Kinderwens

[Daniet]

Het ging om wat voor soort toekomst je dat kind kan bieden....

In dat geval snap ik je niet helemaal. Het lijkt mij juist meer reden om kinderen te nemen. Ik bedoel, we leven hier in een goed land, waar dingen relatief goed geregeld zijn, zelfs voor de daklozen. Bovendien kan je, wanneer je een kind heb, hem/haar opvoeden aan de hand van jouw idealen en principes, waardoor er méér goedheid in de wereld komt.

Ik kan het begrijpen vanuit een perspectief als 'ik ben er niet klaar voor..' of 'financieel te lastig momenteel' om geen kinderen te krijgen. Of als er een grote kans bestaat dat je kind wordt geboren vanuit een hadicap.
Maar ik snap m niet vanuit een 'de wereld wordt slechter door/voor mijn kind'. Of neem ik je stand punt dan alsnog verkeerd in?

[Anon20190508]

Het ging om wat voor soort toekomst je dat kind kan bieden....

In dat geval snap ik je niet helemaal. Het lijkt mij juist meer reden om kinderen te nemen. Ik bedoel, we leven hier in een goed land, waar dingen relatief goed geregeld zijn, zelfs voor de daklozen. Bovendien kan je, wanneer je een kind heb, hem/haar opvoeden aan de hand van jouw idealen en principes, waardoor er méér goedheid in de wereld komt.

Ik kan het begrijpen vanuit een perspectief als 'ik ben er niet klaar voor..' of 'financieel te lastig momenteel' om geen kinderen te krijgen. Of als er een grote kans bestaat dat je kind wordt geboren vanuit een hadicap.
Maar ik snap m niet vanuit een 'de wereld wordt slechter door/voor mijn kind'. Of neem ik je stand punt dan alsnog verkeerd in?

Denk meer als in 'kijk wat een rotzooi de wereld is nu, met alle klimaat shit die nu gebeurd en politieke kwesties etcetera, daar wil ik een kind in de toekomst niet mee opzadelen'. En ook het bijdragen aan de overpopulatie van de planeet, etc.

[Simão]

Ik heb het over dingen, zoals Eros ook al noemt, die ouders helemaal niet in de hand hebben.
Ik ga er vanuit dat kinderen waar onzettend veel voor gedaan moet worden om ze te krijgen, in principe bij ouders komen die veel te bieden hebben.
Maar dat er over niet alle lange tijd om drinkwater gevochten moet worden en alles wat je eet vergiftigd of radioactief is, en de lucht vervuild is, daar kun je weinig aan doen. Het verval gaat gewoon door en daar heeft de volgende generatie echt wel direct mee te maken.
Het kinderen krijgen gaat verder dan zwangeren, baby en kindertijd. Ze worden ook groot en oud, als het meezit. En wat voor een wereld leven ze dan in?

Wat adoptie betreft: Ik ben tegen het adopteren van babies en peuters en helemaal van die nog levende ouders hebben. En in het buitenland gaan halen snap ik ook niet, tenzij je een straatkind meeneemt dat je hebt leren kennen ofzo.
Dat is inderdaad een industrie die gewoon van geen kant klopt, maar in leven wordt gehouden omdat aanstaande ouders denken dat ze een baby beter naar de hand kunnen zetten ofzo en de vraag naar babies enorm is, gezonde, wel te verstaan.
Als je een ouder - , ziek-, of gehandicapt kind wilt adopteren, zijn er volgens mij helemaal geen wachtlijsten.
Dat is het soort adoptie waar ik wel achter sta. Dan wil je ouder zijn voor een kind en niet een kind "hebben" .
En ja, natuurlijk kun je op enorme problemen stuiten die adoptie gerelateerd zijn, maar als het eigen is, is er geen enkele garantie dat het dan maar goed gaat. Een kind is geen mini jou. Het is gewoon een nieuw idividu. Je moet maar afwachten hoe het in elkaar zit.


