Leven als jezelf zonder je aan te trekken van familie
Geplaatst: 29 dec 2018, 02:27
Ik heb vandaag een heel belangrijke beslissing genomen.
Misschien heeft een enkeling gemerkt dat ik vandaag niet op het forum was.
Ik ben aan het denken gezet geweest de laatste dagen.
Ik heb jarenlang alles geprobeerd om de lieve vrede met mijn familie te bewaren, jarenlang geprobeerd stukken van mezelf voor hen op te offeren.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik enkel mezelf in de vingers snijd daarmee. Ik kan niet leven voor anderen. Ik wil voor mezelf leven.
De onvrede met mijn geboortegeslacht zal nooit weggaan zonder all the way the gaan.
I’m still struggling.
Ik wil geen compromissen over mijn lichaam moeten sluiten zodat mijn intolerante familie mij misschien doogt.
Ook heb ik gemerkt dat het feit dat ik trans ben voor hun al genoeg is om mij niet te hoeven accepteren. Het is conditionele acceptatie. Hun voorwaarden en ik moet maar inleveren.
Ik wil niet zo oud hoeven worden.
Ik wil oud worden als mezelf. Als wie ik echt ben.
Daarom ga ik blijven zoeken tot er een dokter is die mij terug op hormonen zet en mij toestemming geeft voor SRS ( ik had medische problemen in mijn familievoorgeschiedenis , remember ) .
Er is geen andere manier om rust in mijn hoofd te krijgen.
De genderdysforie vreet mij nog steeds kapot en dat door een familie die mij jarenlang heeft ingeprent dat het een schande was om transgender te zijn.
Leven volgens een ander hun voorwaarden is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Ik ga er dus terug volledig voor. Geen compromissen meer.
Ze nemen me maar zoals ik ben of helemaal niet.
Moest het even van me afschrijven en het doet zalig deugd!
Misschien heeft een enkeling gemerkt dat ik vandaag niet op het forum was.
Ik ben aan het denken gezet geweest de laatste dagen.
Ik heb jarenlang alles geprobeerd om de lieve vrede met mijn familie te bewaren, jarenlang geprobeerd stukken van mezelf voor hen op te offeren.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik enkel mezelf in de vingers snijd daarmee. Ik kan niet leven voor anderen. Ik wil voor mezelf leven.
De onvrede met mijn geboortegeslacht zal nooit weggaan zonder all the way the gaan.
I’m still struggling.
Ik wil geen compromissen over mijn lichaam moeten sluiten zodat mijn intolerante familie mij misschien doogt.
Ook heb ik gemerkt dat het feit dat ik trans ben voor hun al genoeg is om mij niet te hoeven accepteren. Het is conditionele acceptatie. Hun voorwaarden en ik moet maar inleveren.
Ik wil niet zo oud hoeven worden.
Ik wil oud worden als mezelf. Als wie ik echt ben.
Daarom ga ik blijven zoeken tot er een dokter is die mij terug op hormonen zet en mij toestemming geeft voor SRS ( ik had medische problemen in mijn familievoorgeschiedenis , remember ) .
Er is geen andere manier om rust in mijn hoofd te krijgen.
De genderdysforie vreet mij nog steeds kapot en dat door een familie die mij jarenlang heeft ingeprent dat het een schande was om transgender te zijn.
Leven volgens een ander hun voorwaarden is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Ik ga er dus terug volledig voor. Geen compromissen meer.
Ze nemen me maar zoals ik ben of helemaal niet.
Moest het even van me afschrijven en het doet zalig deugd!