Getrouwd en kinderen, hoe verder?

[Engel]

Ik was 55 toen mijn GD kwartje viel, getrouwd en twee uitwonende dochters. Je kunt het verhaal in mijn dagboek lezen wat hier op het forum staat

[Claire]

Stel je bent al in de 50, je bent getrouwd en je hebt kinderen maar je besluit dat het allemaal anders moet...je gaat als vrouw leven. Is dat dan niet een heel erg egoistische beslissing tov van je partner en kinderen? Hoe ga je daar mee om?

ja en dan hoop je, je hoopt heel hard.

[Emma]

Ach ik ben eergisteren 44 geworden. Was ik er beter aan toe geweest als ik 18 jaar geleden het lef had gehad om uit de kast te komen? Ik betwijfel het.

[Veronica]

Ach ik ben eergisteren 44 geworden. Was ik er beter aan toe geweest als ik 18 jaar geleden het lef had gehad om uit de kast te komen? Ik betwijfel het.

Daar ben ik wel mee eens, maar meer zo van, als jij op je 18de het wist maar nog niet klaar voor was, en bv. 10 jaar, 20 jaar of zelfs meer dan dat later er wel voor klaar was, ja dat is een eigen keuze, dit is iets wat je hoort te doen als je echt klaar voor bent, zonder twijfels.

[Janneke]

Ik weet het niet Renée maar het is goed te beseffen dat je van een man nooit een vrouw kunt maken, het blijft altijd maar geknutsel.

.......tja en geldt dat dan niet voor alle leeftijden ??? Waarom deze nadruk op leeftijd. Gaat er mijn inziens juist om dat ieder mens, ongeacht leeftijd, ras etc. recht heeft op zelbeschikking toch? Bovendien gaat het toch vooral ook om wat iemand in zichzelf ervaart en gaat het niet uitsluitend om het uiterlijk, de verpakking? De mensheid bestaat toch ook niet uitsluitend uit knappe mannen en vrouwen?
Wil niet vervelend doen, maar heb wel de behoeftd dit even van mij af te schrijven. Heb in reactie op de vraag van Janneke in dit Topic een deel van mezelf blootgegeven en me daarbij kwetsbaar opgesteld en vindt het dan wel enigzins teleurstellend dat de discussie zich dan zo ontwikkelt.
Sorry moest dit ff kwijt.

Dat is waar Jorine dat het voor alle leeftijden in zekere zin geldt maar het is een feit dat als je heel erg jong aan de remmers gaat en in principe 'het mannelijke deel van je leven' kunt overslaan dat dan de psychische schade en ontwikkeling veel gunstiger is als bij volwassenen. Het heeft dan in eerste aanleg niets te maken met of je een mooie man of vrouw bent maar meer of je een normaal mannen of vrouwenleven kunt leiden. Ofwel, kun je opgaan in het smaldeel van onze samenleving dat jouw wensgeslacht is? Leeftijd maakt dan wel heel erg veel uit omdat het fysieke en mentale resultaat van de transitie veel 'natuurlijker' is als je jong begint.

Ik ben erg blij met je openheid! Ik denk dat het leven van de transseksueel een stuk aangenamer zou kunnen zijn als er niet zo krampachtig gedacht wordt over het stereotype man-vrouw beeld.

Groet,
Janneke

[Janneke]

Ik was 55 toen mijn GD kwartje viel, getrouwd en twee uitwonende dochters. Je kunt het verhaal in mijn dagboek lezen wat hier op het forum staat

Dank je Engel! Ik had het al gezien dat je erg veel schrijft over je zelf in je dagboek

[Anon20180501]

Janneke schreef...
Leeftijd maakt dan wel heel erg veel uit omdat het fysieke en mentale resultaat van de transitie veel 'natuurlijker' is als je jong begint.

vervolgens...
Ik denk dat het leven van de transseksueel een stuk aangenamer zou kunnen zijn als er niet zo krampachtig gedacht wordt over het stereotype man-vrouw beeld.

Over dat laatste zijn we het eens Janneke maar hoewel het klopt wat erboven staat kan ik het er toch niet helemaal mee rijmen. Ik mis inderdaad de biologisch aangeboren en aangeleerde vrouwelijkheid door opvoedings,- en omgevingsinvloeden op jonge leeftijd (voor MTF m.i. wel deels aangeboren). Fysiek heb ik gelukkig geen klagen maar af willen van het stereotype man-vrouw beeld en het hebben over 'natuurlijker' (eerste quote) klinkt mij een beetje tegenstrijdig in de oren.

Ik bedoel, ik ben het wat beide quote's aangaat helemaal met je eens maar ik heb toch het idee dat we niet helemaal op 1 lijn zitten...

x'jes en liefs
Daniéla

[diederique]

Wat ik mij afvraag als je die leeftijd hebt of je er ooit goed uit gaat zien als vrouw.
En de verantwoording naar je partner, kinderen en werk etc.
Stel je wordt 85 jaar, dan zit de helft er al op. De laatste jaren van je leven zal het niet zoveel uit maken, dan is gezondheid belangrijker.
Dan kun je beter part time vrouw zijn.

