T-Nederland

tanisha schreef: ↑15 jun 2018, 11:06 Ga je eerst de examens doen toch!

Helaas kan dat niet, want die zijn in de allerlaatste schoolweek en daarna is er geen tijd meer.

Voor mij is het makkelijk ik heb dat moment al vele jaren zelfs al een half leven achter mij liggen en uiteindelijk stelde het niks voor.

Maar goed voor jou is het een hele stap en uiteindelijk ben jij degene die de stap zal moeten maken.

Klopt

kan je het niet vertellen aan de start van het nieuwe jaar?

Dat bedoelde ik dus ook en nu concentreren op je examen.

Steppenwolf schreef: ↑15 jun 2018, 11:06 Die extreme angst heeft te maken met mijn autisme en dat kan ik niet voor 1 dag uitzetten. Om 1 op 1 iemand het te vertellen, lukt me wel, maar meer dan 1 lukt me niet.

Ik heb ook autisme, dus ik denk dat ik goed begrijp wat je schrijft.
Wellicht is het dan nu nog niet het juiste moment voor jou om mensen in te lichten, maar dat komt nog wel. Het wordt een stuk rustiger in je hoofd als je besluit om het dan pas ná de zomervakantie te zeggen. Nu zit je nog in twijfel en dan heb je én de stress van "mijn god wat moet ik hiermee en hoe pak ik het aan" én de stress van al die toetsmomenten. Ik zou je adviseren om een besluit te nemen om het wel of niet te doen en dan een plan te bedenken hoe je het gaat aanpakken. Als je eenmaal het besluit definitief hebt genomen wat je gaat doen, dan kan dit wellicht veel rust bieden.
Er komt op een moment dat het zo erg schuurt dat je er klaar voor bent om te vertellen of misschien zullen anderen ernaar vragen.
Ik zit aan het eind van mijn jaar nu van een HBO-opleiding en op mijn vrienden en een paar docenten (o.a. mijn studiebegeleider) na heb ik het niemand verteld. Maar uiteindelijk vroeg iemand van mijn klas uit zichzelf aan mij of ik in transitie ben en toen heb ik daar gewoon eerlijk antwoord op gegeven. Ookal ben ik nog helemaal pre-t en nog niet eens op mijn eerste gesprek geweest, ze had wel door dat er iets was door mijn uiterlijke verschijning.


Wat je kan helpen als plan is:
-Om samen met een goede vriend/vriendin/kennis/ouder/wie dan ook eerst een afspraak te maken met je studiebegeleider/mentor om erover te praten.
-Je mentor/begeleider kan dan vervolgens helpen met hoe je het aan moet pakken, door bijvoorbeeld aan te kondigen dat jij wat wil vertellen in je klas.
-Jullie kiezen dan een geschikt moment samen en gaan het ook uitvoeren en jij bepaalt wat je kwijt wil. Dan heb je in ieder geval steun van je begeleider.
-Je mentor kan je ook helpen om andere docenten te informeren, hij/zij kan bijvoorbeeld een mail versturen naar collega's met informatie over jouw transitie of tips geven hoe je het zelf aan kan pakken (als je het zelfstandig wil doen uiteraard)
-Als het jou helemaal niet lukt om het aan te kondigen voor een groep dan kan je ook vragen of je mentor wil beginnen en dan kan jij hem/haar aanvullen.

Heb je hier iets aan?
Of is dit helemaal niet van toepassing op jouw situatie?

Echt out op school niet maar wel stappen gezet.
Zat er gisteren weer eens ever helemaal door heen, het voelde totaal niet goed was weer eens over prikkeld door mijn ass had het gevoel de hele dag in een slechte film te zitten met mij in de hoofdrol, maar mij zelf niet eens kon zijn.
Vandaag hoefde ik maar een half dagje heen en wou ff rust in mijn hoofd dus ben ik als mij zelf gegaan geen jeans tshirt en een of andere vage jas, maar zwarte jumpsuit spijkerjas en een paar sneakers ( verder geen make up of zo wel mijn favoriete luchtje van Tommy Hilfighter girl ) Heb de hele dag geen last gehad of opmerkingen etc in die zin niet van mijn mede scholieren, wel heeft 1 mentor die ik vanmorgen had voor wiskunde iets gezegd tegen mijn docente/mentor heb een gesprek met haar gehad volgens haar wist de Wiskunde docent niet meer wat hij met mij aan moet zit in de middelmoot van de klas daar lag het niet aan, maar wat hij met mij aan moest hij zag een meid met een jongens naam was hij niet gewend nog nooit tegen gekomen hoe verder, mijn docente ( heb haar al 5 jaar en zij weet dat ik min of meer een van de meiden ben op school ) had mij ook nog nooit gezien zo ( vondt mij wel lef hebben ) heb het een en ander maar aan haar verteld wat er zich afspeelt en dat ik van geslacht ga veranderen ( ze dacht dat ik een homo was, maar zag de laatste jaren dat ik toch meer de meiden kant op ging wat steeds duidelijker werd en had al een vage vermoeden ). Ze gaat er over praten met de eerste leraren overleg, moet me wat kleding etc betreft beetje rustig houden ( heb haar ook foto's laten zien en vindt mijn look wel erg netjes ) zij denkt dat de school er geen problemen van gaat maken en ik rustig mijn gang kan gaan met het verder zetten van stappen in de richting waar bij ik mij goed voel en als zij de overleg gehad heeft weet ik meer. Toen ik thuis kwam had ze zelfs mijn moeder gebeld voor overleg en bevestiging. nu weet ik een beetje hoe school er over denkt en ik als ik het maar op een rustige mannier doe gewoon mijn ding kan blijven doen

Goed gedaan Ambjørg! Wat fijn dat je docente goed reageerde. Het is altijd fijn steun te krijgen van iemand die je al zo lang kent.