T-Nederland

Nate_0 schreef:(bv. bij overlijden zeggen "opa is gaan slapen, maar dit is een ander soort slaap die heel lang duurt" kan leiden tot het idee dat opa misschien nog wel wakker wordt, of tot angst om te gaan slapen).

Toen mijn jongste dochter een jaar of 4 was, zag ze per ongeluk de openingsscene van een aflevering van CSI, die zoals zo vaak begon met een lijk.

"Wat doet die meneer daar?"

Onze reactie, behalve de TV uitzetten, was inderdaad iets van, oh, die slaapt. Waarop ze boos antwoordde:

"Nee, hij is dood, en die gaan ze zometeen opensnijden om te kijken waarom hij dood is gegaan. Waarom is de TV uit, ik wil dat zien!"

Voor de gek houden werkt zelden.

Point in case

Ze klinkt als een slimme dame, trouwens.

Ze wordt 12 volgende maand, maar is die leeftijd al lang voorbij.

Vorige week haalden we haar op. Ik ben een knoop van mijn jas kwijt, en in de auto vroeg Eva of ik geen binnenzak in mijn jas had waar de knoop in kon zitten.

"Nee, en ik heb verder ook geen andere zakken..." ik wilde daar nog aan toevoegen "in mijn jas" maar vanaf de achterbank klonk al een duidelijk gegiechel voordat ik uitgesproken was.

Ze is de categorie kleine kinderen behoorlijk ontgroeid.

Misschien dat de ouders Luna voor waren en hebben gezegd dat zij (Luna) een hij is...
En een kind gelooft geloof ik alles wat de ouders beweren, meestal toch...

Mijn ervaring is met name dat kinderen genderen op basis van heel andere dingen dan volwassenen.

Zo ken ik een jongen van toen een jaar of 6 die mij consistent hij noemde, ook toen ik nog lang haar en zichtbare chesticles had. Zijn ouders bleven hem corrigeren en op een gegeven moment was hij er klaar mee en zei: "Hij voetbalt met mij en heeft een jongensstem. Hij is een jongen."

Daniéla schreef:Misschien dat de ouders Luna voor waren en hebben gezegd dat zij (Luna) een hij is...
En een kind gelooft geloof ik alles wat de ouders beweren, meestal toch...

hoe kom je er van af.?

Happy natuurlijk...

Ik kan me een situatie op het werk van vorig jaar zomer nog heel goed herinneren. Ik kwam terug op het bedrijf en de kleinkinderen van mijn werkgeefster liepen rond. Ik was nog lang niet out maar had al wel mijn haar substantieel lang en droeg al een tijdje van die leuke bling gympen naar het werk. Komt één van die meisjes naar me toe en vraagt "Ben jij een jongen of een meisje". Ik vond het best wel heel erg leuk op dat moment, alleen weet ik even zo snel niet meer welk antwoord ik erop gegeven heb. Toch vond ik het in het licht van dit topic wel de vermelding waard

Groetjes,

Charlotte

In tegenstelling tot volwassenen zien kinderen de wereld eenvoudiger, want ze hebben nog geen grote problemen. Tenzij je thuis een kleine bengel hebt, die maken graag problemen

Ik heb dit één keertje aan de hand gehand.
Reactie? "Wauw. Mam, dat wil ik later ook."
Oeps

diederique schreef: ↑06 dec 2016, 08:28 Tips? Zie mijn onderschrift.

Papa is een meisje.

@diederique, super dat dit boek er nu is.
Heb je nagedacht, of misschien is er wel over gesproken met de uitgever, over vertalingen?