T-Nederland

Er staat (stond?) overigens wel een documentaire over (ik geloof) plastische chirurgie op YouTube waarin een man zijn verhaal doet die ooit de male to female transitie heeft ondergaan (inclusief SRS) en dusdanig veel spijt heeft gekregen dat hij wel weer van female naar male is gegaan. Ik zal eens kijken of ik die nog kan vinden...

Afwegen is het zeker wel waard...

En ook de vraag stellen of het allemaal wel realistisch is... als je eenmaal die testosteron over je heen hebt gekregen, dan is het bijzonder moeilijk omdat allemaal ongedaan te maken. Ik zie het bijvoorbeeld ook met FFS, de operaties aan het gezicht. Er is veel mogelijk, maar als je een volgroeide mannenschedel hebt, dat krijg je dat nooit meer in proportie. Mannen hebben gewoon een grotere schedel. Je kunt dan elk detail van de weke delen vrouwelijker maken, maar het fundament blijft zwaarder dan de delicate schedel van een vrouw, wat meer op een kinderschedel lijkt: kleiner, minder breed, ronder, gladder, etc etc... en dat is nauwelijks aan te passen. Net zo min als de lengte, en bouw.

Realistisch willen zijn is iets wat heel moeilijk is... ik vind het nog steeds moeilijk. Ik heb ideeën en dromen over mezelf, maar 100% uitkomen doen ze niet. Dat is gewoon onmogelijk. Ik zou zeggen stel je verwachting met minimaal 50% terug als je teleurstelling wilt voorkomen. En dat operaties je leven niet zozeer zullen veranderen als je misschien denkt. Doe het alleen voor jezelf, jij moet ermee leven.

Nogmaals dank voor alle reacties! Heeft mijn denken behoorlijk de andere kant opgestuurd . Nu heb ik weer nieuwe vragen hihi maar daar kom ik wel in een ander topic op terug.

Je moet ook niet vergeten dat er sprake is van een behoorlijke selection bias.

Trans mensen die in transitie gaan (groep 1) zullen gemiddeld genomen (pre-transitie) ergere genderdysforie hebben dan trans mensen die niet in transitie gaan (groep 2). Het is onwaarschijnlijk dat groep 2 als zij toch in transitie zouden gaan, even blij zou zijn als groep 1 na een transitie. Als twijfelaar is het dan ook best gevaarlijk om te kijken naar het geluk van mensen die al wel de knoop hebben doorgehakt. Hun blijdschap hoeft niet per se de jouwe te worden.

Dit lijkt mij dan ook een aannemelijkere verklaring dan dat groep 1 de realiteit niet onder ogen kan komen en daarom maar liegt over hun gevoelens jegens hun transitie

Mijn verlate duit, de afweging maak ik ook regelmatig, is het het waard, was ik toch niet beter af zoals ik was, en dan denk ik terug aan hoe ik me 40 jaar lang heb gevoel, altijd beroerd in het vel, doodongelukkig, alleen maar leven voor anderen, veel,drank , drugs, puur overleven

Nu bijna 4 jaar jaar hrt, maakt die hrt mij vrouw vraag ik me ook af, geen id,de nuchtere kijk is: de hrt zorgt dat het klopt met wie ik ben, chemisch, dat is ok, en verder ben ik alles en geen enkel hokje, call me an angel, ik worstel me door het leven maar de worsteling van voorheen , voordat ik het traject in ging ,was een worsteling zonder enige progressie doel of resultaat

Voorlopig ben ik ok met mezelf, ik leef niet als vrouw , wordt wel gezien als zijnde vrouw, ik zie er blijkbaar zo uit,op enkele stappen na dan, komt nog wel , en dan blijf ik nog steeds ik ,zonder hokje, en ik moet verder niks

Ik vind het dapper dat je stopt met hrt, als het echt zo diep zit dan kom je daar snel van terug, en dan ben je een ervaring rijker, ik heb eens 5 maanden moeten stoppen en dat was een hel, achteraf goed want ik werd me nog eens bewust van, kan niet zonder, wil dood zonder, duidelijk

succes met vinden

Fay

Nog een aanvulling: twijfel is wat mij betreft goed, want het zorgt ervoor dat je voor jezelf zorgvuldig aan het afwegen bent of iets voor jou nodig is of niet. Ik maak me pas echt zorgen als iemand me vertelt dat die nooit getwijfeld heeft en altijd zeker geweest is en daardoor maar één oplossing is (en dat is een volledige transitie met alle toeters en bellen).

Ik ken mensen die de nacht voor hun operatie nog getwijfeld hebben of ze er mee door moesten gaan of niet. Deze mensen hebben na afloop nooit meer getwijfeld en hebben in die nacht de juiste beslissing genomen. Durf je gevoelens (-al- je gevoelens) te voelen en volg ze op een wijze manier, ze leiden je naar wie je bent...

Dank je wel Fay en Frederique!

Nate_0 schreef:Er staat (stond?) overigens wel een documentaire over (ik geloof) plastische chirurgie op YouTube waarin een man zijn verhaal doet die ooit de male to female transitie heeft ondergaan (inclusief SRS) en dusdanig veel spijt heeft gekregen dat hij wel weer van female naar male is gegaan. Ik zal eens kijken of ik die nog kan vinden...

Zie ook het boek "Genderlegs". Een volgens mij waargebeurd en best wel triest verhaal waarin dit uiteindelijk ook gebeurd.

Frederique schreef:
Ik ken mensen die de nacht voor hun operatie nog getwijfeld hebben of ze er mee door moesten gaan of niet. Deze mensen hebben na afloop nooit meer getwijfeld en hebben in die nacht de juiste beslissing genomen. Durf je gevoelens (-al- je gevoelens) te voelen en volg ze op een wijze manier, ze leiden je naar wie je bent...

Mijn twijfels waren zelfs nog op weg naar de OK nog niet helemaal weg. Pas op de operatietafel wist ik dat het goed was, en was ik zelfs nog in staat de anaestesist in het ootje te nemen

Ik denk trouwens ook niet dat twijfels na de operatie vreemd zijn, zeker als je complicaties ofzo blijkt te hebben...

Tegelijkertijd geloof ik ook best dat er mensen zijn die er in duiken en nooit spijt hebben of krijgen van hun keuze tot transitie, ongeacht de tegenslagen.