Hoi allemaal,
bedankt voor de reacties zover. ik denk dat het een blijvend interessant onderwerp is, wat ook in beweging blijft.
Even een update van mijn kant, we zijn nu ruim anderhalfjaar verder sinds mijn oproep.
Mijn dochter (toen 8) reageerde eerst best wel relax, zo van "oh wat leuk!" en ze stelde gelijk 2 super vette dingen voor:
1. Ik noem je voortaan mapa
2. Je zou een soort dagboek moeten bijhouden
Waar ze de wijsheid vandaan haalde weet ik niet, maar ik vond het bijzonder tof.
Ze heeft uiteindelijk een paar weken later ZELF een soort spreekbeurt gegeven in de klas over wat er ging gebeuren. Dat ging erg goed, geen gedoe, geen gezeik, alle kids vonden het erg interessant. Uiteindelijk hebben ze er bijne een hele ochtend aan besteed. Ze kon veel vragen beantwoorden omdat ik al veel met haar besproken had in de weken ertussen. Eén vraag had ze niet kunnen beantwoorden: Hoe gaat het dan met het paspoort? Ja, de nieuwe generatie is niet op haar achterhoofd gevallen. Dezelfde dag heb ik een e-mail gestuurd naar alle ouders en in een paar regels uitgelegd hoe en wat en de deur open gezet voor vragen. Er kwamen veel positieve reacties terug, en ik wordt eigenlijk nooit raar aangekeken. De kinderen moesten er een paar dagen aan wennen, maar verder was de kous daarmee af.
Een aantal ouders met wie ik meer contact had, of ouders van vriendinnetjes heb ik van te voren persoonlijk ingelicht trouwens. Een stuk of 10 stellen schat ik. Een aantal daarvan steunen me ook een beetje extra, met af en toe een fijn gesprek e.d.
Conclusie: rondom school, kinderen, ouders etc geen problemen ondervonden, maar wel zorgvuldig voorbereid en aangepakt. Ook niet onbelangrijk: pesten oid: niet voorgekomen, totaal geen issue.
-
Met mijn dochter en ik ging het verder wel aardig, maar ik merkte natuurlijk dat er wel het eea speelde. Dat had natuurlijk ook niet alleen met mij te maken. Ik stelde vast dat er 5 grote veranderingen in haar leven plaatsvonden binnen ongeveer 1 jaar:
1. Ouders gaan scheiden
2. Papa wordt mapa
3. Mama krijgt nieuwe vriend
4. Mama krijgt nieuwe woning
5. Mapa krijgt nieuwe woning
En dan is er misschien zelfs een 6e punt: ook bij dochterlief beginnen de hormoontjes wellicht.
In de zomer van 2018 ontplofte het even. Alles was denk ik nu echt geland en er kwam een fase waarin ze met dit alles best zat. Ze vond het niet tof waar ik aan begonnen was (en de rest) en wilde dat alles weer terug ging naar het oude. Op een gegeven moment wilde ze me zelfs niet meer spreken. Al kon die stemming van het ene uur op het andere weer positief omslaan. Pijnlijk, maar niet vreemd natuurlijk. Ik vond het al zo goed gaan. We zijn wat extra begeleiding gaan zoeken via mijn psycholoog.
Het was een aantal maanden allemaal wat minder. Ook merkte we dat het op school even achteruit ging. We merkten ook dat dochterlief het moeilijk (onmogelijk) vond om bijvoorbeeld alleen thuis te blijven.
Vanaf medio december 2018 begon ik weer een opwaardse beweging te zien. Ik probeerde zelf ook positiever te zijn over van alles en het ging steeds beter. Resultaten op school herstelde zich begin dit jaar en ook thuis maakte we goede stappen, alleen thuisblijven is niet echt een issue meer. Ook proberen we iets vaker te praten over het hele onderwerp transgender.
Nog even en ik kan gastlessen of lezingen gaan geven over het onderwerp
Sterkte iedereen.