Sara schreef: ↑19 feb 2018, 19:58
Hoi Isabelle, interessante post! Om nog heel even terug te komen op je eerste bericht: ik denk dat zeggen dat genderidentiteit niet 'bestaat' omdat bepaalde politieke/culturele identiteiten ook niet 'echt' zijn een redelijke equivocatie is. Je zal in mijn ogen toch eerst moeten aantonen dat identiteit in deze twee gevallen op dezelfde manier wordt gebruikt. De politieke partij waarop je stemt of de landsgrenzen waarbinnen je geboren wordt hebben misschien geen biologische basis (al zou ik dat voor politieke overtuigingen niet eens uitsluiten), maar voor gender/geslacht kun je dat volgens mij niet zonder meer zeggen.
Dat je vrouw bent omdat je gender dysforie hebt lijkt mij het omdraaien van oorzaak en gevolg. Het 'vrouw zijn' (of de manier waarop je dat als persoon ervaart/beleeft, al dan niet lichamelijk) is letterlijk onderdeel van de diagnose.
Overigens denk ik op basis van jouw post dat wij redelijk hetzelfde denken over onze eigen 'gender', maar dat we al dan niet door andere omstandigheden voor een andere praktische uitwerking kiezen.
Haha ik heb bij mijn diagnostiek nimmer aangegeven vrouw te voelen of te zijn. Ik heb vanaf het begin aangegeven dit onzin te vinden en heb denk ik ook geluk gehad met mij psycholoog die niet helemaal gek werd van mijn abstracte manier van dingen cultureel ontvrichten. Ik heb vooral aangestuurd op mijn lichaams ongemak en dat ik hormonen wilden. Social cues die ze vroegen heb ik beantwoord, zoals een bepaalde manier willen kleden, maar ook verworpen als per se deel van waarom ik dit wilde. Dit werd niet altijd in dank afgenomen als in dat ik veel werd verteld dat hormonon geen snoepjes zijn om te nemen. Ik zag de impact van de hormonen zeker in, zag het niet als snoepjes, maar heb ook zeer duidelijk gemaakt dat ik het raar vond mij te onderzoeken op culturele ideeën of hormonen iets voor me waren. Zonder de hormonen te ervaren was mijn twijfel gewoon niet weg . Mensen mogen het idee van vrouw voelen omarmen en dit naar voren brengen in de diagnostiek maar dit is >Voor mij< juist oorzaken aanhalen die niets met het lichaam te maken hebben. Je distress komt niet van het vrouw voelen, maar van het lichaam. Je kan het een naam geven als 'een vrouw in het lichaam van een man' maar dit is ook weer logisch incorrect. De psychologische staat is : een vrouw. en die zit in een lichaam. Het lichaam is daarmee van de vrouw en dus een vrouwenlichaam (wat weer incorrect is op andere manieren van bekijken) Ik heb er veel over nagedacht maar, kwam er gewoon niet uit door de woorden man en vrouw te gebruiken.
Ik bedoelde met GD > dus vrouw, meer aan te geven dat ik mezelf aan de hand van resultaten van succesvolle ervaring van HRT (lichamelijke veranderingen, feminisatie) cultureel indeel bij de vrouwen en dus ook in die context vrouw ben. Het geen wat vrouw is, is gemaakt. Ik speel lekker mee. Uitzonderingen van uitspraken over wat man en vrouw is, geeft aan dat een vrouw alleen iets is in context.
Psychological traits kunnen meer aanwezig zijn bij vrouwen dan bij vrouwen, wat niet uitsluit dat mannen ze niet hebben. Lichaamsdelen kunnen aanwezig zijn bij vrouwen, wat niet uitsluit dat ze niet aanwezig zijn bij mannen en ga zo maar door. De wil voor categorie is nodig, maar de wil voor uitzondering blijft vaak achter. Mensen houden ervan als dingen clear and simple zijn. Voor mij waren dingen niet clear en simple. Ik was een persoon en vond al die categorieen maar vaag (ik kwam dit forum binnen als non binair identificerend). Mijn gevoelsrust mezelf echt vrouw te noemen kwam tot stand vooral door de hormonen, daarvoor kon ik het wel doen in context van presentatie, maar met weinig overtuiging in mijzelf. Ik zag het eigenlijk meer als mensen laten wennen, voor als hormonen succesvol waren.
