Ik zit met een dilemma waar ik jullie mening erg op prijs stel. Ik heb me namelijk aangemeld voor een hbo studie omdat de personen die dicht bij me staan graag willen dat ik ga leren. Zij weten ook van mijn 'situatie' maar vinden nog dat school voorgaat.
Het is zo dat ik me als vrouw niet lekker in mijn vel zit. Ik ben daardoor erg verlegen en heb ervaring met psychische problemen (depressie, sociale fobie etc.) Hier ben ik op de havo dan ook erg mee gepest. Ik ben bang dat als ik naar school ga de geschiedenis zich herhaalt. Omdat ik doodongelukkig ben als vrouw (ik denk dat iedereen zich wel kan indenken hoe het voelt als je in het verkeerde lichaam zit).
Zelf wil ik liever eerst aanmelden bij VU (de papieren heb ik hier liggen) en het hele proces ondergaan. Dat zal dan ongeveer 4 of 5 jaar duren neem ik aan (incl wachttijden). Ik weet dat ik dan eindelijk mezelf kan zijn en pas aan mijn leven kan beginnen.
Nu was mijn vraag; wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Ik hecht veel waarde aan jullie meningen.
Tja... opleiding is belangrijk... later zul je er blij mee zijn... etc.
Denk je dat je een transformatie of hoe ver je ook wilt gaan kunt combineren met school? Waarom niet gewoon proberen? Wachten moet je toch, kun je net zo goed wat gaan leren. Op een HBO zit voor zover ik kan inschatten niet het minste tuig. En je komt in een omgeving terecht waarin je je jezelf als nieuwe jij kunt presenteren. Bovendien geeft een studentenleven vaak situaties waarin je je veel vrijheden hebt en kunt experimenteren met een nieuwe identiteit.
Toen ik van het VWO naar de universiteit ging was ik opeens van de ene op de andere dag geen maffe underdog meer maar een coole gast... (ja dat was nog toen ik als man / jongen leefde)
O ja... en je leven begint hier en nu, hoor. Dat is heus niet afhankelijk van je medische transitie. Dat begint bij hoe jij in het leven staat en volgens mij je al op weg. Laat niet alles van het VU afhangen. Het genderteam wat medische zaken voor je regelen, maar voor je verdere leven ben je zelf de gangmaker.
En daarnaast moet je je nog afvragen hoe ver je het zal gaan schoppen als vrouw voor de komende jaren. Ga je het redden, of word je met de dag ongelukkiger? Hoe lang kun je nog zo doorgaan?
Ik denk dat het eerst heel belangrijk is om jezelf af te vragen of je in staat bent om nu een studie te volgen. En of je zelf achter de keuze van die studie staat. Of het iets is wat je ook wil / interesseert.
Transitie en college zijn volgens mij wel te combineren. Wachttijd van 1,5 jaar, daarna een aantal maanden gesprekken, dan real life experience en hormonen... dat zijn dingen waarbij je misschien af en toe een dagje afwezig bent, maar niet zoals een operatie waarbij je hele weken mist. En die tijd tot de operaties is al zo lang dat je in die periode (een groot deel van) je studie kunt afronden.
Maar depressies, sociale fobieën enzo, dat zijn hele moeilijke dingen. Ik denk dat die het belangrijkst zijn om naar te kijken of je een studie aankunt of niet. Twijfel je erover, dan zou ik zeggen dat het verstandig is om een goeie hulpverlening te zoeken waarmee je aan die punten kunt werken tijdens je studie, en ook als opvangpunt kunt gebruiken als het wat slechter of moeilijker gaat.
En bekijk het van de andere kant. Transitie duurt erg lang voordat je echt klaar bent. Waarmee zou je die tijd willen vullen?
Ik zou gewoon beginnen met HBO, als ik jou was. Mocht je het vervelend vinden om tijdens je transitie op school te zitten dan kun je altijd tijdelijk stoppen. Stel dat je nu begint met HBO en over 2 jaar begin je met je transitie en je stopt 2 jaar met school. Dan kun je het daarna weer oppakken en hoef je nog maar 2 jaar HBO.