Maar wat ik zeg, ik ben gewoon een slechte gesprekspartner betreffende kinderwens. Ik ben me daarvan bewust en verontschuldig me daarvoor.
Mensen die babietjes willen denken gewoon heel anders over dingen, dat staat haaks op hoe ik in elkaar zit.
Ik vind het allemaal prima, dat roze wolken gedoe, en ben echt blij voor ze als het dan eindelijk lukt, want ik snap best dat het niet over rozen gaat en dat er een intens verlangen bij hoort, maar ik begrijp mensen die geen kinderen willen gewoon beter. Gek genoeg moeten die zich vaak verantwoorden.

Maar dat is gewoon mijn persoonlijke kijk. Ik snap heus wel dat het voor iedereen anders is. En, nogmaals, iedereen moet doen waar die zelf gelukkig van wordt. Het is maar een kijk op dingen, geen advies.

Transgerelateerd vind ik het nog slechter te begrijpen.
Persoonlijk was ik in elk geval heel blij dat mijn baarmoeder eruit ging. Want ik haatte dat ding.

[Wolfy_girl]

Het overpopulatie verhaal is mij goed bekend, maar om heel eerlijk te zijn geef ik niet zoveel om wat de rest van de mensheid uitvreet. Ik leef voor mijzelf en het "gezinnetje" wat ik nu met mijn vriendje heb, en alles daarnaast is mooi meegenomen. Ik heb altijd gezegt dat ze een hele grote groep mensen naar Mars zouden moeten sturen, dan is het hier op Aarde iets rustiger en dan kan ik ook eens daadwerkelijk genieten van deze planeet zonder al die kale apen die in de weg zitten.

Wie weet? Misschien is "jouw kind" juist wel een slimme wetenschapper die mee helpt aan het bedenken van een oplossing voor dingen zoals radioactief water.

Hoe dan ook, het blijft altijd neerkomen op dat "gevoel". Mensen hebben als dieren een biologisch instinct om zich voort te willen planten en dat is moeilijk te onderdrukken. In mijn meer 'edgy' momenten zou ik zeggen dat de mensheid niet de moeite waard is om in stand te houden, maar aan het einde van het verhaal hebben wij allemaal een ideale situatie in ons hoofd waar we naar toe willen streven. Voor veel mensen is dat "huisje boompje beestje". Idealistisch, wellicht, maar deze dromen houden ons in stand in deze capitalistische samenleving.

[Daniet]

Maar dat er over niet alle lange tijd om drinkwater gevochten moet worden en alles wat je eet vergiftigd of radioactief is, en de lucht vervuild is, daar kun je weinig aan doen. Het verval gaat gewoon door en daar heeft de volgende generatie echt wel direct mee te maken.
Het kinderen krijgen gaat verder dan zwangeren, baby en kindertijd. Ze worden ook groot en oud, als het meezit. En wat voor een wereld leven ze dan in?

Ik snap je punt, maar ik moet zeggen dat dit wel heel pessimistisch is bekeken. Wij mensen zijn toch ook erg inventief en als de nood aan de man is, zullen zij nieuwe manieren van leven vinden. Bovendien, zoals Wolfy_girl ook al zegt, is jouw kind wel degene die meewerkt aan de oplossing. Ik bedoel, alle grote namen uit de geschiedenis hebben ouders gehad.. En heel veel van hun idealen, principes en werkhouding zijn te danken aan de opvoeding van deze ouders.

Wat adoptie betreft: Ik ben tegen het adopteren van babies en peuters en helemaal van die nog levende ouders hebben.

Mijn probleem zit m niet zo zeer in het adopteren zelf, maar in het idee dat kinderen als marktproducten worden gezien ipv mensen. Wat dat betreft kan t mij niks schelen hoeveel familie dat kind nog heeft, als ze allemaal niet voor hem/haar kunnen zorgen, is hij/zij beter af bij andere ouders. Maar dat is eigenlijk ook het hele principe van pleegzorg.

