T-Nederland

Koop een siliconen tiet, spray-paint die goud en zet 'm op een sokkel

Nate_0 schreef: ↑11 dec 2017, 18:51 Met volle maan?

oe, ja!

Dat je een bruikbare binder eigenlijk niet mag verbranden zat ik ook al te denken. Helemaal mee eens.
De tatoeage staat vast maar is financieel gezien een langer projekt.

Hahaaaa- ik wil niet dat een kat mijn borstweefsel naar binnen werkt. Hè gatver! Brrrr.
Een gouden silikonen tiet op een sokkel gaat ook richting gatverderrie hahaha!! Er moet toch een manier zijn om aan tieten herinneren zonder hun vorm op te roepen? Of wacht nee, hun vorm is echt dominant, het is andersom, hun vorm moet juist verdreven worden als een boze geest.
Maanschijn zwemmen. Best gaaf idee. Die ga ik onthouden voor warmer weer.
En als we het toch hebben over donkere machten , ben ik wel bezig met het beschilderen van poppetjes die mij en mijn familie voorstellen. Een soort oermens actie om de stand der dingen vast te leggen en de weg vrij te maken voor een eigen toekomst. Komt in een wonderkabinet.

Je zou ook een gipsafdruk kunnen maken, en die na je top surgery kapot meppen met een hamer

Nate_0 schreef: ↑13 dec 2017, 15:35 Je zou ook een gipsafdruk kunnen maken, en die na je top surgery kapot meppen met een hamer

Oh my god, wat een goed idee. Bedenk me ter plekke dat ik ergens nog zo'n gipsafdruk moet hebben liggen van een paar jaar geleden... Helaas is mijn top surgery nog heel ver weg [/dimt enthousiasme in]

Nate_0 schreef: ↑13 dec 2017, 15:35 Je zou ook een gipsafdruk kunnen maken, en die na je top surgery kapot meppen met een hamer

Vet

Traditioneel zou met afnemende maan een passender optie zijn, maar het is jouw ritueel dus doe wat goed voelt. Je zou bv op briefjes tekeningen of woorden kunnen schrijven die betrekking hebben op dat waar je afscheid van wil nemen en die buiten in een vuurkorf verbranden. Of mee laten voeren in een rivier of water of zelfs begraven.
Met toenemende maan kan je dan een ritueel doen wat je laat groeien, je hoop en verwachtingen voor de toekomst.

Oud topic zo te zien... dus...

Hoe is t gegaan? Wat heb je gedaan? En vooral hoe blij ben je?

Hoi, klopt het is een tijd geleden. Dus laat ik idd zeggen hoe het mij daarna ging.
Het is nu 1,5 jaar sinds mijn mastec.
Iemand die net out was vroeg mij laatst of ik twijfel had gehad voor mijn operatie. Ik besefte me dat ik dat compleet was vergeten. Dat ik eigenlijk, stiekaam, twijfelen is niet helemaal het woord, maar dat ik niet kon beweren helemaal zeker te zijn, en dat tot op het laatste moment. Maar, wannneer ik wél hélemaal zeker was, absoluut zonder twijfel, was elk moment sinds de operatie. Er is letterlijk geen dag voorbij gegaan dat ik er niet van geniet!!
En dat ik over een ritueel nadacht, (wat ik niet gedaan heb, geen afscheid genomen. Wel een fotootje, just in case) is denk ik omdat ik die onzerkerheid koesterde. Maar ik beleefde wel iets moois ritueels ná de operatie. Ik wist dat ik, als alles genezen was, een tepel piercing wou en plande die. Door omstandigheden en verplaatsten van de datum door de piercer viel de datum precies op het één jaar na mijn operatie. Het was heel bewegend voor mij.