Gonadotropin relasing hormon agonisten

[Anon20180730]

het is nog maar de vraag of je nog echt terug kunt en wilt

[Anon20190122]

Fay: zoals ze hier in het noorden zeggen je bent wat begonnen nu moet je ook doorzetten ook!

[Amy]

Ik weet niet hoe het met de waarden zit, volgens het vu, ok, maar men kan alles zeggen, ik heb weinig vertrouwen in het vu

Aanstaande afspraak maar eens een uitdraai vragen, en dat dan staven aan waardes die hier bekend zijn

ik ben in 2006 en in 2013 gigantisch onderuit gegaan door androkur, never nooit meer, en toch, probeer ik daar nu toch stilletjes aan te denken, het te overwegen, uiteraard op voorwaarde dat dat meer effect heeft...en dan wellicht in combinatie spiro, of een lage dosis, ik weet het niet, ik ga dat bespreken met Den Heijer, 3 september

Fay

De hele uitdraai of alleen de waardes waar je in geinteresseerd bent kun je gewoon vragen. Ik kreeg ze de laatste twee keer zelfs aangeboden zonder dat ik er om vroeg.

Wat gebeurt er dan als je onderuit gaat van de androcur als ik vragen mag? Ik heb er zelf geen problemen mee dus ben toch wel benieuwd naar wat er kan gebeuren.
Er staan trouwens in dat artikel wat ik net linkte andere dingen waar rekening mee gehouden moet worden als je het neemt, ik heb het VU daar nog nooit over gehoord of iets van ze gelezen er over. Ik weet dat het maar een wikipedia artikel is maar toch.
https://en.wikipedia.org/wiki/Cyprotero ... de_effects dit stukje vooral.
Ze hebben het over cortisol levels en electrolytes en dat het met wat je eet een beetje geregeld kan worden. Misschien eens opzoeken of die klachten komen door een tekort of overschot van die dingen. Dat zou misschien ook wel verklaren waarom sommige dames geen problemen ondervinden met het gebruik van dit spul en andere wel. Ik gooi er maar iets uit wat me op viel, ik weet verder totaal niet of dat er ook echt iets mee te maken heeft maar een kleine kans is er toch wel denk ik.

[Fay]

Fay: zoals ze hier in het noorden zeggen je bent wat begonnen nu moet je ook doorzetten ook!

Gelukkig kom ik uit het zuiden waar men zo niet in elkaar steekt, ik MOET niks

Het is zelfs een gezonde reactie je situatie weer eens onder de loep te nemen en te bekijken, wat wil je, welke kant op, op welke manier, wil je verder en hoe wil je verder

Domweg vinden dat je af moet maken waar je aan begonnen bent is ook mbt gevolgen van beslissingen die je niet kunt terugdraaien, een dom statement

Fay

[Fay]

Ik weet niet hoe het met de waarden zit, volgens het vu, ok, maar men kan alles zeggen, ik heb weinig vertrouwen in het vu

Aanstaande afspraak maar eens een uitdraai vragen, en dat dan staven aan waardes die hier bekend zijn

ik ben in 2006 en in 2013 gigantisch onderuit gegaan door androkur, never nooit meer, en toch, probeer ik daar nu toch stilletjes aan te denken, het te overwegen, uiteraard op voorwaarde dat dat meer effect heeft...en dan wellicht in combinatie spiro, of een lage dosis, ik weet het niet, ik ga dat bespreken met Den Heijer, 3 september

Fay

De hele uitdraai of alleen de waardes waar je in geinteresseerd bent kun je gewoon vragen. Ik kreeg ze de laatste twee keer zelfs aangeboden zonder dat ik er om vroeg.

Wat gebeurt er dan als je onderuit gaat van de androcur als ik vragen mag? Ik heb er zelf geen problemen mee dus ben toch wel benieuwd naar wat er kan gebeuren.
Er staan trouwens in dat artikel wat ik net linkte andere dingen waar rekening mee gehouden moet worden als je het neemt, ik heb het VU daar nog nooit over gehoord of iets van ze gelezen er over. Ik weet dat het maar een wikipedia artikel is maar toch.
https://en.wikipedia.org/wiki/Cyprotero ... de_effects dit stukje vooral.
Ze hebben het over cortisol levels en electrolytes en dat het met je wat je eet een beetje geregeld kan worden. Misschien eens opzoeken of die klachten komen door een tekort of overschot van die dingen. Dat zou misschien ook wel verklaren waarom sommige dames geen problemen ondervinden met het gebruik van dit spul en andere wel. Ik gooi er maar iets uit wat me op viel, ik weet verder totaal niet of dat er ook echt iets mee te maken heeft maar een kleine kans is er toch wel denk ik.