Hedwich schreef:Tja... opleiding is belangrijk... later zul je er blij mee zijn... etc.
Denk je dat je een transformatie of hoe ver je ook wilt gaan kunt combineren met school? Waarom niet gewoon proberen? Wachten moet je toch, kun je net zo goed wat gaan leren. Op een HBO zit voor zover ik kan inschatten niet het minste tuig. En je komt in een omgeving terecht waarin je je jezelf als nieuwe jij kunt presenteren. Bovendien geeft een studentenleven vaak situaties waarin je je veel vrijheden hebt en kunt experimenteren met een nieuwe identiteit.
Toen ik van het VWO naar de universiteit ging was ik opeens van de ene op de andere dag geen maffe underdog meer maar een coole gast... (ja dat was nog toen ik als man / jongen leefde)
O ja... en je leven begint hier en nu, hoor. Dat is heus niet afhankelijk van je medische transitie. Dat begint bij hoe jij in het leven staat en volgens mij je al op weg. Laat niet alles van het VU afhangen. Het genderteam wat medische zaken voor je regelen, maar voor je verdere leven ben je zelf de gangmaker.
En daarnaast moet je je nog afvragen hoe ver je het zal gaan schoppen als vrouw voor de komende jaren. Ga je het redden, of word je met de dag ongelukkiger? Hoe lang kun je nog zo doorgaan?
Bedankt voor je reactie
Ik ben gewoon erg onzeker en bang dat ik weer word 'verstoten' en als einzelgänger door de gangen moet lopen en mezelf door de studie heen in mijn eentje moet knokken. Ik ben dan wel een erg negatief persoon die in uiterste denkt maar zo ben ik het gewend. School is inderdaad belangrijk en ik had er ook aan gedacht; als ik het nu niet doe krijg ik daar spijt van.
Het leven wat ik nu lijd is ook niks. Een paar uur in de week therapie en verder wat op mijn kamer zitten gamen. Zou ik dat dan de komende 4 jaar willen doen?
Misschien denk ik inderdaad te wanhopig en moet ik het gewoon proberen. Ik ben alleen zo bang dat het allemaal tegenzit.
Gabriël schreef:Ik denk dat het eerst heel belangrijk is om jezelf af te vragen of je in staat bent om nu een studie te volgen. En of je zelf achter de keuze van die studie staat. Of het iets is wat je ook wil / interesseert.
Transitie en college zijn volgens mij wel te combineren. Wachttijd van 1,5 jaar, daarna een aantal maanden gesprekken, dan real life experience en hormonen... dat zijn dingen waarbij je misschien af en toe een dagje afwezig bent, maar niet zoals een operatie waarbij je hele weken mist. En die tijd tot de operaties is al zo lang dat je in die periode (een groot deel van) je studie kunt afronden.
Maar depressies, sociale fobieën enzo, dat zijn hele moeilijke dingen. Ik denk dat die het belangrijkst zijn om naar te kijken of je een studie aankunt of niet. Twijfel je erover, dan zou ik zeggen dat het verstandig is om een goeie hulpverlening te zoeken waarmee je aan die punten kunt werken tijdens je studie, en ook als opvangpunt kunt gebruiken als het wat slechter of moeilijker gaat.
En bekijk het van de andere kant. Transitie duurt erg lang voordat je echt klaar bent. Waarmee zou je die tijd willen vullen?
Nou het gaat de laatste tijd wel beter, maar hoe het eerst ging was het ook niks. Ik heb het nu geaccepteerd en ben qua uiterlijk ook al aan het veranderen. Ik ben ook wat sterker geworden maar of dat sterk genoeg is weet ik niet. Ik heb het nooit in de praktijk uit kunnen proberen.
De keuze qua opleiding sta ik wel achter. Informatica is het geworden en dat is iets wat me altijd intereseert en aansluit bij mijn hobbys. Het zal dan wel de eerste keer worden dat ik het leren leuk vind.
Gelukkig heb ik nu al hulpverlening dus dat sluit goed aan. Ik zal vragen of dat tijdens mijn studie (als ik begin) dat gewoon doorgaat. En ik zal het denk ik ook doormoeten geven aan een mentor als ik die heb.
