Hij is een Zij Seizoen 2017 (vanaf 31 januari)

[Emma]

De producent van Hij is een Zij is bezig met een ander programma over andere transgenders dan de aaibare jongeren. Maar ze moeten het eerst nog wel zien te verkopen dus of het ook op de buis komt is nog niet zeker.

[Anon20190712]

De producent van Hij is een Zij is bezig met een ander programma over andere transgenders dan de aaibare jongeren. Maar ze moeten het eerst nog wel zien te verkopen dus of het ook op de buis komt is nog niet zeker.

Zou heel goed zijn als dat zou gebeuren.

Wat ik, naast variatie in leeftijd, ook mis in Hij is een Zij is diepgang wat betreft het sociaal-maatschappelijke aspect van een transitie. Er wordt zo veel gehamerd op het fysieke, terwijl juist hoe men in het leven staat na dat traject interessant is.

[Saskia]

Wat ik, naast variatie in leeftijd, ook mis in Hij is een Zij is diepgang wat betreft het sociaal-maatschappelijke aspect van een transitie. Er wordt zo veel gehamerd op het fysieke, terwijl juist hoe men in het leven staat na dat traject interessant is.

Dat vind ik ook. Het leven in het dagelijks leven is soms toch moeilijk. Vele kunnen bv niet zichzelf bv niet zijn in de sportschool. Kleedkamer probleem.

Ook daar mag wel eens wat over te zien zijn.

[Anon20190501]

@Lucas & @Saskia: Helemaal eens, maar ik denk dat het erg moeilijk is om die aspecten zodanig te "verpakken" dat ook het grote publiek er wil naar kijken. Ook de publieke omroep is een massamedium.

[Elise]

En? Wat vonden we ervan?

[Elise]

En? Wat vonden we ervan?

Ow en even om misverstanden te voorkomen. Ik ben niet de Elise uit de serie

[Ender]

Ik vond het hard binnenkomen. Ben momenteel zelf eigenlijk nogal wankel in stemming/somber, dan helpt het ook niet om de show te kijken. Maar ik wou hem wel zien. Riep bij mij meteen weer gevoelens op van "zo had het bij mij ook kunnen gaan, als zus en zo was gebeurd en als mn ouders het hadden begrepen en als ik daar duidelijker in was geweest, had het ook zo bij mij kunnen gaan" dus vooral veel tranen over "hoe het had kunnen zijn". Mn moeder had het ook gekeken en die was er positief over, mijn idee dat ik er bij kreeg na ons gesprek was dat zij mij ook wel "als een vent" zou kunnen zien, vooral nu ik mn haar ook kort heb (tja toch weer stereotype maar als ftm ontkom je denk ik niet aan dat je met kort haar passabeler bent dan met lang haar).

[Mossel92]

Veel herkenning. Vind het wel een goed programma.

[Simão]

Wat betreft dat lichamelijke: Er wordt in mijn ogen helemaal niet gehamerd op het lichamelijke, maar het is nu eenmaal het lichamelijke dat ons in de eerste plaats in de problemen werkt, geestelijk en sociaal. Dus een niet mis te verstane rol die natuurlijk prominent aanwezig is. Het is namelijk vaak hét doel om dat lichamelijke te veranderen om gelukkig(er) te worden.
Verder volgen ze diverse mensen van beide geslachten, in diverse stadia, tot pre puber aan toe, en ze doen ook follow ups van mensen uit eerdere seizoenen.
Ik vind dat behoorlijk uitgebreid voor zo´n kort programma.
Ze hebben duidelijk gekozen voor een positieve en hoopvolle insteek waar ik erg blij om ben omdat mijn zus bv, en ik weet dat zij niet de enige is, het idee heeft dat transgender personen gefrustreerde, agressieve, depressieve zeikerd zijn. Ze denkt dat ik een uitzondering ben.

Die positieve en hoopvolle insteek is niet alleen veel pretiiger om naar te kijken, het is ook een prachtige steun voor mensen die er net achter komen dat ze transgender zijn en denken dat het zo´n beetje het het einde van de wereld is.
En het is echt niet zo dat het geestelijke aspect, of voor welke dilemmas/problemen men komt te staan geheel wordt weggelaten. Maar ze hebben nu eenmaal een beperkte tijd waarin van alles moet worden gepropt.

Problemen zijn tot zover maar slikbaar voor het grote publiek en passen veel meer in lotgenotenkringen. Net zoals vragen beantwoord zien over bijwerkingen van hormonen enzo.

De vraag-en-antwoord clipjes vind ik een goede aanvulling omdat het aangeeft welke vragen er leven.

@Ender, het spijt me dat het zoveel in je los maakt, ik denk eerlijk gezegd dat het onderdeel is van het rouwproces dat voor de acceptatie uit gaat, maar het is gewoon een feit dat niet iedereen dezelfde kansen heeft en dat het gaat zoals het gaat en je nu moet leven met hoe het is gegaan, maar je in elk geval nu wel je eigen keuzes kunt maken.
Ik ben een kind van de zestiger jaren. Het voordeel was dat ik in mijn jeugd gewoon mezelf heb kunnen zijn omdat kleren rondgingen in de familie en ik alles van een neefje en zoontje van een kennis kreeg omdat die de enige waren van mijn maat voordt ze eruit groeiden en dus zelden als meisje gekleed hoefde te gaan, en in mijn tienertijd alles unisex was, maar het nadeel was dat er voor transmannen nog niet zoveel te doen viel, alles stond in de kinderschoenen en het was ook niet zo dat je overal maar info kon halen zoals nu.
Ik weet dat ik toen wel de wens heb uitgesproken om geopereerd te worden, maar ik wist echt niet hoe ik het aan moest pakken. Het is niet in me opgekomen om het met de huisarts te bespreken ofzo. Als die een folder in de spreekkamer had gehad, was het anders geweest. Kleine dingetjes die grote veranderingen hadden kunnen betekenen.
Toen ik eenmaal voor de buitenwereld toch echt wel vrouw was, heb ik me aangepast door de dragqueen uit te hangen. Ik speelde een rol.
En later heb ik gewoon besloten om mezelf te zijn. Hoe ik eruit zie is ondergeschikt. Wel lastig soms, maar niet onoverkomelijk. Ik ben gelukig, al zou ik nog steeds graag mijn borsten er wel af willen.

Als jij nu alsnog als man gezien gaat worden is dat toch voor de rest van je leven en op een heel leven is je jeugd maar een klein stukje en bovendien al geweest. Het hier en nu en je toekomst is wat telt en waar je wél invloed op hebt.

[Elise]

Ik vond het een mooi eerste aflevering. Maar de aflevering voelde wel heel kort. Waren de afleveringen vorig seizoen langer?

Het kwam soms aardig dichtbij. Vooral het verhaal wat Elise vertelde toen ze voor de spiegel stond. Dat was voor mij erg herkenbaar.