Partnerschap
Geplaatst: 17 jun 2018, 16:50
Morgen 18 - 6 - 18 om 10.00 uur gaan mijn vriendin en ik een geregistreerd partnerschap aan. Dat is tevens de eerste dag van onze vakantie. Het wordt geen grote happening, maar het wordt wel een heel bijzondere dag.
Afgelopen twee jaar was een heel heftige periode in onze relatie. Knallende ruzies en het had niet veel gescheeld of we waren uit elkaar gegaan. Op 02 - 07 - 2004 waren we getrouwd, maar het huwelijk in combinatie met mijn comming-out, voelde voor haar nogal dwangmatig aan. Zij zag ons huwelijk als "door de wet met elkaar verbonden" en dat ze hier geen vrije keuze in had.
Uiteindelijk heeft het ertoe geleid dat we op 25 - 09 - 2017 gescheiden zijn, maar de relatie is wel blijven voortbestaan. In de tussentijd hebben wij onze hypotheek overgesloten en is zij mede eigenaar van mijn huis geworden, iets wat ze ten tijde van ons huwelijk niet was. Tijdens de oversluitprocedure zei de notaris tegen ons dat het beter zou zijn om toch iets meer te regelen, dan een samenlevingscontract. Als dit niet in de vorm van een huwelijk kon, is het beter om een geregistreerd partnerschap aan te gaan zei hij. Juridisch heeft het dezelfde betekenis, maar het heet alleen anders.
Sinds we niet meer getrouwd zijn, is er een last van haar afgevallen en zijn wij echt veel meer naar elkaar toe gegroeid. Onze relatie is echt veel leuker geworden en het probleem van Anne de transseksueel, speelt ondertussen geen enkele rol meer. Vorige week was de ambtenaar van de burgerlijke stand hier om ons levensverhaal aan te horen en ze vond het niet alleen heel bijzonder, maar ook een heel mooi verhaal. Haat eindconclusie was dat er grote ups en downs in onze relatie waren, maar dat de liefde alles heeft overwonnen.
Ik voel me nu super gelukkig met mijn vriendin en we hebben samen afgesproken morgen opnieuw in het huwelijksbootje te treden, beide gekleed in een mooie jurk. Aansluitende gaan we nog even de stad in om met onze beide getuigen, die ook de getuigen bij ons huwelijk waren, wat te gaan lunchen waarna we met onze sleurhut erop uit trekken. Ik ben er al bijna klaar voor. Mijn vriendin heeft alvast mijn nagels in een metallic fuchsia kleur gelakt en vorige week bij Bataviastad hebben we samen een mooie nieuwe jurk gekocht.
Ze zei An, ik wil niet meer bij je weg, hoe onzeker de toekomst ook is. Of je mijn man blijft of vrouw wordt, het maakt mij niet meer uit. Ik ben gelukkig met je en dat is onbetaalbaar.
We zijn er helemaal klaar voor en ik weet één ding zeker "dit kan niet meer stuk!"
Afgelopen twee jaar was een heel heftige periode in onze relatie. Knallende ruzies en het had niet veel gescheeld of we waren uit elkaar gegaan. Op 02 - 07 - 2004 waren we getrouwd, maar het huwelijk in combinatie met mijn comming-out, voelde voor haar nogal dwangmatig aan. Zij zag ons huwelijk als "door de wet met elkaar verbonden" en dat ze hier geen vrije keuze in had.
Uiteindelijk heeft het ertoe geleid dat we op 25 - 09 - 2017 gescheiden zijn, maar de relatie is wel blijven voortbestaan. In de tussentijd hebben wij onze hypotheek overgesloten en is zij mede eigenaar van mijn huis geworden, iets wat ze ten tijde van ons huwelijk niet was. Tijdens de oversluitprocedure zei de notaris tegen ons dat het beter zou zijn om toch iets meer te regelen, dan een samenlevingscontract. Als dit niet in de vorm van een huwelijk kon, is het beter om een geregistreerd partnerschap aan te gaan zei hij. Juridisch heeft het dezelfde betekenis, maar het heet alleen anders.
Sinds we niet meer getrouwd zijn, is er een last van haar afgevallen en zijn wij echt veel meer naar elkaar toe gegroeid. Onze relatie is echt veel leuker geworden en het probleem van Anne de transseksueel, speelt ondertussen geen enkele rol meer. Vorige week was de ambtenaar van de burgerlijke stand hier om ons levensverhaal aan te horen en ze vond het niet alleen heel bijzonder, maar ook een heel mooi verhaal. Haat eindconclusie was dat er grote ups en downs in onze relatie waren, maar dat de liefde alles heeft overwonnen.
Ik voel me nu super gelukkig met mijn vriendin en we hebben samen afgesproken morgen opnieuw in het huwelijksbootje te treden, beide gekleed in een mooie jurk. Aansluitende gaan we nog even de stad in om met onze beide getuigen, die ook de getuigen bij ons huwelijk waren, wat te gaan lunchen waarna we met onze sleurhut erop uit trekken. Ik ben er al bijna klaar voor. Mijn vriendin heeft alvast mijn nagels in een metallic fuchsia kleur gelakt en vorige week bij Bataviastad hebben we samen een mooie nieuwe jurk gekocht.
Ze zei An, ik wil niet meer bij je weg, hoe onzeker de toekomst ook is. Of je mijn man blijft of vrouw wordt, het maakt mij niet meer uit. Ik ben gelukkig met je en dat is onbetaalbaar.
We zijn er helemaal klaar voor en ik weet één ding zeker "dit kan niet meer stuk!"
