What men say about women when they think you've never been 1

[Alexandra]

(om even de opmerking voor te zijn van 'vrouwen zeggen ook nare dingen' die altijd op dit soort gesprekken volgen. Ik realiseer me dat. Maar tis toch anders op één of andere manier. Tis maar wat bij je past denk ik)

Ja, maar het is ook wezenlijk anders. Praten met vrouwen of mannen is gewoon heel verschillend. Kijk maar naar het schoolplein. Ik weet nog goed wat de jongens aan het doen waren: rennen, dollen, treiteren. En wat de meisjes aan het doen waren: touwtje springen, bij elkaar zitten en praten, discussies houden. Twee totaal verschillende dingen.

[Alexandra]

Maar Ik zou deze verontwaardiging eerder bij een transvrouw dan transman verwachten, toch? je denkt dan toch als vrouw? of begrijp ik het verkeerd?

Ik zou de verontwaardiging juist wel verwachten. Als hij was geboren als man en al zijn hele leven in die sociale structuur zat, dan was hij het misschien gewend geweest. Nu wordt hij ermee geconfronteerd nu hij passable is.

Ik vat het niet, we hebben het namelijk wel over genderdysforie, en als je hersenen mannelijk zijn, ga ik er vanuit dat je ook als man denkt. Toch? dit is toch niet zo heel raar? Omgekeerd precies hetzelfde. Ik denk als vrouw, en daar ben ik achter gekomen door het feit dat het overeenkwam met andere vrouwen, en totaal niks/gemeen in de denkwijze met jongens had. Vandaar dat ik me nooit als jongen heb gedragen, ik probeerde het wel (kopiegedrag) maar dat was lachwekkend, om het zomaar te zeggen. Het lukt me niet, omdat ik niet als man denk. Lijkt mij logisch, anders zou ik niet mijn lichaam gelijk aan mijn gevoel willen aanpassen.

Ik ken verder niet zoveel transmannen. Ik heb er 1 gekend. In mijn jeugd kende ik die transjongen. Ik was denk ik 9, en hij was 12. Echt een jongen was het. Precies hetzelfde als alle andere jongens. Hij peste me ook altijd, en wilde altijd met me vechten hij hield mij dan vast in een bepaalde greep en zei dan tegen me: "Je bent een meisje! zeg dat je een meisje bent anders laat ik niet los!". kan er nu wel om lachen.

[Zef]

Maar Ik zou deze verontwaardiging eerder bij een transvrouw dan transman verwachten, toch? je denkt dan toch als vrouw? of begrijp ik het verkeerd?

Ik zou de verontwaardiging juist wel verwachten. Als hij was geboren als man en al zijn hele leven in die sociale structuur zat, dan was hij het misschien gewend geweest. Nu wordt hij ermee geconfronteerd nu hij passable is.

Ik vat het niet, we hebben het namelijk wel over genderdysforie, en als je hersenen mannelijk zijn, ga ik er vanuit dat je ook als man denkt. Toch? dit is toch niet zo heel raar? Omgekeerd precies hetzelfde. Ik denk als vrouw, en daar ben ik achter gekomen door het feit dat het overeenkwam met andere vrouwen, en totaal niks/gemeen in de denkwijze met jongens had. Vandaar dat ik me nooit als jongen heb gedragen, ik probeerde het wel (kopiegedrag) maar dat was lachwekkend, om het zomaar te zeggen. Het lukt me niet, omdat ik niet als man denk. Lijkt mij logisch, anders zou ik niet mijn lichaam gelijk aan mijn gevoel willen aanpassen.

Of hij als man denkt of niet is niet zo relevant, volgens mij is dit een stukje nurture ipv nature. Zo ben ik nu gewend aan de sociale structuur van 'vrouwen onder elkaar'; of ik me daar op m'n plaats voel doet niet eens ter zake, het wordt veroorzaakt door hoe mijn omgeving op me reageert. En niet alle mannen zijn hetzelfde, dat hij verontwaardigd is door beledigende opmerkingen van mannen over vrouwen, wil nog niet zeggen dat hij zelf niet denkt als man.