Klopt, van die uitdraai, en dat ga ik dan ook vragen

Wat gebeurt er bij androkur, goeie vraag, ik heb zelf de conclusie getrokken dat ik bij gebruik van androkur iets van psychotische verschijnselen ervaar, maar ook een flinke depressie, die 2 gana vaak hand in hand

Hoe kan het dat als ik stop ,mijn klachten als sneeuw voor zon lijken te verdwijnen, om daar een ander pakket klachten voor terug te krijgen uiteraard, de gd komt er deels mee terug, daarom, kan ik sowieso niet zonder spiro, want die mannelijke lijfelijke chemie, dat wil ik nooit meer voelen

In 2007 draaide ik op alleen androkur, geen oestro, met gevolgen van dien, in 2013 draaide ik op androkur en oestrogenen maar voelde in week 2 al, dit gaat niet goed, , na 10 maanden in die put gezeten te hebben - depressie is het onvermogen om ook maar iets nog te kunnen voelen, alles lijkt uitzichtloos - ben ik eigenhandig gestopt en in een week of 2 was ik er weer, zo voelde het, het klaarde weer op

Ik heb menig discussie met mezelf gevoerd over de gevolgen van lamleggen wat tussen de benen zit, wat imo het hoofdkenmerk is van androkur, en of ik dan wellicht de verkeerde richting op aan het gaan ben , geen volledige transitie wil ondergaan

Toch,dat is het niet, het ding zit me gruwelijk in de weg en ik wil er niets mee, anders dan laten verdwijnen, dat is wel duidelijk

Hoe ik dan als gevolg van andro precies onderuitga, wat er werkelijk gebeurd, dat is me in die zin niet helder dat ik niet exact weet wat dat veroorzaakt, bijwerking ?

Ik ga dat stuk eens lezen

Wellicht reageert mijn lichaam do heftig op androkur dat ik op andere vlakken lichamelijke ondersteuning moet krijgen om die klap op te vangen

ik heb al eerder genoemd dat het starten met magnesium, me ook een stuk vooruit hielp, ik me beter ging voelen, Eva opperde Kavakava en Rhodiola, dat heb ik ook een aantal maanden genomen, maar van magnesium leek ik het meeste effect te hebben

Ik ga je link eens lezen, en nee, terug kan niet eens en wil ik niet eens

Blijft over, nog een finke dosis geduld, srs bespreken bij vu, liever vandaag dan morgen de srs ondergaan

Wat dat betreft, dat is volkomen duidelijk

Fay

[NaomiClareNL]

Voor mij, in een vergelijkbaar slechte positie als Fay, is het duidelijk. Een menselijk lichaam heeft zowel testosteron als oestrogenen nodig, in ieder geval het mijne. Het eerste kan bij mij niet straffeloos lam gelegd worden want er is een te groot risico op fluktuaties van oestrogenen. Waarom dat zo is en hoe groot ze zijn en wat er precies gebeurd is niet duidelijk want de onkundigen van het onkunde en zal-me-een-zorgcentrum weigeren ook maar ieder gericht onderzoek.

Die fluktuaties kunnen leiden tot een totale ineenstorting van de oestrogenen. Bij een lamgelegde testosteron is er geen weerbaarheid meer en is de depressie akuut en ben ik direkt suicidaal. Dat gaat zo snel, 3-4 dagen hooguit, dat er bijna niet tegen te handelen is als je het niet op tijd merkt. Het gebeurde bij mij ook altijd rond hetzelfde tijdstip: 4,5 maanden in een poging die enigszins werkte.

Dit gebeurde het heftigst terwijl ik aan de androkur zat, een gevaarlijk goedje waar volgens de bijsluiter zo wie zo meer dan 1 op 10 depressief van wordt.
Heb het, uiteindelijk, ook beleeft met de triptoreline injekties. Daar was echter de depressie niet akuut maar ontwikkelde zich gedurende maanden in een cyclus van uitputting waardoor er geen weerstand meer was. De triptoreline injekties zelf hadden geen bijwerking, het ging pas mis op het moment dat het met de oestrogenen mis ging en testosteron afwezig was en dus niet kon kompenseren.

