T-Nederland

Ik wordt tegenwoordig helaas weer meer als meneer aangesproken.
Vermoed omdat mijn hormoon huishouding tijdje van slag is geweest en ik door stress vermagerd ben en veel haar ben verloren daar een rol in speelt.
Uiteraard corrigeer ik mensen wel..er staat tenslotte een V op mijn ID kaart.

Regelmatig, aan de andere kant, vroeger werd ik ook vaak lul genoemd. (dat is nu veel minder)

Eigenlijk niet, de laatste keer was dat iemand zei dat ik klonk als een man. Meteen de vraag ook wat er met mijn keel aan de hand is. Dus toch passing.
Dit was overigens een half jaar geleden. Verder dus niet meer

Meestal lijkt het of mensen hun best doen om mij niet te genderen, misschien omdat ik te verwarrend ben.

Als ik ergens samen ben met mijn vriendin is het meestal wel 'dames', en wordt vaak gevraagd of we apart willen afrekenen

Ik niet meer, en ik moet zeggen dat ik me daar wel over verbaas. Ik ben klein en heb een hoge stem. Toch heb ik geen misgendering door buitenstaanders meer gehoord in de laatste 4 jaar ofzo. Ook niet aan de telefoon. Er is blijkbaar iets in mijn doen en laten dat me toch als man laat overkomen. /yay happiness, I guess!

Mr.X schreef: ↑24 sep 2019, 16:52 Ik niet meer, en ik moet zeggen dat ik me daar wel over verbaas. Ik ben klein en heb een hoge stem. Toch heb ik geen misgendering door buitenstaanders meer gehoord in de laatste 4 jaar ofzo. Ook niet aan de telefoon. Er is blijkbaar iets in mijn doen en laten dat me toch als man laat overkomen. /yay happiness, I guess!

It's the beard, mate... Aan jou is echt niks vrouwelijks meer te vinden, hahaha.

Ja, ik word nog weleens misgendered. Dat is toegenomen sinds mijn haar langer wordt. *baard nodig*

Grappig genoeg gebeurde het eigenlijk de verkeerde kant op, laatst op mijn werk. Een mevrouw die op een afspraak stond te wachten had wat problemen met de rits van haar kleding die telkens spontaan openritste.
Toen ik haar had geholpen de rits in een of ander vakje te frunniken kwam net de persoon waar ze een afspraak mee had aanlopen.
Dat ze wegliepen hoorde ik voor de deur van de ruimte waarin ik werk dichtsloeg nog net haar vraag of ik "Al wat rebelser was geworden door de hormonen, want jongens worden dat in de puberteit toch ook vaak wel", waarop de persoon waar ze mee meeliep maar even moest uitleggen dat ik de andere kant op ging, om vervolgens nog net de verbaasde opmerking te horen "Is zij als jongen geboren?!"

Hoewel ik dat ergens een compliment van heb ik jou daar vond, vroeg ik me wel af of het mijn stem was die voor die constatering had gezorgd, want daar heb ik nog niks aan gedaan.

Ik ging laatst naar een groepje waar ik niemand kende. Ging echt met het idee dat ik tegenwoordig volledig als vrouw gezien wordt. Halverwege de avond vraagt iemand ineens: wat is je geboortenaam? Ik ben nog steeds in shock. In 1 klap wordt je weer even met beide benen de grond in gestampt en wat een stomme vraag

Bregje schreef: ↑01 okt 2019, 23:37 Ik ging laatst naar een groepje waar ik niemand kende. Ging echt met het idee dat ik tegenwoordig volledig als vrouw gezien wordt. Halverwege de avond vraagt iemand ineens: wat is je geboortenaam? Ik ben nog steeds in shock. In 1 klap wordt je weer even met beide benen de grond in gestampt en wat een stomme vraag

Wat vervelend! Ik zou overigens nooit antwoord geven op die vraag. Geeft mensen alleen maar munitie om vanaf dan met die naam over je te denken of praten.