T-Nederland

Hey Lisa,

Ik heb je stukje met zo'n ongelooflijk groot medeleven zitten lezen. Ik voelde de pijn door je woorden. Het lijkt me zo onwijs vreselijk om als zodanig gerefereerd te worden. Daar zijn gewoon geen woorden voor om te beschrijven hoe teleurgesteld ik ben in een maatschappij die een afwijkende medemens zo behandelt.

Wat je schrijft over jarenlang een toneelstukje opvoeren is weer zo herkenbaar.

Groetjes,

Charlotte

Lots of love en hugs Lisa
Laat je door niemand minderwaardig voelen,jij bent de moeite waard

Dank Charlotte en Rikki voor jullie lieve en steunende woorden.

Tja toen ik gisteren seizoen 1 van Hij is een Zij zat te kijken echt wel te denken van tjeemig waarom was toen de zorg niet zoals het nu gaat.
Als heel jong mannetje wilde ik al lang haar maar vaders vond dat maar gek en hup nooit meer haar in mijn nek gehad.
Graag dingen wilde leren welke mijn moeder vooral deed zoals handwerken koken of het helpen ermee.
Vannacht droomde ik over een gesprek wat ik ooit met mijn moeder had over het feit dat ze mij altijd graag in een jurkje had willen hijsen omdat zij zelf mij meer meisjesachtig dan jongensachtig vond.
Het was een hele andere tijd waarin alles wat maar beetje apart en vreemd was werd gemoffeld als iets wat er gewoon niet was.
Vandaag was dan ook een dag waarbij ik eindelijk weer beetje beweging in het traject zag komen en afspraken heb staan bij het PI, het gaf mij echt een goed en gelukkig gevoel.

Liefs:Lisa