Zoals ik in mijn vorige bericht ook al aangaf; invulling in het leven wat ik nu lijd heb ik ook niet echt.
Daar hebben jullie allebei gelijk in. Ik bedoel dat hoe het zo gaat het ook niks is.
Zef schreef:Ik zou gewoon beginnen met HBO, als ik jou was. Mocht je het vervelend vinden om tijdens je transitie op school te zitten dan kun je altijd tijdelijk stoppen. Stel dat je nu begint met HBO en over 2 jaar begin je met je transitie en je stopt 2 jaar met school. Dan kun je het daarna weer oppakken en hoef je nog maar 2 jaar HBO.
Ik wist niet dat die mogelijkheid er ook was. Zouden er dan geen financiele problemen komen. Ik krijg wel een studiebeurs maar moet ik die dan niet terugbetalen als ik stop? Zo veel geld heb ik niet.
Zef schreef:Ik zou gewoon beginnen met HBO, als ik jou was. Mocht je het vervelend vinden om tijdens je transitie op school te zitten dan kun je altijd tijdelijk stoppen. Stel dat je nu begint met HBO en over 2 jaar begin je met je transitie en je stopt 2 jaar met school. Dan kun je het daarna weer oppakken en hoef je nog maar 2 jaar HBO.
Ik wist niet dat die mogelijkheid er ook was. Zouden er dan geen financiele problemen komen. Ik krijg wel een studiebeurs maar moet ik die dan niet terugbetalen als ik stop? Zo veel geld heb ik niet.
Je moet je diploma binnen 10 jaar halen, dan hoef je niets terug te betalen (tenzij je ook nog gaat lenen uiteraard) en je mag niet langer ingeschreven staan dan 5 jaar, anders krijg je de langstudeerboete. Maar ik denk niet dat je die boete krijgt als je je uitschrijft en na 2 jaar bijvoorbeeld weer inschrijft om de studie te hervatten. Je zou het voor de zekerheid kunnen checken op de site van DUO.
Ik denk dat je niet te veel moet denken in of-of situaties...
Juist ook een genderteam zal "verwachten" dat je ook leeft en in de samenleving staat tijdens je transitie en ipv achter de spreekwoordelijke geraniums zit, al dan niet gamend
Overigens blijft wel zo: kies een studie die je echt leuk vindt!
En zoals Hedwich al zei, een studie opent ook nieuwe mogelijkheden: al zat ik tijdens mijn studie nog best wel in de kast, een paar goede studievriendinnen wisten het wel en hielpen mij ook
Btw: als je wil kunnen we ook je naam op het forum hier voor je veranderen
"You try to forget but it's impossible
That song stays in your head and it's unbearable
It says remember who you are remember what you want"
Bedankt voor de informatie Zef, ik zal eens op de site van duo kijken. Heb overigens wel al studiefinanciering aangevraagd.
Arike schreef:Ik denk dat je niet te veel moet denken in of-of situaties...
Juist ook een genderteam zal "verwachten" dat je ook leeft en in de samenleving staat tijdens je transitie en ipv achter de spreekwoordelijke geraniums zit, al dan niet gamend
Overigens blijft wel zo: kies een studie die je echt leuk vindt!
En zoals Hedwich al zei, een studie opent ook nieuwe mogelijkheden: al zat ik tijdens mijn studie nog best wel in de kast, een paar goede studievriendinnen wisten het wel en hielpen mij ook
Btw: als je wil kunnen we ook je naam op het forum hier voor je veranderen
Had er niet bij nagedacht dat het genderteam ook naar je persoonlijke situatie gaat kijken, ik heb me eigenlijk geen voorstelling ervan hoe het zal gaan, vandaar. Maar idd, een leven achter de geraniums zal niet bijdragen aan een positief beeld. Ik bedoel ik snap dat ze willen dat je een gezond leven leid.
Ik heb gewoon niet zo'n positief beeld van mijn leeftijdsgenoten, maar met binnenzitten word het tegendeel ook nooit bewezen.
En bedankt voor het aanbod, ik weet alleen nog niet welke naam ik wil! Er zijn er zoveel...
)
zit, al dan niet gamend