Over ideniteit benoemen (de equivocatie) :
Voor sommigen zijn (het lelijke woord) Allochtonen mensen met een bepaalde huidskleur, normen en waarden of historische achtergrond. De vraag is soms waarom de distinctie allochtoon en autochtoon bestaat als het allemaal Nederlanders zijn. Waar ligt de grens tussen de 2 en wanneer heeft iemand eindelijk het recht zich Nederlander of autochtone Nederlander te noemen. Je zou kunnen stellen dat we in grote getalen allemaal allochtoon zijn in historische context. Ligt het dan aan de generatie ? en hoe ver trekken we dit door ? Er zijn bij identificatie zoveel vragen en onzekerheden dat objectiviteit van identiteit moeilijk is, omarmen van wat men ermee bedoelt om het te gebruiken zegt niet per se dat het netjes afgekaderd is en waar. Als we met identiteit huidskleur en cultuur erbij halen(biologisch + cultureel)) dan wordt het vaag. Het gaat niet meer om waar je woont per se, het is identificatie die ook op biologische vergelijkingen met een groep te maken hebben. Er zijn mensen die zeggen dat ze Nederlander zijn, maar zich Turk voelen. Er zijn echter ook mensen die wel de Turkse etnische achtergrond hebben, maar zich alsnog gewoon Nederlander voelen.
Het laat zien dat identiteit in elke vorm, biologisch of niet, gemaakt is door het tot je nemen van culturele aspecten en deze aan jezelf toeschrijven. De basis achter het toeschrijven is misschien verschillend, maar gebruikt het zelfde idee van constructie. Wat is een vrouwen lichaam willen als niet alle mensen in algemene zin dit lichaam ook willen (trans mannen). Ik noem transmannen hier geen vrouwen btw, ik laat alleen zien dat man en vrouw gebruiken in deze context alleen maar verwarring oplevert omdat wat man/vrouw en mannelijk/vrouwelijk lichaam betekent niet duidelijk is.
Je kan argumenteren dat transmannen een meer vrouwelijk lichaam hebben door bepaalde organen ondanks dat ze in transitie zijn geweest, maar je kan ook argumenteren dat door hormonen, bouw , stem, etc deze juist meer een mannelijk lichaam hebben nu. Een ander interessant gedachte experiment is denken in ontwikkeling. Is een trans vrouw bijvoorbeeld een vrouw met een mis ontwikkelt lichaam, een man met een mis ontwikkelt lichaam, of een persoon dat een eigen ontwikkeling van het lichaam en zich indeelt bij de vrouwen. Ik kan ze allemaal beargumenteren omdat vrouw/man zo vaag is. Het is gewoon altijd context. Vooraf aangeleerde ideeën over wat man/vrouw en lichaam betekenen. Het is nodig voor begrip van de wereld soms, maar bij retrospectie altijd reden voor twijfel. Je moet altijd belang gaan leggen bij een bepaald bepalend aspect voor categorisatie welke bij iemand anders misschien anders ervaren wordt in belang. Zegt de een het lichaam geheel, zegt de ander de hormonen, zegt de ander chromosonen, zegt de ander de functie in het voortplantingsproces, zegt de ander het brein, enzovoort. Dingen die biologisch gecategoriseerd worden, lijken altijd logischer dan culturele categorisatie tot dat je er diep op in gaat en rand gevallen gaat zoeken. Dan worden dingen opeens minder simpel en kan ook hier de culturele invloed gezien worden. Dan wordt de vraag of de categorie goed is, maar enkele uitzonderingen heeft of dat de categorie slecht is doordat er uitzonderingen zijn. Dit is met het binaire systeem van man/vrouw erg aan de hand. Omdat iedere afwijking van de categorie geen eigen categorie krijgt van geslacht(dit zou weer verwarrend en uitsluitend worden voor mensen), deelt men iedereen toch in, bij de twee. Het resultaat is dat de categorie zijn vastigheid verliest en meerdere culturele interpretaties krijgt. Het geen wat het precies beschrijft vervaagd. Het heeft zoveel facetten in het binaire model dat elke afwijking ervan verwarring maakt. We zeggen dan dit is een man/vrouw maar...in plaats van dat we zeggen dit is iets buiten het binaire model en kent een eigen beschrijving.