Petra, ik denk dat ik met mijn 59 bijna op 2/3e van mijn "houdbaarheid" ben. Toch ben ik samen met mijn partner 5 jaar geleden (na 30 jaar stapjes vol voorbereiding) aan mijn zichtbare transitie begonnen. Inmiddels zit ik 8 maanden voor mijn operatie. Al weer enkele jaren ook naar buiten zichtbaar als vrouw heb ik, en met mij mijn partner, geen enkele twijfel over de keus.
Mijn kinderen en kleinkinderen? Het was voor hen een hele schok dat zolang voor hen verborgen geheim. Maar ook voor hen geldt, met kleine stapjes groeit het resultaat vanuit oorspronkelijke rouw naar trots. Nog enkel dagen en ik kan mijn geslacht wijzigen, in overeenstemming brengen met dat wat van buiten zo zichtbaar is. Ons 35 jarig huwelijk wordt op dat moment een huwelijk van twee partners met het zelfde geslacht; nog steeds met die zelfde trots.
Te oud? Ik weet het niet. Ik denk dat iedere leeftijd z'n voor en nadelen kent. Ik schaam mij in elk absoluut niet voor mijn voorkomen, mijn keuzes etc.
Om een in de transwereld verguisde term te gebruiken: redelijk gelukt. Niets parttime, 35 dagen/jaar, 7x24 uur.

Oh wat was ik graag in 1968 uit de kast gekomen naar aanleiding van het Panorama artikel. Gooren was net begonnen, Jos liep nog niet eens rond bij de VU. Alleen mijn klasgenootjes wat uit te leggen, hooguit mijn ouders te verbijsteren en verdriet hoeven doen. Hup aan de puberteitsremmers en gewoon terug in de tweede klas na de zomer van 1968 als meisje aan de slag. Nooit last van de hrt die op oudere leeftijd niet aanslaat, nooit gehinderd door het feit dat een transitie bij 50+er niet uit ziet. Dat de man eeuwig door die vrouw heen zal blijven schemeren.

Alleen die elektroshock, die gedwongen opname in een gesticht als behandeling van deze seksuele stoornis, dat schrok me als dertienjarige wat af.

Tientallen jaren hebben mijn partner en ik geworsteld met mijn GD, een dubbel leven geleid samen naar kinderen en werk. Ik weet niet wie het best af is, de jonge transgender of de oudere gerijpte GD.
Even krijg ik in de discussie het gevoel dat de oudere TS aan de schandpaal staat, egoïstisch en mislukt. Kennelijk zijn al die mooie vrouwen in mijn omgeving de welbekende uitzondering op de in dit item opgevoerde stelling.
Gun een ieder toch het moment waarop je eindelijk ruimte voor jezelf durft te claimen. Situaties waarbij zonder uitzondering integer zal zijn geprobeerd "schade" naar partner en kinderen te voorkomen.

[Anon20180501]

btw, als zieke geesten - die fobisch zijn voor zowat alles wat ze niet willen leren kennen en in het bijzonder een mooie vrouw zoals Raisa (dat ben je gewoon... ) voor 'vuile kankertravestiet' uitmaken - het ineens in hun bol krijgen om vuile kankertravestieten te googlen, kunnen ze dan niet via zo'n 'Botje' o.a. op ons forum terecht komen (openbaar deel)..??

Nah dat mens kent mij echt niet meer. Ik was op de fiets toen er een vrouw die alleen maar aandacht had voor haar smartphone op het fietspad in tegengestelde richting liep terwijl er gewoon een leeg voetpad naast lag. Ik kon haar niet meer ontwijken dus ik schreeuwde "PAS OP!" en schampte haar. Zij boos, een scheld kannonade volge.

Hai Raisa

Aan je uiterlijk kan die mevrouw naar mijn mening niets opgemerkt hebben maar nu heb ik nooit een zware mannenstem gehad maar als ik impulsief iets heel hard ga roepen dan vergeet ik wel eens op mijn stem te letten en zakt mijn stem een paar tonen, zou dat er iets mee te maken kunnen hebben..??

Maar dan nog, als het eerste wat in je opkomt 'Vuile K****stiet' is dan is het wel heel treurig met je gesteld.

x'jes en liefs
Daniéla

[leonie]

wil hierop ook even reageren

ik was 62 jaar toen ik uit de kast kwam
Ik was 65 jaar toen ik aan mijn transitie begon , ben voor de eerste keer met een psycholoog en psychiator in mei 2011 in contakt gekomen voor intake
men RLE fase is begonnen op 25 february 2012
Op 27 mei 2013 heb ik men srs gehad in het UZ gent
op19 september 2013 nog een kleinere operatie , correctie van de schaamlippen
Ik ben nu 68 jaar en mijn transitie is zo goed als gedaan , ben alleen nog met electrisch epileren van dat vervelend baardje bezig ( blond haar he kan niet met de laser pffffffffff )

Ik heb wel wat tegenslag , heb terug herpes aanvallen op men rechteroog , vermoedelijk ten gevolge van stress en verandering van hormonen ( van mannelijke nu vrouwelijke - dermestril 100 )
dan heb ik sinds men srs , een erg vervelende pijn , die van de vagina vertrekt , zo in men linkerbeen , tot aan men tenen .
bovendien heb ik pas vernomen dat ik " goedaardige " leukemie zou hebben

Maar geloof me , niettegenstaande men late transitie , niettegenstaande iedereen mischien kan zien dat ik vroeger een man was , iets waar ik me totaal niet aan erg , niettegenstaande men tegenslagen , voel ik me eigenlijk erg goed , ik geniet nu elke seconde van men vrouwelijkheid , mocht ik niet aan men transitie begonnen zijn , had ik dit hier vermoedelijk niet meer kunnen schrijven

ik ben belgische , en woon in het zuiden van Bretagne - frankrijk

( mensen die eens graag op verlof komen , steeds welkom , ik heb slaapkamers genoeg )