Als je een ouder - , ziek-, of gehandicapt kind wilt adopteren, zijn er volgens mij helemaal geen wachtlijsten.

Over dat soort wachtlijsten weet ik niet zoveel. En het zal me inderdaad niks verbazen dat dat zo is. Maar aan de andere kant kan ik dat ook juist weer wel begrijpen. Zieke en (geestelijk)gehandicapte kinderen brengen vaak ontzettend veel extra zorg met zich mee, extra kosten, extra stress. Dat wens je geen enkel gezin toe. En als je gaatadopteren, zoveel geld moet betalen en dan ook nog aan jaren zorg zit en mogelijk nóóit iemand tot aan volwassenheid kunnen opvoeden, dat is heftig. Ik begrijp dat het etischer is om juist die kinderen een thuis te geven, maar ik snap ook heel goed waarom mensen hier niet voor kiezen. Gelukkig kunnen dit soort problemen steeds eerder ontdekt worden, zodat het voorkomen kan worden.

Maar wat ik zeg, ik ben gewoon een slechte gesprekspartner betreffende kinderwens. Ik ben me daarvan bewust en verontschuldig me daarvoor.Mensen die babietjes willen denken gewoon heel anders over dingen, dat staat haaks op hoe ik in elkaar zit.
Ik vind het allemaal prima, dat roze wolken gedoe, en ben echt blij voor ze als het dan eindelijk lukt, want ik snap best dat het niet over rozen gaat en dat er een intens verlangen bij hoort, maar ik begrijp mensen die geen kinderen willen gewoon beter. Gek genoeg moeten die zich vaak verantwoorden.

Integendeel, het is juist heel interessant om hierover in gesprek te gaan met jou, vanwege een ander perspectief. Daar leren we juist van :P En betreft die verantwoording, ik denk dat dat enerzijds te maken heeft met het feit dat wij instinctief geprogrammeerd zijn om kinderen te krijgen. Anderzijds, als je wel een kind wil, moet je je wat mij betreft even goed verantwoorden. Ik bedoel men kan voor hele verkeerde redenen kinderen willen. Of nog erger: mensen die ineens een kind hebben, en er niet voor kunnen zorgen. Die hebben echt wat te verantwoorden, wat mij betreft...

Maar goed, die discussie die ik met je aanga, ik bedoel het niet als een aanval ofzo en hopelijk komt het ook niet zo over. Ik vind het juist leuk om dit soort discussies te houden en andere perspectieven te zien (en daar dan natuurlijk vol tegenin te gaan met eigen argumenten :P). You're a worthy opponent

[Simão]

Dat de kinderen een marktproduct zijn is bij mij dus ook het bezwaar. Dat er handel in is, is onvoorstelbaar. Maar zo is het natuurlijk niet begonnen. Het begon met volle weeshuizen en de kinderen ouders te gunnen, nu gaat het om de wens van toekomstige ouders en kunnen ze niet genoeg kinderen aanrukken en dat veroorzaakt dus allerlei louche praktijken en handel.
Maar er zijn dus best echte weeskinderen of achtergelaten kinderen in weeshuizen (Roemenië, Turkye) die hunkeren naar een moeder. Als je dan moeder wilt zijn van zo eentje, vind ik dat toch weer anders dan een baby op bestelling.
Wat betreft die zieke en gehandicapte kinderen, Tja, daar zit voor mij gewoon het verschil in een kind willen hebben of ouder willen zijn.
Babies kopen omdat je zo nodig moet vind ik moeilijk te accepteren. Adopteren om een kind verder te helpen vind ik een andere instelling. Maar dan maakt in principe de leeftijd, afkomst en of het wel of niet gezond is, niet uit. Je bent nl bezig met het pad van het kind en niet het vervullen van je eigen wensen...

