arg ik kan het niet

[Jessy]

Even tussendoor, het valt me op dat de combinatie autisme en transgender best veel voorkomt. En ik hoef niet ver te zoeken, want zelf heb ik asperger syndroom (ook een vorm van autisme). Ik zie een terechte zorg in jouw brief, namelijk de vrees dat men gaat denken dat het aan het autisme ligt.

Dat terzijde, vind ik je brief best goed. Zeer belangrijk dat je aanhaalt hoe lang dit al speelt, zodat er niet gedacht wordt dat het een opwelling is. De uitnodiging om erover te praten is ook heel belangrijk. Zorg dat je enigszins voorbereid bent om vragen te beantwoorden, en eventueel artikelen met informatie te tonen.
Ik weet niet of je reeds gesprekken met een arts of psycholoog/psychiater hebt gehad? Anders kun je je moeder uitnodigen om een sessie mee te gaan zodat ze ook daar vragen kan stellen.

PS kleine correctie: "transgender"

[luna]

jongens ik probeerde het gister maar ik bedacht me toch weer op het laatste moment en heb de brief dus vernietigd. hoe kan ik het makkelijker voor mezelf maken om die brief te geven

[Veronica]

jongens ik probeerde het gister maar ik bedacht me toch weer op het laatste moment en heb de brief dus vernietigd. hoe kan ik het makkelijker voor mezelf maken om die brief te geven

Hoewel je bang bent (begrijp ik) is de enige manier door gewoon te geven, niks vernietigen anders kom je er niet.

Succes

[luna]

ik heb het bestand niet gedelete maar het is gwn erg eng voor mij want wat als ze er niet positief op reageert

[Daphne]

Hey,

Ik heb zelf ook nogal lang last gehad om het te zeggen aan mijn ouders aangezien die ook nogal negatief op al deze zaken reageerden. Maar op een bepaald moment moet je gewoon je verstand op nul zetten en gewoon in uw geval dan de brief geven. Het is een zeer angstig moment maar hierna komt een zeer goed gevoel van opluchting. Ikzelf heb geen brief geschreven maar mij in vrouwelijke vorm zo getoond en gezegd "kijk dit ben ik en zo wil ik door het leven". Iets meer confronterend maar leek voor mij de beste oplossing. En in het begin waren er wel wat negatieve reacties maar uiteindelijk komt alles wel goed.

Ik ken de situatie perfect en om het moment zelf voor je de brief geeft gewoon aan al het positieve denken. Hoe sneller ze het weten hoe sneller je je eigen kunt zijn en veel gelukkiger zult zijn. Je mag je niet enkel laten leiden door de mogelijke kans op een negatieve reactie. Vaak als je alles goed uitlegt en voorbeelden kan tonen van andere situaties dan zijn de reacties positief.

Probeer enkel aan de positieve gevolgen te denken op dat moment en dan kan je die laatste stap wel zetten om de brief te geven.

Veel success

[micheal-richard]

Hai, ik denk dat de brief toch de meest relaxte manier is. Zelf kan ik het mijn ouders niet vertellen daar ze er niet meer zijn maar mijn man heb ik door middel van een brief mijn gevoelens verteld. Heb hem wel even allleen gelaten, ongeveer 30 min, maar die tijd was erg eng en spannnend. Snap dus je angst erg goed maar je zou haar toch ook niet voor het blok willen zetten en daar bij lijkt mij hoor zou het prettig zijn om haar steun op welke manier dan ook te hebbben. Ze is je moeder wie beter dan haar om over vrouwen dingen te hebben. Wens je veel suc6 wees wie je je voelt

[carolienolsen]

Ik heb eerst eindeloos op de site van bianca Holland gezeten, daar staat zoveel nuttige informatie op.
Met haar site voor me heb ik in mij zelf een gesprek gevoerd als ik dacht dat ik ergens mee vast zou lopen,
Las ik dat geen weer even opnieuw.
Net zo lang tot ik genoeg informatie had om te vertellen en op die manier ook argumenten had mocht ik vragen krijgen.
Kortom ik heb vertrouwen gekregen Door veel te lezen.
Ook heb ik na het vertellen haar even alleen gelaten met de site van bianca daarin schrijft ze ook een heel stuk voor ouders,partners,vrienden.

Kijk maar eens op die site ik hoop dat je er wat mee kan, al blijft het lastig.