De laatste paar twijfels weg werken

[Jill]

Hoi lieve mensen!

Ik zit momenteel aan het einde van mijn real life fase (Overmorgen zit ik 12 maanden aan de hormonen). Eigenlijk heb ik de gehele periode nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar sinds de srs (MtF) operatie voorbereidingen ook al aardig onderweg zijn krijg ik zo nu en dan wel eens twijfels die voorkomen uit goed nadenken of ik dit echt wil. (Operatie specifiek)

Nou ben ik vaker zeker van mijn zaak dan niet, maar ik zou graag met zo weinig mogelijk twijfels tot geen de grote stap willen maken. Ik krijg namelijk ook het idee dat dit ook wel te maken heeft met zenuwen en dat het zo definitief is.

Zouden jullie zo lief willen zijn om jullie ervaringen te willen delen met mij omtrent dit onderwerp?

P.s. Ik twijfel niet over mijn algemene transitie. Voel me daarover goed.

[Alice]

Natuurlijk kunnen zenuwen een rol spelen. Je moet een belangrijke levensbeslissing nemen.
Maar ik denk niet dat het goed is om ervaringen over twijfels die bij anderen speelden mee te nemen in je beslissing wel of geen srs. Ieder heeft zijn/haar eigen afweging daarin gemaakt en die zijn alleen voor hem/haar van toepassing.

‘Had ik maar nooit geluisterd naar …’

[Jill]

Natuurlijk kunnen zenuwen een rol spelen. Je moet een belangrijke levensbeslissing nemen.
Maar ik denk niet dat het goed is om ervaringen over twijfels die bij anderen speelden mee te nemen in je beslissing wel of geen srs. Ieder heeft zijn/haar eigen afweging daarin gemaakt en die zijn alleen voor hem/haar van toepassing.

‘Had ik maar nooit geluisterd naar …’

Het gaat mij er om of iemand soort gelijke ervaringen heeft. En of de twijfels weg zijn gegaan, en te ja of te nee hoe men er mee om gegaan is. Mij gaat het niet specifiek om welke twijfels er spelen. Maar meer hoe men er mee om gaat.

[Alice]

In mijn geval, ik had geen twijfels.

Mooi vond ik dat toen ik op de operatietafel lag de chirurg zei "als u nu nee zegt tegen de operatie zullen wij het u niet kwalijk nemen ".

[Jill]

In mijn geval, ik had geen twijfels.

Mooi vond ik dat toen ik op de operatietafel lag de chirurg zei "als u nu nee zegt tegen de operatie zullen wij het u niet kwalijk nemen ".

Oh dat is inderdaad heel erg fijn om te horen lijkt mij! Overigens wil ik ook even kennisgeven dat ik wel tenzeerst je tip waardeer en ten harte neem. Het is namelijk wel zo dat iedereen hun ervaring anders is en ik dat niet moet betrekken tot mijzelf.

[Alice]

Aanvulling,
in het begin van mijn transitie heb ik wel nagedacht over srs ja/nee. Toen ik er na een korte tijd uit was, ja, heb ik er verder nooit meer over nagedacht noch twijfels gehad.

[Anon20190122]

Geen moment getwijfeld en geen moment spijt gehad!

[AnnaNannette]

Ik heb bij 2 personen meegemaakt dat ze de avond voor de operatie het ziekenhuis uitgilde, heb ze tegen kunnen houden door met ze te praten. Achteraf waren ze blij dat ze gebleven waren. Het is geen kleine beslissing die je neemt, twijfels hebben mag, praat er met de psycholoog over en met anderen

[Fiona]

Ik heb zo nu en dan twijfels gehad, maar niet vaak. Zelfs een dag voor de operatie wilde ik het afzeggen. Maar transvrouw die me zou brengen heeft met me gepraat en me naar het ziekenhuis gebracht. Dat is nu 9 maanden geleden. Direct na de operatie was ik blij dat het gebeurd was. Voel me een gelukkig mens nu. Nooit spijt gehad en verwacht ook niet spijt te krijgen. Ik was gewoon bang voor de operatie en daar had ik meer mijn twijfels over om de operatie door te laten gaan of niet. Zo'n operatie is natuurlijk niet niets. Meer bang en twijfels over de operatie zelf en de eventuele complicaties. Maar met het eindresultaat ben ik super blij, ik wil niet meer terug. Moet daar dus echt niet aan denken. Mijn twijfels kwamen voornamelijk voort uit het idee onder narcose te moeten en de operatie zelf. Dat vond ik eng. Maar achteraf gezien viel dat reuze mee.

[Emma]

Ik heb geen twijfels gehad tussen het vertrekken van huis en het vertrekken van het hotel naar het ziekenhuis. Dat waren welgeteld 4 dagen... Daarvoor en daarna wel. Mijn twijfels waren het grootst toen ik op een bed naar de OK werd gereden. Maar ik ben kalm gebleven...

Diezelfde week waren er twee die de OK niet gehaald hebben. De een was domweg in paniek, en heeft het ziekenhuis lopend verlaten, de ander zo nerveus dat ze een kalmerend middel nam, dat dusdanig bloeddrukverlagend werkte dat de operatie niet kon doorgaan. Overigens bleek het middel ook nog eens een verboden middel in Thailand.