Dit gebeurde bij dosering E van 100, 150 en 200 microgram in generiek pleistervorm en zowel met als zonder testosteronblokker. NIET bij 50 microgram Estradot pleister en geen testosteronblokker. (het moge duidelijk zijn, boven de 40 en geen resultaten als gevolg van de behandeling zorgen ook voor een hoop stress die tot depressie leiden hetgeen weer niet bevorderlijk is voor de balans)

Maar de onkundigen zijn totaal niet geïnteresseerd in diegenen met wie het slecht gaat. Een goede vriendin van mij, decennia geleden biologie gestudeerd hebbend maar al decennia niet meer aktief in dat wereldje, riep zo ongeveer met de handen in het haar tegen Den Heyer dat als ze de middelen had ze mij al lang voorgesteld zou hebben om het op cel niveau te onderzoeken bijvoorbeeld. Den Heyer knipperde nog niet eens met de ogen.

Diezelfde Den Heyer overigens schrijft recepten uit die ik dikteer...

[NaomiClareNL]

Fay, ik heb de oplossing na 4,5 jaar mislukte behandeling ook niet. Wel heb ik, eind voorjaar, begin zomer 2014, de conclusie getrokken dat er geen hoop is. Als gevolg daarvan heb ik die hoop vaarwel gezegd en ik moet zeggen dat luchtte enorm op. Niet dat het zoveel beter is geworden maar ik heb er afscheid van genomen. Geen onrealistische verwachtingen meer want ik heb geen enkele verwachting meer.

Ik zie, op een enkele uitzondering na na ongeveer 4 maanden HRT, slechts een totale vreemde met een grotesk vet paddenlijf in de spiegel. Totaal lege blauwe ogen die niets zien en waarin niets te lezen is staren terug. Ik kan er niet naar kijken en doe dat vrijwel niet. Ik kijk er alleen nog maar naar op die 2 dagen in de week of zo dat ik de moeite neem om me te scheren. Meer specifiek kijk ik naar het scheerschuim wat daaronder zitten wat pukkels die ik niet wil raken tijdens het scheren.
Ik moet ondanks 10 laser sessies nog steeds elke dag scheren en dan nog is er de schaduw op de bovenlip om 5 uur in de middag. Meestal scheer ik me alleen nog maar omdat ik ergens naar toe ga en toch nog een schijn wil ophouden, maar ik ga tegenwoordig gewoon met een 3 dagen ongeschoren kop naar de supermarkt...


Overleven, zo goed of kwaad als het kan (meer het laatste), dat is wat er nog over is voor me. Wat er altijd was en zal zijn want ik geloof niet meer dat het beter gaat worden. Misschien kan ik fysiek nog weer op een niveau komen van voor de ramp die de ontdekking dat ik trans ben is maar dan heeft het al met al een decennium van mijn leven gekost, Een decennium, de veertiger jaren (misschien wel de meest produktieve) waarin cisgenders vooruit zijn gegaan, hun toekomst veilig stellen, vermogen opbouwen, werken. Liefde geven en otnvangen en kinderen de wereld ingestuurd hebben. Niets van dat alles voor mij.

Mijn twintiger jaren waren hopeloos, mislukte studies, geen werk, overleven. Kwam tot de conclusie dat het grote geluk niet voor mij was. Stelde me tevreden met het kleine geluk. De blik in de ogen van de honden van mijn ouders. Een mooie zonsopgang. Fluitende vogels. Dat werk.
Zag de wereld aan me voorbij gaan zonder deel te kunnen nemen. Mijn dertiger jaren vond ik eindelijk werk om uiteindelijk dat werk te verliezen in mijn veertiger jaren omdat ik transgender ben.

Na een mislukte behandeling is er zelfs het kleine geluk niet meer...

Het leven was, is en zal doelloos en mislukt blijven. Kon ik me van kant maken dan had ik dat gedaan maar dat gaat niet en dus rest er uitzitten.
Zonder te proberen in cynisme te vervallen hetgeen niet makkelijk is als je alleen nog maar de tijd kunt verdrijven met totale ledigheid en nietsdoen.

