Jer158 schreef: ↑16 mar 2017, 22:40
Ik had het al zien aankomen, maar vandaag leek mijn oma voor het eerst oud en seniel toen ze het over mij als haar kleindochter had. Er was iemand die iets met haar steunkousen kwam toen, en toen ik binnenkwam zei ze dat ik haar kleindochter was. Ik stel mij uiteraard gewoon voor al Jerome, dus die gast zegt: "U zegt nu wel kleindochter, maar ik geloof dat het uw kleinzoon is." We hebben beide maar gewoon geknikt. Achteraf bood mijn oma trouwens haar excuses aan mij aan!
Bijna 2,5 jaar later weer een leuke van mijn oma. Ik was aan het oppassen op mijn nichtje (mijn oma's achterkleinkind). Op een gegeven moment versprak mijn oma zich en noemde me "papa" naar mijn nichtje.
Afgelopen donderdag : Ik moest een dagje invallen als belader op de vuilnisauto. Dat is heel niet erg, zelfs leuk, maar het meest verrst was ik met wie ik op de auto zat. Ene Antje, die altijd in het zwart op haar werk komt en mooi lang zwart haar heeft.
Tijdens de rit kwam het gesprek op mijn trans zijn en dat zij er in haar kennissenkring ook een paar transgenders kende. Ook vertelde ze dat ze een lesbische relatie heeft. Mooi, daar zaten we dan, 2 lesbo's op de vuilnisauto.
Met mijn haar in een staartje, leuk truitje en een rokje, zo kan je mij onderhand uittekenen. Misgenderen gebeurd niet meer, zolang ik maar nadenk voor ik mijn mond open doe. Maar dat went ook wel. Ik kan het in ieder geval wel. Fijn dat het lekker weer is, minder fijn die coronashit, maar we maken er het beste van.
Ik belde vandaag naar een bedrijf voor een afspraak. Ik ga inmiddels een half jaar naar logopedie, maar dat gaat gewoon best langzaam.
Ik probeer altijd wat van mijn lessen voorzichtig uit als ik praat met onbekenden (voorin je mond praten, voorin je mond praten...), dus nu ook.
Gesprek verloopt verder normaal, ik gebruik nota bene gewoon nog mijn mannennaam (echt overduidelijk een mannennaam) naar hun toe. Afspraak wordt gemaakt, na afloop krijg ik een bevestigingsmailtje van de afspraak: "Beste mevrouw xxx ". Moet wel een foutje zijn, toch? Of niet? Toch maar een beetje vertwijfelde euforie dan maar...
Er was iemand die iets met haar steunkousen kwam toen, en toen ik binnenkwam zei ze dat ik haar kleindochter was. Ik stel mij uiteraard gewoon voor al Jerome, dus die gast zegt: "U zegt nu wel kleindochter, maar ik geloof dat het uw kleinzoon is." We hebben beide maar gewoon geknikt. Achteraf bood mijn oma trouwens haar excuses aan mij aan!
