Ik ben ook best een piekeraar en voor mij werkt het ook op mijn gedachten op te schrijven, wat Hrafn al zegt.
Eigenlijk moet je proberen dit voor te zien, in mijn genderwerkboek van een Amerikaanse therapeut werd het als volgt uitgelegd.
Dat je met jezelf af spreekt hoe vaak in de weken en op welke dagen je angsten onder ogen komt (en daarna een ontspannende activiteit om het af te sluiten). Concreet komt dat beetje op het volgende neer.
Je spreekt bijv. af dat je elke maandagavond en donderdagavond om 19u een afspraak hebt met Mr Fear (zo noem ik hem, hier kan je je eigen nam aan geven uiteraard).
Je zet dan een timer hoe lang je die afspraak doet (bijv. 5 à 10 min).
Dan stel je jezelf de vraag: waar ben ik bang voor?
Uit dat op een manier die bij jou past: dansen, zingen, tekenen, andere manier van bewegen, schrijven, etc.
Als Mr Fear dan tussendoor op andere momenten komt, zoals bij jou 's nachts dan zeg je gewoon: nee, we hebben maandag en donderdag een afspraak en vaker wil ik je niet zien.
Dat klinkt heel gek, maar doordat je het als het ware inplant en dan afsluit moet een ontspannende activiteit, worden die pieker momenten minder. Omdat je er de ruimte voor geeft.
Het is even oefenen en kijken wat voor manier jij prettig vindt.
Maar misschien vindt je dit hele idee niet eens wat.
Mij heeft het, zeker aan het begin van de zoektocht naar mijn (gender)identiteit ontzettend geholpen.
Ik gebruikte zelf de methode om van me af te schrijven. Het is vaak wel heftig, omdat je de angst helemaal toelaat en onder ogen komt.
Ik werd er vaak wel emotioneel van, maar door het onder ogen te zien en de leuke activiteit achteraf hielp toch best goed.
Geen idee of je er wat aan hebt een mee zou willen! Laat maar weten