Maar goed, ik begrijp heus dat als je broeds bent (en dat bedoel ik niet onaardig, maar ik weet geen ander woord ervoor. Kinderwens dekt niet de lading, broeds zijn is echt een druk/dwang van dat moment, kinderwens is meer van wellicht ooit) je gewoon moeder wilt worden vanuit een situatie van geboorte en misgun dat niemand. Alleen sta ik er zelf anders in. Nogmaals, ik dankte god op mijn blote knieën dat die kutbaarmoeder eruit was. Gynaecologe had nog nooit zulke blijdschap meegemaakt. Ik zou het bijna elk jaar vieren. Transmannen die kinderen willen baren vind ik dus echt opmerkelijk, maar ik weet dat er ook cismannen zijn die het zouden willen, dus misschien ben ík wel de uitzondering.
Bij transvrouwen heb ik zo iets van waarom accepteer je niet dat geboorte er niet inzit, precies zoals bij een onvruchtbare cisvrouw.
Ik ben zelf erg van bij situaties neerleggen. Maar snap dat ik niet doorsnee ben wat dat betreft.
De vader kant van het verhaal kinderwens heb ik eerlijk gezegd nooit bij stil gestaan. Dus ook niet bij verwekken uit voor transitie afgenomen zaad van een transvrouw die biologische vader zou kunnen worden, maar dan voor het kind de moeder is. Ik blijf toch hangen in het moet via een lab verhaal. Ik kan niet zoveel met emoties.

Ik ben inmiddels op een opa leeftijd, asexueel, homo-romantisch, en wil nooit meer een partner, dus hoef er ook niet bij stil te staan.
Maar persoonlijk vind het opvoeden van andermans kind totaal geen bezwaar, ook niet als het niet 100% is.

Ik heb geen moeite met discussie, omdat het mij nooit gaat om het halen van een gelijk. Ik vind het altijd prettig om tegenargumenten te horen om zo dingen belicht te zien waar ik zelf wellicht niet aan gedacht heb. Ik vind dat je kunt groeien van discussiëren.
En zolang men niet persoonlijk wordt, voel ik me ook nooit aangevallen.

[Wolfy_girl]

Bij transvrouwen heb ik zo iets van waarom accepteer je niet dat geboorte er niet inzit, precies zoals bij een onvruchtbare cisvrouw.
Ik ben zelf erg van bij situaties neerleggen. Maar snap dat ik niet doorsnee ben wat dat betreft.

Accepteren is moeilijk als dit een optie is dat verder bijna elke biologische vrouw heeft. Dit is ook de reden waarom transfoobs het zwangerschaps verhaal gebruiken om transvrouwen buiten te sluiten, omdat het voor hun en veel andere mensen aantoont dat je "niet echt" vrouw bent. Zelfs al besluit ik voor de rest van mijn leven geen kinderen te willen, had ik alsnog graag de optie gehad zoals de meerderheid van de vrouwen op deze planeet. Nu is dit er niet en sinds ik ben begonnen aan oestrogeen heb ik moederlijke gevoelens ontwikkeld die ik dus nooit tot uiting kan brengen. Dat doet pijn.

Verder is het moeilijk af te sluiten wanneer je er overal mee wordt geconfronteerd. Op Facebook zie ik vaker berichtjes voorbij komen van vaak jonge meiden die vieren dat ze zwanger zijn. Dat ze een gezinnetje aan het stichten zijn. Ik ben dan hartstikke blij voor ze, maar tegelijkertijd is dit iets waardoor ik me gelijk "anders" voel. Ja, cis vrouwen die onvruchtbaar zijn bestaan ook, maar als onvruchtbare cis vrouw zou ik het net zo ongemakkelijk vinden.

Kijk, jij zegt dat je je baarmoeder hebt laten verwijderen. Dat betekend dat je nu in die zin een bevestiging hebt van je man zijn, omdat mannen geen baarmoeders hebben. Maar ik zal nooit een baarmoeder hebben. En nee, het baarmoeder transplantatie verhaal is nog veel te ver weg.