De hormonen die ik gebruik zijn een soort van onderhoud, niets meer. Ze houden inmiddels de genderdysforie redelijk onder de duim en af en toe bemerk ik dat mijn huid redelijk zacht is. Dat zijn alle resultaten die ik ooit zal halen zonder nader onderzoek en op dat onderzoek gebaseerd gericht behandelen.

Het zij zo. Mijn leven was shit, is shit en zal nooit beter worden. Ik heb mezelf ontzettend kapot gemaakt met hoop. Het allerdomste wat ik oot gedaan heb.


[rant]

Ben intussen tot de conclusie gekomen, gehoord en gezien in 7 jaar, dat als je een zekere leeftijd gepasseerd bent je beter geen enkele hoop kunt hebben op een resultaat. Laat me dat even in grote letters schrijven:

GEEN ENKELE HOOP OP OOK MAAR EEN BEETJE RESULTAAT!

Het is jezelf zand in de ogen strooien. Er worden je geen gouden bergen meer beloofd zoals 7, 6 jaar geleden nog wel. Toen ik me nader informeerde en op de behandeling concentreerde las en hoorde ik overal dat je als trans vrouw een borstgroei kon verwachten van 1 cupmaat kleiner dan je direkte vrouwelijke familieleden. Inmiddels hoor ik sinds 2012, als eerste van die malafide Oostenrijker, dat je blij moet zijn als je 1/3 (EENDERDE) van de groote van de borsten van je direkte vrouwelijke familieleden bereikt.

Laten mijn moeder en zus nu een B-cup hebben. Wikipedia zegt dat een B-cup 14-16 cm verschil is (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cup_(maat)). Eenderde is 5 cm en dat is gemiddeld het verschil bij mij...

Die hele behandeling en dat hele protokol van het onkunde en zal-me-een-zorgcentrum, een lachertje.

Laat ze ons die boven een bepaalde leeftijd geen illusies geven. Bied euthanasie aan of voldoende hormonen om de genderdysforie te onderdrukken. De hormonen voor te schrijven door de huisarts. Voor wie dat wil een genitale operatie. Zeg meteen ga sparen voor een marginale oplossing die borstvergroting zal zijn bij geen resultaat en ga nog veel meer sparen voor de gezichtsoperaties die je nodig hebt als je echt een poging wilt doen om in de massa op te gaan.
Maar geef ons vooral geen illusies. Die zijn voor de kinderen die op tijd erbij zijn en puberteitsremmers kunnen gebruiken.
Hoef je ook dat hele circus van wachtlijsten en totaal nutteloze 'diagnose' niet door. Bespaar je de staat veel geld mee en jezelf ellende.

Uiteindelijk is een cursus mindfulness bij PsyQ net zo effektief gebleken als ALLES wat VUmc gedaan heeft. beter gezegd, wat ze niet gedaan hebben en ik zelf mocht uitzoeken.

Rest nog de vraag: ligt het aan onze Nederlandse genen? Ik zie bemoedigende resultaten maar ook niet meer dan dat in Engeland (waar ze steeds vaker injekties ipv cyproterone en gels ipv pleisters gebruiken) en zie betere resultaten in Amerika (waar ze steeds kleiner worden terwijl wij hier steeds groter worden).
Een vraag waar we geen antwoord op krijgen, zoals op vele vragen niet want dan moeten de onkundigen echt aan het werk...

[/rant]

[fenna]

Hallo Fay,

OT wist ik het bestaan van dat middel niet en kan daar dan ook niets zinnigs over zeggen.

tav de psychische bijwerkingen van andro heb ik ook behoorlijk wat op mijn bordje gekregen en kwam de laatste maanden voor mijn operatie op spiro. Dat hielp me al een flink stuk om beter mijn balans te houden.

Dan nog de balans zien te vinden met 'halve' vervrouwelijking ... dat is best nog een onderneming. Zelf had ik regelmatig de gedachte dat de kuur erger was dan de kwaal en die twijfel hielp echt niet mee om vooruit te komen.
Een openbaring was het zien van een jongedame in een herberg in Frankrijk met een nog plattere voorkant dan het schamele beetje dat ik heb. Puntje bij paaltje, als je er een beetje op let, zijn er best wel wat vrouwen die van nature redelijk plat zijn. En zolang het past bij de rest van je gestel, is dat eigenlijk ook helemaal geen ramp.
Persoonlijk kan ik makkelijker uit de voeten met mijn cup waar nog geen BH voor nodig is dan het geslinger dat jaren tussen mijn benen hing.
De truuk is denk ik om te blijven denken in mogelijkheden waar het wellicht makkelijker is om vast komen te zitten in onmogelijkheden.

