Re: Hoe zeg je het tegen je partner
Geplaatst: 28 feb 2017, 22:15
Het is niet dat ik boos ben, Hoe -kan- ik boos zijn, maar het is de frustratie van heen-en-weer slingeren. Ze doet zichzelf pijn om te proberen wat voor mij te doen, kleine dingen die ik echt enorm waardeer, iets van make-up meenemen, en ergens later komt dat cadeautje terug in de in zin met "die rot make-up" (dit is de gecensureerde versie).
En ik kan echt niet veel terug doen, want het komt van mij en dat geeft dan iets van aanstoot.
Ik heb haar op haar allerzwakste plek geraakt, zij wilde ook bewonderd en bemint worden in haar vrouwelijkheid, ze heeft daar vanuit haar jeugd voor moeten vechten. En ze is knap, ze is de vrouwelijkste vrouw die ik ooit ben tegengekomen, met 20 jaar samen er zijn veel mooie dingen maar die kan ze niet meer zien. Zelfs nu hoe blij ik ben, ook dankzij haar en dat het daardoor ook weer leuk kan zijn thuis. En jaar geleden toen ik echt helemaal in mezelf vast zat, had ze helemaal niks aan me. Maar je moet het positieve kunnen zien. Nu voelt ze alleen maar het verlies en is gekwetst. Dat is ook waarom ze niet wil dat ik me echt "out", ze voelt dat als haar nederlaag, haar vernedering, alsof zij gefaald zou hebben. Ze heeft ook angst om "de vrouw van" te zijn en wat dat betekend voor de kinderen op school, of er nog vriendjes en vriendinnetjes zouden (mogen) komen spelen.
Dat maakt zelfs het idee van het accepteren van scheiden voor haar moeilijk, want dat is ook toegeven en zal uitleg vragen. Ze zou het liefst willen vluchten, alsof het nooit geweest is, maar dat kan ook niet want de kinderen hebben ons beiden nodig. Dus ze voelt dat ik vooruit kan en dat zij daardoor vast zit en geen kant op kan.
Hoe kan ik ook voor haar een weg vinden, ik heb geen idee. Het wrange is, ondanks alles hierboven, omdat er geen vooruitgang is, weegt het minder en mijn eigen verlangen het wordt alleen maar sterker. Alsof je in de zon kijkt en nog de sterren probeert te zien. Er is geen fairness.
Janine
https://www.youtube.com/watch?v=qtIGOIrZXc0
All that you left behind in this empty room was a question for which an answer was due
If I admit to the truth, I admit to the lie
One bottle, one glass, a crisp Chardonnay, outside in the park the maples ablaze
The ghosts from the hill whisper your name
Where no one can see and no one can hear
And no one's aware of the passion we feel
They all disappear when we're fog-dancing
I heard you laugh, I turned around
To face someone else I once knew I once found
Someone I've loved
Someone I've lost in fog
The message was lost, the picture was clear
I followed your call till no-one was near
Now I'm left in the dark while you're fog-dancing
I drift through the days that fade into grey
The picture dissolves when you enter the frame
I follow your trail, I follow desire
The cry of the dog, the howl of the world
And somewhere above there's a crow in the clouds
Laughing away while we're fog-dancing
I drift through the days that fade into grey
The picture dissolves when you enter the frame
I followed your trail I followed you fog-dancing
Where no one can see and no one can hear
And no one's aware of the passion we feel
They all disappear when we're fog-dancing
I heard your laugh I turned around
To face someone else I once knew I once found
Someone I'd loved
Someone I'd lost in fog
Lost in fog
Lost in fog
Lost in fog
I'm lost in fog
En ik kan echt niet veel terug doen, want het komt van mij en dat geeft dan iets van aanstoot.
Ik heb haar op haar allerzwakste plek geraakt, zij wilde ook bewonderd en bemint worden in haar vrouwelijkheid, ze heeft daar vanuit haar jeugd voor moeten vechten. En ze is knap, ze is de vrouwelijkste vrouw die ik ooit ben tegengekomen, met 20 jaar samen er zijn veel mooie dingen maar die kan ze niet meer zien. Zelfs nu hoe blij ik ben, ook dankzij haar en dat het daardoor ook weer leuk kan zijn thuis. En jaar geleden toen ik echt helemaal in mezelf vast zat, had ze helemaal niks aan me. Maar je moet het positieve kunnen zien. Nu voelt ze alleen maar het verlies en is gekwetst. Dat is ook waarom ze niet wil dat ik me echt "out", ze voelt dat als haar nederlaag, haar vernedering, alsof zij gefaald zou hebben. Ze heeft ook angst om "de vrouw van" te zijn en wat dat betekend voor de kinderen op school, of er nog vriendjes en vriendinnetjes zouden (mogen) komen spelen.
Dat maakt zelfs het idee van het accepteren van scheiden voor haar moeilijk, want dat is ook toegeven en zal uitleg vragen. Ze zou het liefst willen vluchten, alsof het nooit geweest is, maar dat kan ook niet want de kinderen hebben ons beiden nodig. Dus ze voelt dat ik vooruit kan en dat zij daardoor vast zit en geen kant op kan.
Hoe kan ik ook voor haar een weg vinden, ik heb geen idee. Het wrange is, ondanks alles hierboven, omdat er geen vooruitgang is, weegt het minder en mijn eigen verlangen het wordt alleen maar sterker. Alsof je in de zon kijkt en nog de sterren probeert te zien. Er is geen fairness.
Janine
https://www.youtube.com/watch?v=qtIGOIrZXc0
All that you left behind in this empty room was a question for which an answer was due
If I admit to the truth, I admit to the lie
One bottle, one glass, a crisp Chardonnay, outside in the park the maples ablaze
The ghosts from the hill whisper your name
Where no one can see and no one can hear
And no one's aware of the passion we feel
They all disappear when we're fog-dancing
I heard you laugh, I turned around
To face someone else I once knew I once found
Someone I've loved
Someone I've lost in fog
The message was lost, the picture was clear
I followed your call till no-one was near
Now I'm left in the dark while you're fog-dancing
I drift through the days that fade into grey
The picture dissolves when you enter the frame
I follow your trail, I follow desire
The cry of the dog, the howl of the world
And somewhere above there's a crow in the clouds
Laughing away while we're fog-dancing
I drift through the days that fade into grey
The picture dissolves when you enter the frame
I followed your trail I followed you fog-dancing
Where no one can see and no one can hear
And no one's aware of the passion we feel
They all disappear when we're fog-dancing
I heard your laugh I turned around
To face someone else I once knew I once found
Someone I'd loved
Someone I'd lost in fog
Lost in fog
Lost in fog
Lost in fog
I'm lost in fog