T-Nederland

Ik ben niet dysforisch met mijn geboortegeslacht als man, maar leef alleen nog volgens de wetten van een vrouw. Ik kleed en beweeg me vrouwelijk . ik draag mascara en nagellak en als ik wakker ben een pruik. Heb mijn mannelijke geboortenaam veranderd en heb iedereen in mijn leven kennis laten maken met mijn vrouwelijke persoon. Mensen (collega's) zeggen dat ik meer in balans gekomen ben met mezelf en een stuk beter in mijn vel zit dan voorheen. Mijn grootste wens is om middels hormonen, meer te kunnen vervrouwelijken. Ik heb mijn vrouw en ouders verteld over mijn wens en zij staan achter mijn keuze. Voor aankomende week heb ik een eerste afspraak gepland bij een schoonheidsspecialiste voor het elektrisch epileren van mijn gezochtsbeharing. In mijn huidige rol heb ik het grootste levensgeluk gevonden, waar het tot noch toe aan ontbrak. Wat ik wel merk is dat er meer afstand is ontstaan tussen mij en de traditionele mannen. Ik kan me steeds minder met hen vereenzelvigen.. Sinds een half jaar draag ik met de grootst mogelijke trots mijn (siliconen) borsten en zou het liefst mijn eigen borsten willen hebben. Ik heb met mijn wens verder nig niets gedaan. Niets verteld aan mijn Huisarts of contact opgenomen met een psycholoog of gender team. Als je mijn verhaal zo leest, wat zouden jullie in mijn situatie hebben gedaan?

Als ik je verhaal zo lees weet je heel goed wat je wil, en sterker nog, het belangrijkste deel ligt eigenlijk al achter je. Je leeft zoals jij dat wil en naar hoe je bent. Volgens mij heb je jezelf wat dat aangaat gevonden? Maar ik zie ook een hele duidelijke wens, namelijk vrouwelijke hormonen om fysiek nog meer jezelf te worden. Wat houd je tegen om die stap te zetten?

Wat dat aangaat heb ik mezelf zeker gevonden, maar het vreemde is juist dat het me ook best onzeker maakt. De zorg is voor zover ik weet niet iets van u vraagt, wij draaien en zelf medicatie lijkt me al helemaal niet handig.

Het vinden van jezelf is het "makkelijke" deel denk ik.. De angst en onzekerheid komen daarna pas, omdat je dan afhankelijk wordt van een ander die voor je gevoel misschien wel moet gaan bepalen of jouw gevoel enz wel klopt.

Ja, mooi verwoird. Denk idd dat dat het is want zodra her woord psycholoog valt, ben ik er al heel snel weer klaar mee. Mijn onzekerheid zit hem vooral hierin dat ik twijfel (en begrijp me niet verkeerd) of mijn trauma wel groot genoeg is om aan "behandeld" te kunnen worden.

Phlox schreef: ↑24 jun 2018, 16:21 Ja, mooi verwoird. Denk idd dat dat het is want zodra her woord psycholoog valt, ben ik er al heel snel weer klaar mee.

Met een psycholoog praten is gewoon een goed idee. Nu praat je hier, ook leuk, maar een psycholoog kan je beter helpen, daar zijn ze voor hè

Phlox schreef: ↑24 jun 2018, 16:21 Mijn onzekerheid zit hem vooral hierin dat ik twijfel (en begrijp me niet verkeerd) of mijn trauma wel groot genoeg is om aan "behandeld" te kunnen worden.

Da's geen onzekerheid, maar wijsheid. Hoewel het verbeterd, de behandeling is toch een medisch proces, alsof er iets fout is wat gerepareerd moet worden. Da's , vindt ik een "ongezond" uitgangspunt. Een beter is zoeken om jezelf te completeren. Als je voelt dat je meer vrouw in je wilt tonen of voelen, dan is dat de weg om te gaan. Keuze en consequenties. Hormonen veranderen héél veel, voor het vrouw voelen, veel goeds.

Als een "standaard traject" nog steeds denkt in termen van "trauma", "diagnose", "dysforie" en je je weg niet laat vervolgen, dan is er altijd nog het "informed consent". Dat gaat als: "Wilt U dit en weet U wat het inhoud?", Indien "Ja", "OK hier is Uw attest"

Jullie hebben duidelijk meer levenswijsheid op dit gebied. Ik zie mijn lidmaatschap van dit forum als een soort voor stadium aan een eventueel traject en probeer hiermee min of meer een aanvliegroute te bepalen.

De vraag is eigenlijk wat wil jij en hoe ver wil jij gaan?

Als je een borstvergroting wilt hebben en hormonen zal je ergens moeten beginnen !

Praten doet geen pijn. Een goede psycholoog zal je helpen het juiste passende pad te vinden. En delen met de psych wat je net hier schreef zal je vast op het goede spoor krijgen. Zonder trauma en allerlei zware woorden.

Tja, als die wens er is, dan zal je toch naar de huisarts en psychologen moeten voor de hormonen. Internet kan ook, maar daar ben je aan de goden overgeleverd.
Ik kan ook bijna niet wachten om aan die hormonen te beginnen, want elke dag scheren, en die siliconen borsten te moeten gebruiken is wel lastig. Maar ik doe het met plezier, want ik leef er van op. Jij toch ook? Ga er dan voor, jij bent de baas, niet een of andere zieleknijper.