Ik spreek alleen voor mezelf, maar dit is hoe ik er over denk. Zwangerschap is onlosmakelijk gekoppeld aan vrouw zijn. Dat betekend niet dat je als onvruchtbare vrouw geen vrouw bent of iets dergelijks, maar het is niet iets dat je zomaar even accepteert en achter je laat. Het is een constante herinnering aan je trans zijn, en nogmaals, dat doet pijn.

[Simão]

Ik heb mijn baarmoeder niet laten verwijderen in verband met trans zijn, moet ik even duidelijk maken, deze is om medische redenen verwijderd.

Ik weet dat primitievelingen transvrouwen eeen echte vrouwen vinden omdat ze geen kinderen kunnen krijgen, maar ik vind dat dus gebrek aan verstand, niet een gebrek aan de transvrouw.

Ik weet ook dat de meeste mensen m/v/x moeite hebben met onvruchtbaarheid, maar ik snap niet waarom. Ik kan daar echt niet bij.
Waarom zou je minder mens zijn als je niet kunt reproduceren? Er is niets dat me bij het gevoel van verlies/gemis kan brengen.
Ik weet dat het ervaren wordt, maar ik kan er niks mee. Ik heb totaal geen emoties die kant op.
Denk je niet dat het over gaat als je ouder wordt, daar het ook niet meer zo logisch is om op oudere leeftijd zwanger te worden (hoewel ze in Nederland in mijn ogen gemiddeld absurd laat voor kinderen kiezen)?

[Danielle]

Ik weet ook dat de meeste mensen m/v/x moeite hebben met onvruchtbaarheid, maar ik snap niet waarom. Ik kan daar echt niet bij.

Evolutie: ieder wezen in deze wereld is slechts een middel om diens DNA te doen laten voortbestaan. Daar is evolutie uit ontstaan en daaruit volgt ook een kinderwens en/of paringsdrang.

[Simão]

Ik weet ook dat de meeste mensen m/v/x moeite hebben met onvruchtbaarheid, maar ik snap niet waarom. Ik kan daar echt niet bij.

Evolutie: ieder wezen in deze wereld is slechts een middel om diens DNA te doen laten voortbestaan. Daar is evolutie uit ontstaan en daaruit volgt ook een kinderwens en/of paringsdrang.

Dat je paringsdrang hebt snap ik wel vanuit biologisch standpunt (al heb ik het zelf niet als asexueel), maar als er niets uit voorkomt, zou ik daar zelf niet mee zitten.
We hebben ook gewoon hersens om dingen te beredeneren. Er is geen logica in voorplanting in een overbevolkte wereld.
Dieren eten hun pasgeboren kinderen op of doden hun oudere kinderen als de ruimte te klein wordt, als ze zich al voortplanten. Dieren in gevangeschap zijn vaak veel minder vruchtbaar of onvruchtbaar.
Ik vind verminderde vruchtbaarheid of onvruchtbaarheid (en asexualiteit en homosexualiteit en transgender en genderfluity for that matter) gewoon een natuurlijk verschijnsel waarbij populatie wat geremd wordt, en met die logica is het voor mij makkeijk om te accepteren dat een deel van de bevolking geen kinderen kan krijgen. (Zou kunnen krijgen. Met de technieken van tegenwoordig is natuurlijk van alles mogelijk).
En nogmaals, ik weet dat mensen er moeite mee hebben. Maar persoonlijk heb ik er geen gevoel bij omdat ik de logica ervan niet snap. Dat je op het moment dat het het beseft even van de rel bent snap ik nog wel, en dat je er in beginsel ook iets aan wilt doen, als dat kan, snap ik ook nog wel, maar als het een feit is heeft het weinig zin om de rest van je leven van de rel te zijn omdat je geen kinderen kan, of hebt kunnen, maken/krijgen.

En nogmaals, als je kinderwens hebt en als je alles op alles zet om die te vervullen heb ik daar verder geen oordeel over. Ieder moet voor zich weten welke pakjes ze opnemen in het leven.