T-Nederland

Beste lezer,

Voor mijn masterscriptie voor Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam ben ik bezig met een onderzoek naar de communicatievaardigheden van artsen met transgenderpatiënten. Hiervoor ben ik benieuwd naar zowel positieve als negatieve ervaringen van patiënten met de arts-patiënt communicatie. Er is een hoop te doen over de lange wachttijden waar transgenderpatiënten mee te maken krijgen bij zowel de VU als bij het UMCG, maar er is nog maar weinig bekend over hoe de communicatie tussen hen en artsen verloopt (onterecht vind ik). Over het algemeen zijn artsen hier vaak niet toereikend genoeg in en ik ben benieuwd hoe jullie dit ervaren. Hiervoor zou ik graag een aantal patiënten willen interviewen. Uiteraard garandeer ik hierbij volledige anonimiteit.

Mocht u interesse hebben om uw verhaal te vertellen, zou u mij dan een mailtje willen sturen? Dit kan naar het mailadres: [email protected]. Hieronder reageren kan natuurlijk ook.

Groetjes,
Iris Meuffels

"zowel de VU als bij het UMCG, maar er is nog maar weinig bekend over hoe de communicatie tussen hen en artsen verloopt (onterecht vind ik)."

Op diverse fora is hierover luid en duidelijk gepost in het bijzonder over de gang van zaken bij de VUA. Een langgerekte klaagzang van diepe droefenis en ellende.

Een grabbel uit gesprekken met de behandelende endocrinoloog, "als u zo door gaat met uw huidige levensstijl dan is de kans groot dat u niet ouder zult worden dan ...(mijn leeftijd - ong. 10 jaar)" ligt er voor hem mijn dicht geklapt dossier waar op de label mijn naam, geboortedatum, etc. duidelijk aangegeven staat. Hij was nog niet eens geïnteresseerd om die te lezen en vermoedelijk zal hij de map nog niet eens opengeslagen hebben. Ik heb hem niet gecorrigeerd, gewoon tijdverspilling (na 4 uur reistijd) om daar aanwezig te zijn daar ik i.s.m. de huisarts mijn eigen hormoon regime aanhield.
Natuurlijk zijn er ook artsen die wel aandacht voor de patiënten hebben maar bij de 3-4 endocrinologen die mij in het dossier hadden bij de VUA heb ik dit niet meegemaakt.
Mijn behandelende psycholoog, geheel vrij van enige dossier kennis.

Ik heb ook wel wat op te merken. Maar goed ik zal het kort houden.
Grootste probleem is naar mijn mening woordkeuze en OPRECHTE empathie.

Ik snap niet waarom een arts bij vu steevast is. Je kan iedereen adviseren en als ze toch de risicos nemen laat ze een papiertje tekenen. Niemand kan je verplichten en isoleren waardoor zij niet in de lange wachtlijst komen te staan. naar mijn mening kan dit zelfs voor zelfmoord zorgen. Iemand uitsluiten vooral transgenders van een zorg kan letterlijk moordend zijn.

Overigens: Iris pakt dit grondig aan. Ik heb afgelopen maandag bijna twee uur lang met haar gesproken. Voor het onderzoek is het trouwens van belang dat we niet alleen over haar uitstorten wat er fout gaat of kan gaan, neutrale of positieve ervaringen zijn ook welkom!

Heb een mailtje gestuurd. (positief natuurlijk)

Ik heb donderdag een gesprek met haar

Irismeuffels schreef: ↑06 nov 2018, 13:54 ...communicatievaardigheden van artsen met transgenderpatiënten....

Tja, moet ik psychologen daar ook onder scharen? Formeel niet, lijkt me. Juist zij hebben me nogal wat narigheid berokkend. Mijn klacht is tot het gaatje doorgevoerd en ik heb op elk detail gelijk gekregen. Het verslag zal vermoedelijk nog lang en zorgvuldig worden bewaard in een diepe lade ergens bij de Raad van Bestuur.
Artsen? Ervaring? Bloeddruk meten, wegen, keertje een dexascan, vriendelijk glimlachend niet luisteren en een recept uitschrijven.

Toen de operatie aanstaande was bleek ik daarover een mening te hebben, ik wilde het een tikje aangepast. “Dat doen we hier niet”, klaar. Velen hebben dat korte zinnetje gehoord.
Een andere arts, buiten het VUmc, maakte er géén probleem van en ik ben hem daarvoor nog steeds dankbaar.
Communicatie met artsen? Hm...
ik ben met plezier bereid een gesprek met je te hebben, mocht je dat nuttig vinden

Hoi Eva,

Graag, ik zou zeker een gesprek met u willen hebben! Zou u mij misschien een mailtje kunnen sturen naar het mailadres: [email protected]? Dat is misschien wat handiger voor het inplannen van een afspraak.
Als Nisss en Alice ook interesse hebben, zouden jullie mij dan ook een mailtje kunnen sturen?

Ik moet zeggen dat ik hier in Portugal geen hoge verwachtingen had, maar mijn manlijke Cubaanse huisarts was prima bereid om een en ander uit te zoeken voor me en vroeg daarbij hulp van een andere, vrouwelijke Portugese arts, en er is echt geen verkeerd woord gevallen. Nu ben ik zelf ook wel erg to the point en verwachtte alleen maar heel specifiek info. Die ik gewoon kreeg.
Hij is inmiddels mijj huisarts niet meer, maar vervangen door een andere Cubaanse arts, die verder ook denk ik niet moeilijk doet (het is nog niet ter sprake gekomen). Die heeft wat met paarden, ik ook, dus daar hebben we het dan wel eens over. Hij komt heel open en vriendelijk over.

Eva schreef: ↑06 nov 2018, 20:44 Toen de operatie aanstaande was bleek ik daarover een mening te hebben, ik wilde het een tikje aangepast. “Dat doen we hier niet”, klaar.

Ja stel je voor, inspraak over wat er met je lichaam gebeurd, ondenkbaar toch. En daaraanverbonden het gebrek aan interesse om nieuwe operatie technieken in te voeren, of zelfs maar te overwegen of de hormoon therapie wel goed en aangepast is voor je wel bevinden.

Met uitzondering van mijn positieve ervaring met de endocrinologen van UZLeuven en Dr. Hess in Essen. Vind ik het totale gebrek aan interesse voor de trans-persoon als mens en onze menselijk behoefte het meest stuitende . Welbevinden door hoormonen, ook door esthetiek.

Maar aan de andere kant, wij als trans-personen, denken wij ook na wat te vragen voor onszelf ? Of zijn we we geobsedeerd door het "boodschappen lijstje". Hormonen, geslachtbevestigende chirurgie, female feminisation chirurgie, liefst zo snel mogelijk en klaar is Kees/Clara ?