T-Nederland

Ik besef me net pas dat ik nooit Arlina zou kunnen worden.
Arlina was er altijd al, alleen niemand zag het, zelfs ik niet.
Arlina komt op als de eerste ochtendzon, om steeds helderder te stralen, en haar licht op de wereld te werpen.
Er is nooit X geweest, alleen als schil om Arlina juiste moment te doen ontwaken

Klopt Arlina, we willen niets worden we willen gewoon zijn wie we zijn.

Tja dat werd mij vanavond nog eens pijnlijk duidelijk toen ik de film Ma Vie En Rose aan het kijken was.
Speelt in dezelfde tijd af dat ik opgroeiende was, Lisa heeft er al die tijd al in gezeten maar door de druk van familie en omgeving lang verdrongen geweest.
Beter laat dan nooit denk ik dan maar

Irene_de_Vreede schreef: ↑04 jan 2018, 21:13 Klopt Arlina, we willen niets worden we willen gewoon zijn wie we zijn.

Dat meisje en die vrouw ben ik altijd geweest en dus niet kunnen worden.
Het zat alleen wat verborgen in dat jongetje/ die man, die zich zelf vaak moeilijk kon plaatsen in dat hokje.

Anne is er altijd wel onderhuids geweest maar is de laatste jaren echt geworden wie ze is en altijd had moeten zijn.
Niet alleen uiterlijk en met gedrag maar vooral ook het gevoel is daarbij flink gewijzigd.

Mijn jongensnaam heeft wel bestaan want in die periode heb ik ook geleefd.

Irene_de_Vreede schreef: ↑04 jan 2018, 21:13 Klopt Arlina, we willen niets worden we willen gewoon zijn wie we zijn.

Anne V schreef: ↑05 jan 2018, 12:32 Dat meisje en die vrouw ben ik altijd geweest en dus niet kunnen worden.

Het verschil tussen "worden" en "zijn" is essentieel, voor ons zo overduidelijk "zijn", maar voor mijn
partner waar ik 22 jaar mee samen ben/was wil dat een "worden" is, omdat ze anders mijn coming-out
niet kan accepteren: "Heb ik dan al die jaren met een leugen geleefd ?!"

janine2363 schreef: ↑05 jan 2018, 14:42 Het verschil tussen "worden" en "zijn" is essentieel

maar ... ...

Er is toch ook iets van "worden". Ik ben nu tegelijkertijd 7, 17, 27, 37 en (spijtig) 47. Voor sommige dingen is het als het ware of ik mijn veters nog moet leren strikken (en dat is mij in 47 jaar niet gelukt) daarin ben ik geen vrouw, maar nog een kind/meisje. vrouw "zijn" is ook een leerproces,
maar het startpunt is incontournable natuurlijk