Fenna

[Fay]

@ Naomi, ik heb meer van je gelezen en ik begrijp toen en nu niet dat je zo ontzettend veel problemen ondervind en je niet gehoord wordt, dat is grof schandalig, uitwijken naar gent een optie?

Verder lees ik je als iemand met een behoorlijk realistische kijk, cynisch ok idd maar dat ontwikkeld zich vanzelf bij zoveel tegenslag

Ik hoop dat je nog een weg kan vinden, of de kracht op te brengen om te blijven vechten voor jezelf, want en leven zoals je beschrijft dat is geen leven dat is idd overleven

ik begrijp ook die rust, dat je besluit, ik hoef niet meer en wil niet meer, tis genoeg geweest, dan kom je wel erg dicht bij de essentie van je leven, en de dood maar die berusting is dan wellicht het enige wat je over hebt

Ik begrijp het omdat ik meerdere malen in mijn leven in diezelfde gevoelssituaties terecht ben gekomen met eenzelfde gevoel, overgave, k weet waar je het over hebt

heavy stuff

thx voor je uitgebreide reactie iif, verhelderend ook (ik ga me niet opnieuw boos maken dat et vu me in 2007 heeft gebruikt door alleen andro voor te schrijven, om mij uit testen, hoe graag ik dit wil, want achteraf was dat het spelletje, had nooit mogen gebeuren, excuses achteraf waren mosterd na maaltijd)

Enfin, inmiddels voel ik me wat beter , 3 september Den Heijer en 4 september van der Donk maar eens afwachten

xx

Fay

[Fay]

Hallo Fay,

OT wist ik het bestaan van dat middel niet en kan daar dan ook niets zinnigs over zeggen.

tav de psychische bijwerkingen van andro heb ik ook behoorlijk wat op mijn bordje gekregen en kwam de laatste maanden voor mijn operatie op spiro. Dat hielp me al een flink stuk om beter mijn balans te houden.

Dan nog de balans zien te vinden met 'halve' vervrouwelijking ... dat is best nog een onderneming. Zelf had ik regelmatig de gedachte dat de kuur erger was dan de kwaal en die twijfel hielp echt niet mee om vooruit te komen.
Een openbaring was het zien van een jongedame in een herberg in Frankrijk met een nog plattere voorkant dan het schamele beetje dat ik heb. Puntje bij paaltje, als je er een beetje op let, zijn er best wel wat vrouwen die van nature redelijk plat zijn. En zolang het past bij de rest van je gestel, is dat eigenlijk ook helemaal geen ramp.
Persoonlijk kan ik makkelijker uit de voeten met mijn cup waar nog geen BH voor nodig is dan het geslinger dat jaren tussen mijn benen hing.
De truuk is denk ik om te blijven denken in mogelijkheden waar het wellicht makkelijker is om vast komen te zitten in onmogelijkheden.

Fenna

Ik snap je ten dele, maar net zoals mijn moeder iets kan zeggen in trant van,ach maak ej niet druk, niet elke vrouw heeft grote borsten,of, je hebt ook grote gespierde vrouwen, ik noem maar wat, bedoelt om te verzachten, reageer ik dan terecht met:

Het kan me niet schelen hoe iemand anders eruit ziet,kleine of grote borsten heeft en dat er meer vrouwen zo zijn, het gaat er om wat IK wil en dat is in proporties en zo min mogelijk man

Goed, je heb gelijk, focus op wat mogelijk is, dat lukt me meestal, vandaag - of vaak - even helemaal niet, ik kan idd nog winst behalen, maar ik besef ook dat dat een niet al te grote winstmarge meer is

Ik geloof niet in allerlei cosmetische operaties,wel in zelfacceptatie, en dat is toch soms verdomd lastig, en, niet eerlijk, terwijl je niemand de schuld kan geven van je situatie, kon dat maar, speling der natuur thats all

Focus op hetgeen wat wel kan veranderen, we hebben geen keus, tenzij je depressie verkiest boven dat, kortom, je moet wel door

thx voor je reactie

Fay