Nate, als ze dit werkelijk zouden doen en het zou in 95% van de situaties max 1 sessie zijn om dit vast te stellen dan vind ik nog steeds dat het een arts is die dit soort onderzoek moet doen, maar wat ze dan in feite doen is gewoon Informed Consent. Alleen: ze doen meer. En dat is het onderzoek naar allerlei andere aandoeningen in de DSM die mogelijk wel-of-niet tegelijkertijd ook spelen. En dat onderzoek is niet nodig. Als ik kom met een gebroken arm, dan moet er een verduveld goede reden zijn om ook naar mijn oren te gaan kijken. Bij psychologen is het vanzelfsprekend om ALLES te willen onderzoeken.Nate_0 schreef:De psycholoog stelt in basis niet zozeer de genderdysforie vast, though, de enige persoon die dat doet ben jijzelf. Wat de psycholoog doet is achterliggende problematiek bekijken en inschatten of jij voldoende in staat bent om een weloverwogen keuze tot transitie te maken, en of dat veilig is voor jou in de situatie waar je op dat moment in zit. Daarnaast zijn de kleinere, onafhankelijke instellingen als Stepwork of het PII er ook voor psychologische begeleiding tijdens de transitie. Da's vast niet nodig voor iedereen, maar voor een grote groep is het alleen maar fijn en aan de andere kant is er een kleine groep die absoluut niet ZONDER die extra steun zal kunnen.
En wat is daar het probleem van? Als iemand ook ADHD heeft, dan zegt dat toch niets over iemands gendergevoelens? (En ja, er zijn mij situaties bekend van enkele jaren geleden waarbij het VUmc mensen heeft verteld dat ze eerst hun ADHD onder controle moeten hebben voordat ze verder mogen in hun genderproces - dat lijkt me echt ontzettend ongewenst!!).Dat het VU en UMCG doen alsof zij alleen genderdysforie vast mogen stellen en zichzelf als extreem superieur zien ten opzichte van de patient/andere instanties/andere werkwijzen is inderdaad erg jammer en ik ben het daar ook niet mee eens, maar een psycholoog als verplichte tussenstap op de manier dat Stepwork die op dit moment biedt lijkt mij nog steeds wel een vereiste, zeker gezien de hoeveelheid mensen met genderdysforie die aan comorbide stoornissen lijden.
Autisme is geen reden om aan te nemen dat mensen iets anders voelen dan ze zeggen dat ze voelen. Depressies kunnen gevolgschade zijn, dus niet behandelen vanwege depressies is iets waar ze veel meer mee moeten uitkijken dan ze nu doen: ze dweilen nu regelmatig met de kraan open. Zo kun je heel veel kanttekeningen zetten bij de vanzelfsprekendheid om comorbiditeit te onderzoeken/behandelen voordat je transgenderzorg gaat bieden...
Groetjes,
Frederique