Verder heb ik geen idee hoe mannelijk of vrouwelijk je bent met genderdysforische hersenen. Volgens mij komt een deel van de hersenen overeen met het gender, maar toch niet alles?

[Zef]

Ik herken me in jouw verhaal zef. Ik zou graag uit de kast komen voor iedereen maar omdat mijn lichaam vrouwelijk is zal er denk ik niets veranderen. Mensen die zelf niet die gevoelens ervaren begrijpen denk ik ook niet zo goed hoe dat zit.
Ik denk daar ook heel vaak over na. Mijn moeder noemt mijn nieuwe naam ook niet en ze spreekt me ook niet aan als man. Ik zou het graag willen maarndat kan ik niet verwachten want verder weet niemand het (op mijn vriendin na) maar dat is dan te verwarrend voor haar.
Ik merk altijd al dat ik in de ogen van andere mensen echt bij de meiden 'hoor'. Dat is best irritant, vooral als het over typsiche meiden dingen gaat. Ik val er nu heel erg tussen vind ik

Ja, verrot is dat. Soms ben ik ook wel kwaad erom maar ja, niemand kan er wat aan doen. Straks tijdens transitie extra veel trainen, m'n haar eraf, baard in de keel en dan wil ik die mensen nog wel eens horen.

[Alexandra]

Of hij als man denkt of niet is niet zo relevant, volgens mij is dit een stukje nurture ipv nature. Zo ben ik nu gewend aan de sociale structuur van 'vrouwen onder elkaar'; of ik me daar op m'n plaats voel doet niet eens ter zake, het wordt veroorzaakt door hoe mijn omgeving op me reageert. En niet alle mannen zijn hetzelfde, dat hij verontwaardigd is door beledigende opmerkingen van mannen over vrouwen, wil nog niet zeggen dat hij zelf niet denkt als man.

Verder heb ik geen idee hoe mannelijk of vrouwelijk je bent met genderdysforische hersenen. Volgens mij komt een deel van de hersenen overeen met het gender, maar toch niet alles?

Natuurlijk is het een generalisatie, maar uit ervaring en omgang met mannen merk ik wel dat het overgrote deel toch echt wel dezelfde soort denkwijzes er op na houden, gezien het gedrag wat er uit voortvloeit. Er zijn uitzonderingen inderdaad, lieve schattige jongens. Zoals de metro's Maar als het puntje bij het paaltje komt dan kun je daar ook geen spoor meer van terug vinden. Elke keer dat ik denk dat ik een Man begrijp, kom ik van een koude kermis thuis. Maar misschien is dat ook wel wat mij zo aantrekt in mannen: Het ietwat dommige en spontane kenmerken wat veel mannen bezitten. Ik denk dat ik ook wel een beetje op de zulke typische kenmerken val. Net zoals ik ook wel op "foute" mannen val. Het trekt me gewoon aan. Die competitie drang, dat haantjesgevecht, ik vind het gewoon heel schattig en toch wel aantrekkelijk.



Maar omgekeerd: Ik ga met vrouwen om, heel mijn leven al. En ik heb me nog nooit verbaast over hoe vrouwen over mannen dachten, en hoe vrouwen "denken", want, inderdaad: zo dacht/denk ik ook. Over het algemeen gesproken dan hè? dat is dus de reden waarom ik zijn verontwaardiging niet begrijp, gezien ik altijd net zo verontwaardigt was over mannen als hij. Schaamde me altijd kapot als "vrienden" zo over vrouwen gingen praten, soms vroegen ze hoe ik er over dacht en verzon ik maar een verhaaltje wat niet waar was, alleen viel ik altijd snel door de mand. Ja bizar. En probeerde het onderwerp dan altijd snel te veranderen.

[Alexandra]

Peter Pan Complex - FTM Childhood

[Paul]

@Viggo en Zef: ik herken mezelf helemaal in jullie verhalen.
Het is zo irritant dat je je op een bepaalde manier voelt, maar niemand dat ziet.
Heel frustrerend ook, daarom kan ik ergens ook niet wachten tot ik een hormoonbehandeling. Alleen al om in een winkel niet meer dat stomme 'tot ziens mevrouw' te hoeven horen,terwijl ik fijn herenondergoed voor mezelf aan het kopen ben.