Pagina 4 van 5
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 19 jan 2018, 12:36
door AnnaNannette
Ik heb in 1998 een suïcide poging gedaan, ongeveer na 1 jaar hormonen, vanaf dat moment ben ik een stuk intensiever begeleid door het genderteam, gesprekken met psychiater er bij ook. Ook gesprekken met mijn partner erbij. Dus dat het VU zich er niks van aantrekt klopt ook niet helemaal.
Heb trouwens nog steeds minimaal jaarlijks gesprek met Luk Gijs vanwege alles wat is voorgevallen bij mij, al vanaf 2005 heb ik die gesprekken.
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 21 jan 2018, 14:23
door Anon20180311
Irene schreef: ↑18 jan 2018, 18:52
lol, maar dan ook geen smoesjes, van; "k moet naar Feijenoord", of ''t Bestuur van de TG vereniging wil niet".. Iedereen gaat mee
oh oh.. was ik maar 'n gelukige strandjutter
Hoi Irene,
Mag ik je vragen, waarom je soms zoveel blanco plaats in je berichtjes gebruikt ?
Grtz Nick
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 21 jan 2018, 18:29
door Eva
Da’s een nadenkertje.
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 21 jan 2018, 18:49
door Fay
Asje niks te zeggen hebt dan volstaat een blanco blaadje
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 21 jan 2018, 21:24
door Emma
AnnaNannette schreef: ↑19 jan 2018, 12:36
Ik heb in 1998 een suïcide poging gedaan, ongeveer na 1 jaar hormonen, vanaf dat moment ben ik een stuk intensiever begeleid door het genderteam, gesprekken met psychiater er bij ook. Ook gesprekken met mijn partner erbij. Dus dat het VU zich er niks van aantrekt klopt ook niet helemaal.
Heb trouwens nog steeds minimaal jaarlijks gesprek met Luk Gijs vanwege alles wat is voorgevallen bij mij, al vanaf 2005 heb ik die gesprekken.
Dat jaarlijkse gesprek wordt in principe iedereen aangeboden. Helaas zijn velen na diagnostiek en RLE wel klaar met de psychologen, zodat er lang niet altijd gebruik van gemaakt wordt. Dat kan dus zeker beter, en daar hebben we zelf ook een rol in. Wel goed dat jij het wel doet!
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 21 jan 2018, 23:48
door Anon20190122
Psychiaters en psychologen werken ook niet voor iedereen daar moet je een bepaald type mens voor zijn.
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 22 jan 2018, 12:52
door Anon20180311
Emma schreef: ↑21 jan 2018, 21:24
AnnaNannette schreef: ↑19 jan 2018, 12:36
Ik heb in 1998 een suïcide poging gedaan, ongeveer na 1 jaar hormonen, vanaf dat moment ben ik een stuk intensiever begeleid door het genderteam, gesprekken met psychiater er bij ook. Ook gesprekken met mijn partner erbij. Dus dat het VU zich er niks van aantrekt klopt ook niet helemaal.
Heb trouwens nog steeds minimaal jaarlijks gesprek met Luk Gijs vanwege alles wat is voorgevallen bij mij, al vanaf 2005 heb ik die gesprekken.
Dat jaarlijkse gesprek wordt in principe iedereen aangeboden. Helaas zijn velen na diagnostiek en RLE wel klaar met de psychologen, zodat er lang niet altijd gebruik van gemaakt wordt. Dat kan dus zeker beter, en daar hebben we zelf ook een rol in. Wel goed dat jij het wel doet!
Hoi Emma,
Ik weet ook niet of deze ( Jaarlijks gesprek), in België worden aangeboden.
Grtz Nick
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 22 jan 2018, 22:35
door Anon20180311
tanisha schreef: ↑21 jan 2018, 23:48
Psychiaters en psychologen werken ook niet voor iedereen daar moet je een bepaald type mens voor zijn.
Hoi tanisha,
Idd. Vandaar mss zoveel R.I.P. ( Deze type van mensen, zullen en kunnen hun ervaringen hier jammer genoeg niet meer, neer pennen).
Terwijl het eventueel wel anders kan ( Trots opzij en hulp durven zoeken en willen aanvaarden).
Grtz Nick
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 22 jan 2018, 22:45
door Anon20190501
Nick schreef: ↑22 jan 2018, 22:35
Terwijl het eventueel wel anders kan ( Trots opzij en hulp durven zoeken en willen aanvaarden).
Een (let wel: ik zeg niet "het") probleem is dat bijvoorbeeld in Vlaanderen het zoeken naar en aanvaarden van geestelijke gezondheidszorg nog veel meer een taboe is dan in Nederland, bijvoorbeeld. Dat was althans voor mij echt een eye opener vele jaren geleden. Ook de vergoeding is niet zo goed (eigenlijk: helemaal niet, op uitzonderingen na) geregeld.
Re: Zelfdoding
Geplaatst: 22 jan 2018, 22:59
door Anon20180311
Sigrid schreef: ↑22 jan 2018, 22:45
Nick schreef: ↑22 jan 2018, 22:35
Terwijl het eventueel wel anders kan ( Trots opzij en hulp durven zoeken en willen aanvaarden).
Een (let wel: ik zeg niet "het") probleem is dat bijvoorbeeld in Vlaanderen het zoeken naar en aanvaarden van geestelijke gezondheidszorg nog veel meer een taboe is dan in Nederland, bijvoorbeeld. Dat was althans voor mij echt een eye opener vele jaren geleden. Ook de vergoeding is niet zo goed (eigenlijk: helemaal niet, op uitzonderingen na) geregeld.
Hoi Sigrid,
Vandaar dat ik deze topic startte.
Weet jij, eventueel iets meer over het al dan niet : Aangeboden jaarlijks gesprek in België. Ik vernam, of hoorde daar nog nooit iets over ! ( Wel opvolging, indien persoonlijk gewenst " op vraag" of indien nodig, maar dat is individueel en veel meer dan een jaarlijks gesprek. Eigen ervaring).
Grtz Nick