Voor een optimist best wel een negatief antwoord op deze optimisme aanpratende aanmoedigingen."snap er niets van, je ziet er toch leuk uit", "op ieder potje past een dekseltje", "je moet er wel voor openstaan hoor", "Je moet eerst van jezelf houden, voor je van een ander kan houden", "het komt vast wel goed hoor".... Blurgh, mag ik een teiltje denk dan alleen maar. Ik wil eigenlijk dan direct de mitrailleur erop loslaten.
Tegen mij werd door mijn familie gezegd - nadat ik 50 km van mijn huis af een relatie was aangegaan -: "je passeert onderwege wel heel veel meisjes die wellicht veel beter bij je passen". Ik lachtte dat altijd weg maar vind nu maar eens een leuk meisje/vrouw die wat met je wil binnen diezelfde straal nu je én transvrouw én over de 50 bent.
Hier op de gallery bij mij woont een meisje (nou ja, een vrouw van 34) waar ik verliefd op ben en die is zo aantrekkelijk dat ik zeker weet dat er binnen een straal van 50 km geen ander te vinden is die beter bij me zou passen dan zij, praat ik mijn familie nu na. Maar het zit er jammer genoeg dik in dat ik me nu wel 'vindbaar' moet opstellen in een grotere kring en harder moet 'zwaaien' om op te vallen.
Het leven dendert voort en de achterblijvers en bagagedragers worden soms ongevraagd doorgedraaid als waren ze een partij overrijpe minder aantrekkelijke appeltjes om in te bijten.
liefs Daniéla
