuze kunnen maken.
