T-Nederland

LauraHeleneN schreef: ↑23 mar 2019, 11:04 Ja, weet ik ook wel, maar m'n lengte en m'n schoenmaat zijn voor mij dysforie dingen.
Vooral als ik vrouwen zie die duidelijk langer zijn dan ik, maar wél heel schattig maat 40 schoenen dragen, komt dat naar voren.
Dat voor jou, met je 1.86, mijn 1.82 niet lang gevonden wordt, betekent niet dat het voor mij minder dysforie geeft.

Ik merk dit zelf heel erg, ik hoorde iemand ooit zeggen dat ze 1 meter 70 aan de lange kant vond voor zichzelf (en nou ga ik er wel even bij zeggen dat mijn perspectief een klein beetje anders is omdat ik juist ongelooflijk klein was op de middelbare en toen dolgraag wenste langer te zijn en met mijn 1 meter 70 nu supertevreden ben, al zou ik soms met het camerawerk wel iets langer willen zijn).
Als ik ook afga op de vrouwen op mijn werk waarvan een vrij groot deel allemaal maat 40 of soms zelfs 43-44 heeft die (toen een beetje bekend werd hoe ik in elkaar zit) vroegen welke schoenmaat ik heb (39, en afhankelijk van het merk soms 38,5) was de reactie steevast "Ooooh wat heb jij een geluk dan! Schoenen vinden die passen is voor mij geen probleem, léuke schoenen vinden die passen wel..."

Irisaperture schreef: ↑31 aug 2019, 23:32 vroegen welke schoenmaat ik heb (39, en afhankelijk van het merk soms 38,5) was de reactie steevast "Ooooh wat heb jij een geluk dan! Schoenen vinden die passen is voor mij geen probleem, léuke schoenen vinden die passen wel..."

Herkenbaar. Ik heb dezelfde schoenmaat als jij en ik heb veel vriendinnen die daar jaloers op zijn (hoewel ik meestal mannenschoenen draag).

Ik sluit mij aan...ook maatje 39/40 dames schoenen..afhankelijk van het land waar ze gemaakt worden kan ik ook weleens met beetje proppen in een 38 maatje wandelen

Ik ben geen fan van shoppen, dus maat 42-43 maakt het voor mij lekker makkelijk: weinig keus, snel klaar
Deze heb ik als mijn 1,88m nog niet genoeg is om te imponeren

ja ik word 100% misgenderd . door iedereen.

Onlangs geloof ik voor het eerst niet gemisgendered door een onbekende. (Al kan het natuurlijk zijn dat anderen die niet expliciet iets zeggen het ook goed denken.)

Ik word intussen over het algemeen iets minder misgendered en begint het de goeie kant op te gaan. Maar op de nieuwe school van mijn zoontje komen de kinderen toch regelmatig even navragen. Gisteren was stiekaam toch best schattig:
Een jongetje met lang haar vroeg: "Van wie ben jij de mama of de papa?"
Ik zei, "ik ben de papa van X".
Het jongetje antwoorde "Je lijkt wel een beetje op een mama".
Ik haalde mijn schouders op en glimlachte en zei iets van "Ach zo is dat soms"
En toen glimlachte hij en zei, "En ik lijk op een meisje".
Natuurlijk moest ik weer er even van bijkomen maar toen ik erover nadacht, besefte ik me dat het voor dat jongetje best leuk kan zijn geweest een volwassene te ontmoeten die ook misgendered wordt!

Net nog aan de telefoon. Even wat van gezegd, en door. Verder prima geholpen en gelijk mijn gegevens aangepast naar V .

Top gedaan Nuon/Vattenfall

In de zomer als ik in de rij sta dan komt het wel eens voor dat ik van achter aangesproken wordt als 'meneer' draai ik mij dan om is het van 'sorry mevrouw' even een smile-tje terug en het is weer goed. Ik heb gewoon een mannenkont (achterwerk) en als ik een broek draag is dit duidelijk zichtbaar.
Skeletcellen worden om de 10 jaar vernieuwd, het zou prettig zijn als ze zich gelijk in een meer vrouwelijke vormen zouden plaatsen. Maar mijn celletjes vertikken het nog steeds om dit te doen.

Ik kan me al niet meer herinneren wanneer ik ben misgendered in de buitenlucht.
Aan de telefoon gebeurt het nog heel sporadisch.