T-Nederland

Wat*?

Lees voor de aanduidingen ‘man’ en ‘vrouw’ hieronder wat je wilt. Het principe blijft hetzelfde: houdt een transitie ooit op?

Wat is transgender. Wat is een transgender.
Trans*. Beweging dus. Overgaan. Veranderen van naar. Volgens de simpelste en meest (door anderen) gebruikte definitie: overgaan van man naar vrouw. De transitie ondergaan. 
Laten we dit simpele voorbeeld even aanhouden.

Je was man, je bent vrouw.
Was je als man transgender? Voordat je de transitie inging? Nee, want je was niet in transitie. Dus: man. Man, wellicht met een genderissue.
En na de transitie? Als vrouw?
Je bent niet (meer) in transitie, in elk geval niet qua gender. Vrouw dus.

Blijf je jezelf transgender noemen?
Noem je jezelf vrouw met een transgenderverleden?
Noem je jezelf vrouw?

Even kontraar doen om te beginnen...
Ik ben transgender (adj.), ik ben een transpersoon (subst.)
imo, IMHO!

Nooit zal ik ook maar bij benadering weten of ervaren hoe het voelt om een cisvrouw te zijn.
Daarom noem ik mezelf transvrouw, en dat zal ik blijven doen.

Mooie topicstart overigens, Eva.

Ik noem mij zelf vrouw. Als het nodig is vertel ik dat ik transvrouw ben

De betekenis van het woord transgender heeft m.i. niets met overgaan te maken. 'Trans' komt uit het Latijn en kan zowel een beweging als een toestand aangeven. Als je kijkt naar cis-trans-isomerie in de scheikunde betekent 'trans' 'aan de andere kant', in tegenstelling tot 'cis' wat 'aan dezelfde kant' betekent.

Trans zijn slaat dan op de toestand hoe je geboren bent (nl. qua gender en biogeslacht 'aan de andere kant') en niet op een overgang. Volgens mij is dit ook de meest gebruikte definitie van transgender. Je bent trans voor, tijdens en na je transitie (als je überhaupt in transitie gaat). Net zo goed als dat je voor, tijdens en na je transitie man bent (als je FTM bent) of vrouw bent (als je MTF bent).

Mijn gender/geslacht is man. Trans(gender) is een beschrijvende term van hoe ik geboren ben. Dat kan ik leuk vinden of niet, maar het is wel feitelijk correct.

Ik noem mezelf voor mezelf en vrienden gewoon man. Voor andere mensen die het iets minder goed snappen ben ik transgender. Naar de buitenwereld presenteer ik me als man, wordt regelmatig als man gezien, maar mensen krabbelen dan terug als ik ga praten (damesachtige stem) En zelfs dan heb ik nog het lef om te zeggen: maar ik ben een man hoor! Produceer te weinig testosteron, daarom die stem, maar binnenkort wordt ik behandeld en komt het allemaal goed.

Vrouw.

Eerst zag ik mezelf als transgender, omdat ik nog midden in de transitie zat. Na de laatste operatie vond ik mezelf geen transgender meer, omdat het traject erop zat. Ik wilde het afsluiten en gewoon man zijn, punt. De laatste tijd begin ik er toch weer anders over te denken. Het blijft altijd deel van m'n leven, en het is niet iets wat ik wil weg stoppen. Ik ben man, maar met een transgender verleden, waar ik best trots op ben!

Ik zie het meer zoals jer.

Ik zie het ook zoals Jer het omschrijft.

En verder... Het is een ervaring die ik heb, en die invloed heeft gehad op mijn ontwikkeling (zowel fysiek als psychisch) en zal dus altijd onderdeel van mij zijn. Dat maakt me niet minder man, dat is iets anders. Wat dat betreft maakt het ook niet uit op welk punt in mijn medische transitie ik sta (pre-HRT of post, pre-op of post, volledig functionerende lul met voortplantingsmogelijkheden of niet). Omdat persoonlijke ontwikkeling altijd verder blijft gaan, en voort bouwt op mijn ervaringen uit het verleden, zie ik transitie dus als een proces inherent aan het ouder worden en aan als een transgender individu leven. Op dat stuit zou ik dus eerder zeggen dat de genderissues wél (deels? grotendeels?) verholpen kunnen worden maar je transgender zijn is/blijft je identiteit.

Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat als je het wél als "overgang" van het ene naar het andere geslacht zou zien, het ook nooit een complete 'trans'itie zal zijn. Op het moment is het immers nog niet mogelijk om een volledige biologische wisseling van gender plaats te laten vinden.

Ik beschrijf mezelf op de manier die in de context zinnig is. Ik ben out-and-proud, maar als basisregel hanteer ik deze volgorde: ik ben allereerst een mens dan vrouw dan crazyplantlady dan transgender. Ik beschouw mijn transitie soort van voltooid, maar helemaal afsluiten doe ik de medische behandeling niet. Het is niet als met een gebroken arm dat als het bot genezen is, het gips eraf en de eventuele schroeven eruit dat je er niets meer mee van doen hebt. Ik blijf medicatie slikken, ga nog af en toe naar de nodige artsen. En ik vind dat je als mens nooit 'klaar' bent in je persoonlijke ontwikkeling.

Hoe ik mezelf beschrijft hangt dus heel erg af van de situatie. In de regel zal dat als mens, of vrouw zijn. Echter als de situatie erom vraagt zal ik mezelf aanduiden als transgender.